About Ainhoa Mujika

Author Archive | Ainhoa Mujika

Gorka Ugalde, eskiatzailea: “Eskia lan indibiduala bada ere, taldearen laguntza beharrezkoa da”

Gorka Ugalde Ordizian jaio zen 1993ko urtarrilaren 28an. 21 urte ditu eta eskiatzailea da. ADE ikasten ari da Donostian. Kirola orokorrean gustatzen zaio, baina eskiatzea da gogokoen duena eta, elkarrizketan zehar ikusiko dugun bezala, lorpen handiak egin ditu alor honetan.

Gorka Ugalde Nerea eta Elaiarekin elkarrizketa egunean

Gorka Ugalde, elkarrizketa egunean, Ainhoa eta Elaiarekin

Kaixo Gorka, lehenik eta behin eskerrak eman nahi dizkizugu elkarrizketa egiteko aukera emateagatik. Badakigu 3 urte zenituela hasi zinela familiarekin hobby bezala eskiatzera joaten. Zerk bultzatu zintuen pauso bat harago ematera? Formigalen hasi nintzen eskiatzen familiarekin, esan duzuen bezala. Formigaleko klubak nahiko ondo nenbilela ikusi zuen, eta animatzen hasi ninduten. Hasieran, nire amari ez zitzaion oso ideia ona iruditu, baina pixkanaka hasi nintzen. Ondo pasatzen nuen eta gorantz joaten hasi nintzen, gero eta serioago hartuz.

15 urte zenituela joan zinen Jakara ikastera, zaila egin al zitzaizun lagunak eta familia hemen utzi eta hara joatea? Bai, bizitza osoa herrian eman dut, eta bat-batean kanpora joatea oso zaila egin zitzaidan. Azkenean, halere, afizioa dela eta, gauza horiek egiten dira; gustura gainera.

Gorka Ugalde jaitsiera batean

Gorka Ugalde jaitsiera batean (Gorkaren

Zure lehenengo lasterketa Baqueiran izan zen eta hirugarren postua lortu zenuen, nola gogoratzen duzu momentu hori? Oso garai polita izan zen. Oso gutxi entrenatu nuen ordura arte eta presio gabe joan nintzen. Egia esan, ustekabekoa izan zen hirugarren postu hori, baina hortik aurrera, gehiago entrenatzeko aukera izan nuen. Gauza polit bat bezala gogoratzen dut.

Igaro al duzu momentu latzen bat? Ez dut gogoratzen momentu latzik igaro izana. Halere, beti daude momentu zailak entrenamenduetan zein txapelketetan. Agian, igaro dudan momentu latzenetako bat sorbalda atera nuenean izan zen, baina hilabetetxo bat besterik ez zen izan.

Zein da eskiatzen gogoratzen duzun momenturik politena? Entrenatzean beti daude momentu politak, baina gero txapelketetako emaitza onak dira gogoratzen dituzunak. Denetatik politena, Espainiako txapelketa irabazi nuen unea.

Zure bizitzako 18 urte igaro dituzu eskiatzen eta etorkizunean eskiatzen jarraitzea pentsatzen al duzu? Bai, oraindik beste urte batzuk txapelketetan parte hartzen igarotzea espero dut, eta, erretiratzean, asko gustatuko litzaidake entrenatzaile gisa edo eskiekin loturiko zerbaitetan jarraitzea.

Astean zehar 6 egunetan dituzu entrenamenduak. Nolakoak dira? Gogorrak iruditzen al zaizkizu? Bai, nire entrenamenduak hauek dira: goizean pistan entrenatzen dut; eta arratsaldean, aldiz, gimnasioan. Hori normalean astean 6 egunetan izaten da, eta egun bat izaten dut libre. Txapelketaren bat izanez gero, asteburuetan joaten naiz entrenatzera. Gogorra da; dena den, gogoz eginez gero, ez da hain gogorra egiten.

Zenbat ordu izaten dira egunean? Goizean 3 edo 4 ordu izaten dira, eta arratsaldean pare bat ordu gimnasioan.

saria jasotzen (Gorkaren Facebooketik)

Badakigu ADE ikasten ari zarela. Astean 6 egunetan entrenamenduak izanda, nola lortzen duzu ikasketak eta kirola uztartzea? Eski-garaian nagoenean, 6 egun entrenatzen ditut. Eski-garaiaz kanpo nagoenean, ordea, gimnasiora joaten naiz, eta horrela eskoletara joan naiteke. Neguan, eskoletara joaten ez naizenez, apunteak lortzen ditut, eta nire kasa ikasten dut. Gainera, unibertsitatean nire ordutegira moldatzen dira, eta azterketa datak ere aldatzen dizkidate; beraz, alde horretatik ondo laguntzen didate.

Txapelketen aurretik ba al duzu erritualik? Normalean, beti erritmo bera eramaten dugu: ordu berdinean gosaltzen dugu eta pare bat jaitsiera egiten ditugu berotzeko. Gero lehenengo ekitaldia deitzen dena izaten da; hau da, lehenengo jaitsiera. Ondoren, tarte bat uzten dute bigarren jaitsieraren ordua iritsi arte. Bi jaitsieren artean denbora onena lortzen duenak irabazten du.

