About xmendez

Author Archive | xmendez

Angel Cuerdo: “Egin ditudan bidaia guztiek eman didate zerbait”

Angel Cuerdo Tolosan jaio zen 1973an. Txiki-txikitatik abenturazale sena pizten zaio eta duela urte dezente hasten da txikitatik datorkion grina hori ase nahian. Horrela, azken urteetan milaka kilometro egin ditu bere lagun kuttunenarekin, bere piraguarekin, alegia. Horretaz gain, lurralde ezberdin ugari bisitatu eta bertako jende mordo bat ezagutu du. Anjelek, bere bidaiak direla medio, bizimodu ezberdinak ulertzea erdietsi eta munduak ezkutatzen dituen leku miragarriak sekulako erreportajeen bidez irudikatzea lortu du. Esperientzia asko bizi izan ditu, nola harrigarriak hala arriskutsuak; gaur jasoko duena, ordea, elkarrizketa batena izango da.

Anjel eta Xabier elkarrizketa egunean

Zure zaletasun handiena bidaiatzea da. Noiztik datorkizu?
Ni hamabost urterekin hasi nintzen bidaiatzen. Lagun talde baten artean antolatu genuen bidaiatxo bat eta hamabost urterekin badakizu … Ni Tolosakoa naiz, eta tolosarrontzat kanpoko guztia da handia. Antolatu genuen bidaia bat autobus batean Londresera joateko. Hori izan zen nire hasiera bidaietan.

Munduan zehar bidaiatzeaz gain, gure ikastolan -Ordiziako Jakintza Ikastolan- irakasle zara. Zer duzu gustukoen irakastea ala mundua ezagutzea?
Biek ematen dizute aukera gauzak ezagutzeko, ezta? Azken finean, bidaiatzea da gauzak ezagutzea. Noski badirudi, eta halaxe da, hemengoa dela beti ezagunagoa eta, hala ere, askotan ezustekoak izaten dituzu. Baina kanpora joaten zarenean, ezustekoak biderkatu egiten dira. Indiara joaten bazara, esaterako, egunero daukazu zerbait benetan harritzen zaituena…

Anjel 1Zerk bultzatuta ikasi zenuen irakasle izateko?
Beno, zuetako askok bezala, zuek ere Batxilergo 2. mailan zaudete, nire garaian ere aukeratu egin behar genuen ondoren zer egin. Eta ni ikasle nintzenean, zer nuen gustukoen momentu hartan? Gogoratzen dut aukeraketa zaila izan zela, baina konturatuta nengoen gustu-gustuen matematikako ariketekin ibiltzen nintzela, eta matematikako ariketa haiek egiten orduak eta orduak egon nintekeela eta beste gai batzuk, esaterako, filosofia ikasten, bada, ez. Ez nituen beste gai batzuk hain gustukoak eta horrela hasi nintzen matematika ikasten. Matematika ikasi ondoren, hurrengo pausoa lanpostu bat bilatzea izan zen eta hementxe erori nintzen, Jakintzan.

Hainbat bidaia egin duzu zure bizitzan zehar: Islandiara, Nilora… Bidaia horietatik guztietatik zein da zuri gehien gustatu zaizuna eta zergatik?
Ba… denak ditut gustuko. Denek eman didate zerbait, zerbait handia, itxura ezberdinetan. Baina, agian, pasa zitzaizkidan gertaera aldetik, gertaera mordo bat, tokiak berak daukan bizitasuna aldetik, India aukeratuko nuke. Bakarrik egiten nuen bigarren bidaia zen, ETBrako dokumental bat egin behar nuen eta Ganges ibaia zeharkatuko nuela erabaki nuen. Eta benetan oso esperientzia sakona izan zen arrazoi askorengatik.

