gosekil

adj. Bizk. Goseak egon eta zer jan ez duena, goseak hila; guztiz behartsu edo arlotea. Txakur gosekila. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

gosekil (V-m ap. Zubk Ond; A Apend), gosakil, goseak-hil (Lar, Añ, H).

Hambriento, famélico (litm. ‘muerto de hambre’). “Hambriento, gosetia, goseak illa” Lar y Añ. “Gosez bizi dana, hambriento” Zubk Ond. Cf. GOSEAK HIL. Osatuten nire gaisotasunak; janarituten goseak-illau. Añ EL1 160 (EL2 173 goseak-il au). Uutik, mielga ustel gosekilla! Zuaz nire aurretik! Ag Kr 69. Bilbaoko txiro ta gosakillen artian. Kk Ab I 119. Ta arrano gosakil orreik loa kendu Amari? In Onaind MEOE 745. Egun orretan gosekil batzuek sekulako buzkantzaldia egin eben. Erkiag BatB 104. Txakur gosekilla. Ib. 203 (v. tbn. 176).

Sinonimoak: adj.

[goseti]: goseti, gose, gosebera. Ant. jangartzu, ligain (Adorez Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es izond. (B) hambriento, -a, que está muerto de hambre; pobre, indigente
fr izond. affamé
en izond. starving
port izond. faminto(a), esfomeado(a)

Ez dira etorkin pobre gosekilak, kontinentetik igerian etorriak, ez horixe! Dotore jantzita daude. [Voltaire eta Hondarribia, Jose Mari Pastor (Berria.eus, 2019-09-07)]

gosekil (Gaurko hitza, CC0 Domeinu Publikoa)