Dakigunez, “Super Gigante” lasterketan irabazteko txartel guztiak zenituen, baina eskietako bat banderatxo batean trabatu zitzaizun. Zer sentitu zenuen une horretan? Pare bat urte igaro dira lasterketa hori izan zenetik. Esan bezala, jaisterakoan trabaturik geratu zitzaidan eskia. Hori askotan gertatzen den gauza bat da, baina amorru handia ematen dizu ondo zoazenean ta irabazteko aukerak dituzunean.

Austriara, Frantziara… joaten zara eskiatzera, nola lortzen duzu hara joatea, diru laguntzak jasotzen dituzu edo zuk ordaintzen duzu? Kanpora joaten naizenetan, federazioarekin joaten naiz. Hala ere, Gipuzkoan ere laguntzak ematen dizkidate eta Euskadiko zein Espainiako federazioek ere laguntzak ematen dizkidate. Nik Aragoiko federazioan entrenatzen dut, eta bertatik ere laguntzak jasotzen ditut.

Denok elkarrekin egoten zarete. Zer ematen da gehiago zuen arteko lagunartekotasuna edo lehiakortasuna? Lehiakortasuna beti egoten da, baina nik uste dut lagunartekotasuna gehiago ematen dela. Eskia lan indibiduala bada ere, taldearen laguntza beharrezkoa da; izan ere, ezin baitzara nonbaitera entrenatzera bakarrik joan. Taldean joaten zara. Nahiz eta jaitsiera zuk bakarrik egin, laguntza oso garrantzitsua da. Pistan minutu batez zu bakarrik zoaz jaisten, baina gero egun osoa duzu taldearekin egoteko. Besteekin ondo eramaten ez bazara, ezinezkoa da.

Jaitsierari ekiteko prest (Gorkaren Facebooketik)

Jaitsierari ekiteko prest (Gorkaren Facebooketik)

Eskiatzen neska askok parte hartzen dute? Bai, badaude neskak. Gure taldean, adibidez, lau mutil eta hiru neska gaude. Gehiago ere izaten dira.

Lesioak izaten dira? Normalean, lesioak izaten dira, arrisku asko dituen kirola baita; hala ere, ez da horretan pentsatu behar, bestela ez duzu hobetzerik.

Eguraldiak zein eragin du entrenatzerako garaian? Eguraldiak asko baldintzatzen gaitu. Nahiz eta eguraldia ona izan, gora iristean elurra ez badago ondo, ezer gutxi egin daiteke. Hala eta guztiz ere, positiboki hartu behar den gauza bat da, jaitsiera egin ordez, beste zerbaitetan hobetzeko aukera izan daitekeelako.

Zein aholku emango zenioke eskiatzen hasi berri den bati? Eskiatzera joateko aukera duten guztietan joan daitezen, eta lasterketetan has daitezen. Kirol polita da. Badakit zaila dela, baina aukera badute, behintzat, aprobetxatzeko eta proba egiteko.

Zein prestakuntza behar da kirol hau praktikatzeko? Kirol prestakuntza orokor bat beharrezkoa da. Kardioa, potentzia… ere asko lantzen da. Beharrezkoa da erabateko kirolaria izatea.

Oso interesgarria izan da. Eskerrik asko etortzeagatik. Eskerrik asko zuei.

Comments { 0 }

Isiltzea: gazte askok “babestzat” hartzen duten akats larria

Azken urteetan egin den hainbat ikerketaren ondoren, Espainian bullying maila igo dela baieztatu da; izan ere,  gazteen %22 bullying-a jasango duela uste da.

jazarpena (FlickrCC,   Chesi - Fotos CC)

jazarpena (FlickrCC, Chesi – Fotos CC)

Gaur egun, bullying edo eskola jazarpena jasaten duten gazte askoren bideoak aurki ditzakegu youtuben, non paper zatietan beraien historia kontatzen duten. Horietako gazte askori ez zaie aurpegia ikusten, beldur izango direlako seguruenik beraien nortasuna azaltzeko. Baina garrantzitsuagoa al da beraien nortasuna ezkutatzea erruduna salatzea baino?

Bideoetan azaltzen diren gazte askok diote herriz, ikastolaz… aldatuz joan direla beraien egoera aldatzeko esperantzaz. Batzuek lortu dute euren egoera jasangaitza atzean uztea. Beste batzuek, ordea, eskola aldatu badute ere, aurretik jasandako guztiaren ondorioz,  beraien buruaz beste egitera iritsi dira.

Duela urtebete berrietan agertu zen Amanda Todden kasua. 15 urte baino ez zituen neskak bere buruaz beste egin zuen, 2012ko azaroaren 10ean. Amanda neska alaia bazen ere, egunez eta gauez sufrimendua besterik ez zuen pairatzen lotsagabe batzuen erruz.