Badakit, 2004ko abenduan, zure emaztearekin batera Tailandian zinela, tsunamia gertatu zela. Badakit, halaber, gaizki pasa zenutela. Nola harrapatu zintuzten egoerak? Zer egin zenuten momentu hartan?
Nahiko gogorra izen zen, azken finean, lehen aipatzen nuen arrazoi berberagatik. Ikasten duzu gero lanpostu bat lortzeko, dirurik ez daukazulako. Eta beti daukazu nolabait zintzilik benetan zure bizitzari eskaintzeko denbora tarte bat, zure afizio horri eskaintzekoa. Eta justu urte horretan lortu genuen hori. Bai nire emazteak eta baita nik ere urtebeteko eszedentzia hartu genuen lanean. Eta hara abiatu ginen urte hori hastekotan. Lehenengo pausoa Tailandia zen. Tailandian kanpoko bisatu guztiak egin behar genituen, eta bisatu horiek guztiak egiten zizkiguten bitartean, gure buruari sari txiki bat ematea erabaki genuen. Paradisuko hondartza horietako batera joan ginen eta orduan gertatu zitzaigun Tsunamiarena. Hau da, imajinatu zure ametsetako bidaia egiten ari zarela eta, hasi bezain pronto, hots, zure lehenengo egunetan zaudela, honelako txikizioa gertatzen dela. 300.000 hildako eta, uff… Bada, kasuistikaren zorteagatik edo ez dakizu zergatik, zuk bizitza salbatzea lortzen duzu eta beste inguruko asko hil egiten dira. Orduan, egun dezente egon ginen hortxe buruhauste batean: zer egin, zer ez egin, berriro itzuli, jarraitu…. Azkenean, moto bat alokatzea erabaki genuen han Tailandian. Tailandia osoan zehar moto harekin ibili ginen. Eta begira, lagundu egin zigun…

Anjel 2Ruben Escuderokin batera, Danubio ibaia zeharkatu zenuela jakin dut. Zergatik egin zenuen ibilaldi hau berarekin? Nahiago al duzu lagun batekin joan ala bakarrik? Eta zer egin zenuen berak bidaia utzi behar izan zuenean?
Beno, bakarrik bidaiatzearena izan da nolabait nik inoiz planteatu ez dudana. Nik bidaiatu nahi izan dut beti. Orduan, aurreko urtean Islandiara joan nintzen. Eta hurrengo urtean, EITBen dokumental bat planteatu nuen: Danubioren jaitsiera. Lagun hau, Ruben, nirekin batera egitera animatu zen. Zoritxarrez, bera lesionatu egin zen, oraindik ere bostehun kilometro bakarrik eginda geneuzkala, justu Austriako mugan. Eta guk, Rubenek eta biok, erabakia hartu beharra izan genuen. Hau da, berak ezin zuen jarraitu. Zer egin? Utzi dena eta etxera bueltatu edo jarraitu? Konpromisoak zirela eta, bai patrozinatzaileekin, bai telebistarekin, segitzea erabaki nuen, behintzat saiatzea aurrera joaten. Hurrengo herria Austria zen. Austriak ere eskaintzen ditu nolabaiteko aukera batzuk, eta neure buruari esan nion Austriara arte saiatuko nintzela bakarrik joaten eta gero ikusiko nuela. Eta pixkanaka-pixkanaka bidea aurrera jarraitu nuen eta, Austria ondoren, Eslovakia. Eslovakia eta gero Hungria, eta berriro ere bertako jendea eta egunerokoa… Asko lagundu zidaten.

Herri batera iristean, jendeak nola hartzen zaitu. Laguntza eskainiz ala pertsona bitxitzat hartuz?
Beno, bitxitzat beti hartzen naute. Hiri hauetatik zenbat eta kanpoago zoazenean zu zara bitxia, kanpotarra zarelako. Leku batzuetan, turismo lekuetatik urrun daudenez, kanpotarrak ez dira ohikoak eta normala da bitxitzat jotzea. Baina, horrez gain, betidanik gizaki eta kultura ezberdinetan egon dira kanpotik jasotako loturaren bat. Eta joaten nintzen tokietan, baserrietan, herri txikietan… horrela izaten zen. Lehenengo harrera beti berezia zen, batez ere, herri txikietan. Kanpotik etorria nintzen, baina horrek ez zuen axola, beti modu egokienean ongietorria ematen baitzidaten eta nik horixe ikusten nuen.

