Entzun abestia eta bete hutsuneak. Ondoren, klikatu 'erantzunak ikusi'. Laguntza behar baduzu, klikatu 'laguntza' botoia.

HERRIA ETA HIZKUNTZA, MIKEL LABOA


Iragan egun batez, batean
bi lagun ari ziren eztabai betean;
biak ziren zintzoak ustean,
hala ere ezin adi elkarren artean;
entzuten egona naiz tristean.

Ez dut osorik hartu baten parabola,
erderaz baitzen, berak jakin nola:
gure herri maiteaz zuela ,
hau, bere gain baharra, bertzen dagola,
"Gora Euskal Herria", frantsesez ziola.

Bertzea zen euskera garbian:
"Gure ez da galduko agian!
Hori dugu berexik guk Euskal Herrian,
Gainerakotan gaude besteen neurrian;
frantses eginak gira joan den aspaldian!"

Bi gizon horietan, zuhaitz
batek hondoa zuen, bertzeak ostoa;
gauza arraro hori ez dut gustukoa,
bizi arren, dut ikustekoa
aldaxkez jantzirik pagoa.

Bat herria goratzen baten gisa,
arrotz nahiak berriz herriaren ;
gureak ja egin du, gaiten garbi mintza,
laino pean bezala gabiltza,
ez daizke bi nagusi batean !

Elkarri bi gizon jazarri,
gauza bat bera dute bi pusketan zarri;
erakatsi nahi dut nik elkarri,
gure hizkuntza eta gure Euskal Herri
konparatzen baitut izaite bateri.

Anai-arrebak, ene aho-hotsa:
izaite bat ez daike hutsez osa;
herria da gorputza, hizkuntza ;
bertzetik berextean bitarik bakotxa,
izaite horrendako segurra hil .

Batzu herriaz orroit, euskeraz ahantzi
bertzek euskera maite, herria gaitzetsi;
hizkuntza ta herria berex ez doatzi,
berek nahi daukute konpreniarazi
bata bertzea gabe daizkela bizi.

Hitzak: Xalbador