Internet bidez mutil bat ezagutu zuen, bera orduan 12 urteko neskatxo bat izanik, ez zen arriskuez jabetu. Mutil bihozgabe horrek Amandari bere titien argazki bat bidaltzeko eskatu zion, eta Amandak horrela egin zuen. Argazkia bidali ondoren, kameratik erakustaldi bat egiten ez bazion bere titien argazkia sare sozialen bidez  zabalduko zuela mehatxatu zion. Orduan hasi zen Amandak merezi ez zuen sufrimendua. Gabonetan, goizeko lauretan, poliziak Amandaren etxeko atea jo zuen. Hor zetorren Amandaren bizia aldatuko zuen gertaera: argazkia interneten zabaldu zen. Argazki horrekin, bere lagun eta ingurukoen errespetua galdu zuen.

Could you be someone? (DevianArtCC, johnnemo)

Could you be someone? (DevianArtCC, johnnemo)

Amandak bere ahizpari idatzitako gutunean azaltzen du ama alkoholaren munduan murgildurik zegoela eta aita, berriz, drogenean.  Geroago, egunero zuen sufrimendu eta tratu txarrengatik, bera ere bi mundu horietan murgilduko zen.

Kontuak kontu, betiko zegoen neskatoaren titien argazkia interneten. Hala eta guztiz ere, ez zen izan gertaera hori bakarrik  bere buruaz beste egitera bultzatu zuena. Herriz aldatu zen aldietako batean, bere herri zaharreko mutil batekin hizketan hasi zen. Mutil honek bere neska-laguna zuen, baina Amandari bera zuela gustuko esaten zion. Neskatoak, etorkizunari begira eduki ahal zituen arazoez ohartu gabe, sexu harremanak izan zituen gazte horrekin. Haren neska-laguna ohartu bezain laster, Amandaren institutura joan zen bere lagunekin -gezurretan ibili zitzaion mutila ere haiekin joan zen-, eta kanpora irteteko esan zion. Jipoitu egin zuen. Jendeak mugikorren bidez grabatu zuen, eta ez zion inork lagundu, lurrean botata bazegoen ere.

Egoera horren aurrean Amandak lixiba edan zuen, hil egingo zelako ustearekin, berak youtubeko bideoan azaltzen duen bezala. Medikuek, zorionez edo zoritxarrez, Amandaren bizitza aurrera ateratzea lortu zuten. Jendeak Facebook sare sozialaren bidez, lixibaren argazkiak partekatu zituen eta horietan “ea hurrengoan hobeto egin eta benetan hiltzen den” bezalako iruzkinak idatzi zituen. Azkenean, sufrimenduaren ondorioz, ez zuen beste irtenbiderik aurkitu berriz ere bere buruaz beste egiten saiatzea baino, oraingoan helburua lortuz. Hori al da inguruko pertsonak, entretenimendu hutsagatik, gaizki tratatzen dituen pertsonaren helburua? Egoera hauek beraiek pairatuko balituzte, ohartuko lirateke zein mingarria den horrelako egoera jasangaitz batean murgildurik egotea.

Neskatoak, heriotzerako bidean zihoala, bere ahizpa betiko agurtu nahi izan zuen eta gutun bat idatzi zion. Bertan, Kelsey bere ahizpa bazen ere, bere lagun mina zela azpimarratzen zuen. Gainera, gurasoei droga eta alkohola uzteko eskatzen zien. Gutun osoa gogorra bada ere, erdialdean bere ahizpari anbulantzia etorri arte ea eskutik eutsiko dion eskatzen dio. Irakur ezazue gutuna:

Kelsey maitea,

Hau aurkitzen duzunerako jada hilda egongo naiz.

Nire buruaz beste egin dut bullynga jasaten nuelako eta, gainera, ama alkoholaren munduan eta aita drogarenean sartuta daudelako.

Inork ez nau zuk bezala zaindu. Fabore bat egingo al didazu eta txertatuko al duzu idatzi hau Tumblren, nire azken desio gisa? Nahi nuke denek jakitea gizarteak hil nauela, nahiz eta seguruenik ez den inor arduratuko.

Eutsiko al didazueskua anbulantzia etorri arte? Jakin ezazu ez zarela izan nire ahizpa zaharrena soilik, nire lagun mina ere izan zarela. Mesedez, esan amari eta aitari alkohola eta drogak uzteko. “Mr. Bear” hartza zuk har dezazun nahi dut, nitaz gogora zaitezen. Maite zaitut, Kel, eta beti maiteko zaitut.

8 urte nituenean oparitu zenidan koilarea daramat soinean. Espero dut zuk ere beste bihotz erdia duena eramatea.

Agur,

Amanda

Amaitu dadila behingoz! Ea jabetzen garen gero eta gazte gehiago direla mundu honetan lekurik ez dutela pentsatzen dutenak, irtenbide bakarra nork bere burua hiltzea dela pentsatzen dutenak.

Comments { 2 }
-->