Anjel 3Kontatuko al didazu burura etortzen zaizun pasadizoren bat?
Anekdota bat aipatzearren, nik beti aipatuko dut Penalesen gertatu zitzaidana. Ibaian zehar piraguaz nindoala, irauli eta ia hilzorian egon nintzen. Horren erruz, janari guztiak txartu egin zitzaizkidan. Gainera, nire gorputzean sorturiko zauriek infektatu egin zitzaizkidan eta, ondorioz, kaka eginda bukatu nuen. Egoera horretan nengoela, gelditzen zitzaizkidan indar apurrekin, urrun zegoen herrixka batera iristea lortu nuen. Ibaiertzetik irten eta hantxe geratu nintzen piraguarekin. Lurrean eserita nengoen bitartean, herriko jendea nola hurbiltzen zitzaidan ikusten nuen. Oraindik gogoratzen dut herritar hauek nola hartu, herriraino eraman eta hamaka batean etzan ninduten. Horretaz gain, lapurren beldur ez izateko, piragua ere eraman zuten nirekin batera. Han nengoela, Chai izeneko tea eman zidaten nire gorputza errekupera zedin. Halako batean, batek Coca-Cola bat nahi al nuen galdetu zidan eta nik baiezkoa eman eta gero mutiko hori joan egin zen. Hura bai ezustekoa itzuli zenean! Pare bat ordu geroago azaldu zen Coca-Colarekin. Konturatu nintzenean mutil hark hamabost bat kilometro txirrinduan egin zituela edari hori ekartzeko, lilurak jota gelditu nintzen. Eta, gainera, seguruenik, mutil horrek inoiz dastatuko ez zuelako horrelakoren bat. Orduan, bai “flipatuta” geratu nintzela… Hau da, etortzen da kanpotar bat txalupa arraro batean, piraguan, alegia, eta gehiagorik gabe betetzen da zuk eskatutakoa. Hori niretzat oso hunkigarria izan zen eta, horregatik, inoiz ahaztuko ez dudan anekdota bat izango da. Pertsona batek ezagutzen ez duen beste batengatik halako diru kostua, denbora eta esfortzua suposatu duen zerbait egitea…

Zein izango da zure hurrengo proiektua edo bidaia?
Momentuz ez dut ezer. Gainera, ume txiki bat daukat, urtebetekoa, eta ondorioz, familiaz gozatzea dut helburu.

MongolianDemagun loteria jausten zaizula, zure ogibideari uko egingo al zenioke bidaia gehiago egiteko?
Milioien baitan! Baina, agian, bai egingo nituzke bidaia gehiago; izan ere, irakasle izateaz gain, dokumentalista lanbidea ere badut. Urteetan bi lanbide hauek tartekatuz joan naiz: dokumentalak, alde batetik eta, lana, bestetik. Honek lana pilatzea suposatzen du eta loteria irabaziz gero, ez nuke gehiago kezkatu beharrik. Honek zure afizioa den hori inongo presarik eta diru arazorik gabe bizitzea suposatuko luke.

Amaitzeko, emaztea eta alaba txikia dituzu. Honek arazo bat suposatuko al du, bidaiei dagokielarik, gerora begira?
Ez dakit. Gustatuko litzaidake eurek ere gustukoa izatea bidaiatzea, jakin-mina sortzea, gustukoa izatea gauzak ezagutzea, besteen ohiturak ezagutaraztea, ezberdintasunak ikastea… hori gustatuko litzaidake, baina bidaia arriskutsuak egitea, ordea, ez. Nahiko nukeena da modu ez axolakabe eta bai neurriak hartuz bidaiatzea. Hau da, beti arrazoi batekin bidaiatzea eta ez, gehiagorik gabe, gauzak burugabez egitea.

Angelek urte asko ez dituen arren, bizitzan gauza asko eta ikuspegi ezberdin batez egin daitezkeela erakutsi digu. Nolabait esatearren, nonbaitera bidaiatzeko garbi dago ez dela ezinbestekoa hegazkina hartu eta egun batzuk egonean pasatzea zure norako horretan; aitzitik, aukera mugagabeak daudela erakusten digu behin eta berriz gure lagunak. Txirrindu, moto zahar edo piragua bat har daiteke eta bertako kulturak eta ohiturak ezagutu, ulertzen saiatu, ikasi, errespetuz jokatu… Horrela, bai. Horrela, barnetik asetuta sentitzeaz gain, benetako bidaia bat egin duzula irudituko zaizu, zirraraz beterikoa. Mila esker, Anjel! Bejondeizula!

[display_podcast]

Comments { 7 }

Blogak (IV): estatistikak

ErregistratzekoArgitaratzen hasiak gara. Baina, aurrekoan esan genuen bezala, argitaratu ondoren, jakin-mina pitz dakiguke. Irakurleak ditugu? Nondik datoz? Zertara? Nola jakin? Hori guztia kudeatu ahal izateko, zerbitzu ezberdinak daude. Guk horietako bat erabiliko dugu: Google Analytics. Doako zerbitzu honek gure guneko estatistika zehatzak emango dizkigu, aukera asko eskainiz. Aipatu beharra dago, ez dagoela zertan gure ordenagailuan instalatu; izan ere, interneten dagoen programa bat da eta guk egin beharko dugun gauza bakarra eskaintzen zaigun kodea gure gunean kokatzea izango da. Beno, gehiagorik gabe, gure kontua egiten hasiko gara. Esan beharra dago hemendik aurrera gauzak zailtzen doazela…

Lehendabiziko urratsa Google Analyticsen gure kontu berria sortzea izango da. Horretarako, nahitaezkoa da Googlen kontu bat izatea. Argitu beharra dago estatistikak aztertzeko zerbitzu hau beste edozein blog plataforman ere erabil daitekeela (ez du zertan Blogger izan). Dena den, esan bezala, zerbitzu hau erabiltzeko bertan kontu bat izan beharko dugu. Kontua lehendik badugu, nahikoa da gure erabiltzaile izena eta pasahitza hemen sartzea. Konturik eduki ezean, klikatu hemen. Kontua sortzeko, register edo registrarse klikatuko dugu. Hurrengo leihoan, gure blogeko helbidea eta bizpahiru gauza gehiago sartuko ditugu. Jarraitu botoia sakatu eta eskatzen zaigun informazioa beteko dugu.

Datuak sartu

Azken pausoa benetan garrantzitsua izango da; izan ere, hemen kode bat emango digute. Kode hori gure blogean txertatuko dugu gure bisiten jarraipena egingo badugu. Hau egin ondoren, Analytics-en atari nagusian sartuko gara. 

Kodea

Lehen zatia eginda dugu. Orain, gure blogera joango gara. Layout edo diseinu atalera jo eta Edit HTML sakatu. Bertan blogeko kodea aurkituko dugu. Kontuz! Ez aldatu kodea (zer egiten ari zaren ez badakizu, behintzat)! Gure blogaren porrota izan daiteke! Beraz, kontuz, kontuz, kontuz! Analytics-ek emandako kodea, script moduan, orri honen amaieran txertatuko dugu [/body] etiketaren aurrean (etiketa hau azken aurreko lerroan kokatuta dago). Ondoren, txantiloian egindako aldaketak gorde eta listo.

Kodea blogean sartu

Azkenik, Google Analytics-era itzuliko gara eta status edo comprobar estado botoia sakatuko dugu. Gure lana ondo eginda badago, programak gure guneko informazioa biltzeari ekingo dio. Lasai egon hasieran daturik ikusten ez baduzu, bilketak denbora dezente iraun baitezake (batzuetan, 24 ordu). Dena martxan dagoenean, honelako zerbait ikusi ahal izango duzu (klik egin irudiaren gainean neurri handian ikusteko):

Estatistikak

Amaitzeko, aipatu beharra daukat blog guztiek ez dutela sistema bera erabiltzen kodea txertatzeko orduan. Sistema batzuetan, aski da kode zati bat ipintzearekin eta beste batzuetan, aldiz, gauza konplexuagoak eskatzen dira. Kontua da guk hautatu dugun plataformak Html kodea editatzeko aukera ematea. Aukera hori badago, nola edo hala, lortuko dugu kodea txertatzea. Oraingoz, hauxe da guztia. Espero dut azalpen hauek baliagarriak izatea; dena den, zalantzarik baduzue, idatzi lasai. 🙂

Comments { 4 }

Blogak (III): bloga hornitu

Aurreko artikuluan blog bat sortzen irakatsi nizuen; oraingo honetan, berriz, nire asmoa irudiak, bideoak eta estekak nola txertatzen diren azaltzea da.

editorearen azalpena

Hasteko, beraz, irudiak nola txertatzen diren ikasiko dugu. Hori munduko gauzarik errazenetakoa da, ez baitu inongo misteriorik. Hori esanda, egin beharreko gauza bakarra da gure gunera joan eta lehenengo artikulua idazteari ekin. Idatzi ondoren, guk nahi ditugun irudiak igotzeko, irudiak igotzeko botoia sakatu besterik ez dugu (ikus irudia). Hori egitean, leiho berri bat agertuko zaigu eta bertan irudiak igotzeko bi aukera ezberdin ditugula ikusiko dugu. Batetik, irudia gure ordenagailutik igotzeko aukera emango digu (add image from your computer). Igotzeko, ohiko prozedura erabiliko dugu (arakatu eta gure ordenagailuan dugun irudi bat hautatu). Bestetik, interneten aurkitutako irudi baten URLa sartu ahal izango dugu. Ohi bezala, interneten aurkitutako irudiaren helbidea kopiatu eta itsatsi egingo dugu. Azken aukera hau nahiko gomendagarria izan daiteke; izan ere, blog plataforma gehienek irudiak igotzeko muga jartzen baitute.

Irudiak txertatu

Gure bideo bat igoAurreko hariari eutsiz, bideoak txertatzeko, bide bera jarraituko dugu. Bideoak txertatzeko botoia sakatuko dugu (ikus irudia) eta, berriz ere, leihotxo bat azalduko zaigu. Bertan, add a video to your blog post ikusiko dugu. Bloggerek, plataforma askok ez bezala, gure ordenagailutik bideo bat igotzeko aukera ematen digu (arakatu eta gure ordenagailutik bideo artxiboa hautatuz). Dena den, youtube bezalako guneetatik gure blogera bideo bat ekarri nahi badugu, plataforma gehienek bideo horren URL helbidea edo html etiketa eskatuko digute. Azken kasu honetan, html etiketa txertatzeko edit html botoiari emango diogu (testu editorearen goialdean gure kasuan) eta bertan itsatsiko dugu aldez aurretik lortutako etiketa. Nola lortzen da etiketa hau baina? Embed etiketa lortzeko (honela deitzen zaio), joan youtubera edo beste edozein bideo bilgunera eta, gainean klik eginez, nahi duzun bideoa hautatu. Behin hautatutako bideoaren orrian zaudela, eskuinean Embed atala ikusiko duzu. Kopiatu azpian azaltzen den etiketa eta, lehen esan dugun bezala, gure blogeko edit html atalean itsatsi. Kontuz! Ziurtatu etiketa osoa kopiatzen duzula; izan ere, ohikoa izaten da zatiren bat kopiatu gabe uztea etiketa oso luzea baita. Etiketa osoa kopiatu ezean, ez da bideoa ikusiko (Embed etiketaren itxura ikusi).

Gerta liteke gure blogeko memoria agortu nahi ez izatea gure argazki, irudi edota bideoekin. Kasu horretan, sarean zehar dauden doako bilguneetan gordetzea izaten da onena; izan ere, badira gune batzuk artxibo hauek igotzeko aukera ematen digutenak: divshare artxiboentzat, Flickr argazkientzat eta YouTube bideoentzat, esaterako. Hiru web hauek erabilienak dira eta doakoak. Honek ez du esan nahi beste mordo bat ez denik: metacafe, google video, myspacetv

Jarraian, estekak nola sartzen diren azalduko dizuet. Lehenengo bidalketan esan nizuen bezala, oso garrantzitsua da gure idatzietan beste blog edo webgunetara irakurlea bidaltzea esteken bidez. Hauek oso modu errazean sartzen dira. Ezer baino lehen, linkatu nahi dugun hitza edo esaldia hautatuko dugu eta, link botoia sakatu ondoren (ikus irudia), irekiko zaigun leihotxoan estekatu nahi dugun webgunearen helbidea idatziko dugu. Listo!

esteka txertatu

Une honetan, prest gaude gure artikulua argitaratzeko. Idatzi dugu eta idatzitakoa irudiez apaindu dugu. Horretaz gain, bideo ikusgarriren bat txertatu dugu eta, informazio gehigarria emateko, esteka interesgarriak ipini ditugu. Amaitzeko, idatzitakoa argitaratuko dugu publish post botoi laranja sakatuz. Horraino dena ondo, ezta? Baina argitaratu ondoren, jakin-mina pitz dakiguke. Irakurleak ditugu? Nondik datoz? Zertara? Nola jakin? Hori hurrengorako utziko dugu…

Comments { 0 }
-->