Tag Archives | elkarrizketak

Euskaljakintza, ETB3ko Nickdutnik programan gaur

Ba, horixe. Gaur, gaueko 22:00etan, ETB3ko Nickdutnik programan azalduko gara. Aurreko batean,  LostinBilbao telebistako Ruben, Oihana eta Garazi izan genituen gurekin (mila esker guztiagatik), eta gaur bisita horren emaitza ikusteko aukera izango dugu. Horretaz gain, jolastokiko futboleko ateak eta gure areto berria ikusi ahal izango dituzue. Baita gu lanean ere! 😉

Esan beharra dago, lehengo asteazkenean estreinatu zen programa honetan, Internet eta sarearekin zerikusia duten (dugun) pertsonak eta egitasmoak agertzen joango direla asteazkenero. Hasierako saioan, gure lagun Joxe Rojas (Teknopataren Txokoa) eta www.goear.com guneko sortzailea elkarrizketatu zituzten. Sarearen gorabeherak eta Interneteko gune azpimarragarriak ere izan ziren eta izango dira hizpide.  Beraz, sarean harrapatuta bizi bazara edota bertan zer gertatzen ari den jakin nahi baduzu, hortxe duzu aukera.

Zertaz hitz egiten ari garen jakiteko, hementxe duzue lehengo asteazkeneko bideoa (Nickdutnik 1. saioa). Badakizue, aspertuta bazaudete ordu horietan,  ETB3n izango gaituzue zuen zain. 😉

Eguneratzea: (09-05-01)

Mikelek bideoaren esteka utzi digunez iruzkinetan… 😉

Comments { 6 }

Ainhoa Aierbe, Goenkaleko kubatarra: “Pertsonaia gogorrak ditut gustuko”

Arratsaldeko bostetan geratu ginen Ainhoa Aierberekin bulebarreko kioskoan. Bera ailegatu baino lehenago urduri samar banengoen ere, berehala lasaitu nintzen berarekin hitz egiten hasi nintzenean. Eguraldi euritsu eta haizetsua genuen Donostian, eta elkarrizketa kafetegi batean egingo genuela erabaki genuen. Bertakoei baimena eskatu ondoren, tramankulu guztiak atera eta kamera grabatzeko prestatu genuen. Elkarrizketa hasi baino lehenago, Ainhoak eta biok hitz egiten jardun genuen kafea hartzen genuen bitartean, ondoren lanari ekin genion.

ainhoa-laura

Ainhoa Aierbek Goenkalen egiten du lan aspaldidanik, Leonor da. Nahiz eta jende gehienak telesail honetatik ezagutu, antzerki munduan ere asko ibilitakoa da: Hau komeria, Ai ama!, ezetz lepoan jarri, Por los pelos… Azkenaldian, beste antzerki batean dago: Si le ves a Lola dile que es rica. Baina has gaitezen hasieratik.

Nola eta noiz konturatu zinen aktore izan nahi zenuela? Prestakuntzaren bat jaso duzu? Nola hasi nintzen eta noiz jakin nuen antzezle izan nahi nuela? Txikitatik izan naiz “teatrera” samarra. Etxean bihurrikeria pila eta antzerkiak egiten nituen gauzak lortzeko. Gero, COUn nengoela, Antzerkia ikasgaia izan nuen. Gauzak horrela, zaletzen hasi nintzen eta horrela murgildu nintzen aktoreen munduan. Jarraian, eskola batean sartu nintzen eta ondoren Madrilera joan nintzen.

Goenkale telesailean lan egin baino lehen, zertan aritu zinen? Kantatzen ibili nintzen. Geroago, antzezlan musikal bat ere egin nuen, Easoko ederra. Euskal Herrian ibili ginen antzezten. Musikalaren zuzendaria Goenkalen ari zen lanean, eta berak deitu ninduen telesailean sartzeko.

Goenkalen aspaldidanik zaude, ia ez dituzu gogoratuko zure hasierak. Nola sartu zinen? Ze proba egin zizuten sartzeko?
Gogoratzen ditut nire hasierak, bai. Kubatar baten papera egiteko eskatu zidaten. Zuzendariarekin “monologotxo” bat prestatu nuen kubatar baten papera eginez. Nire eginbeharra pertsona bati eskua irakurtzea zen. Gainera, Joxemarirekin sartu nintzen. Nola ez naiz gogoratuko, ba, Mikel Garmendiaz!

Leonor pertsonaia eman zizutenean, nola moldatu zinen kubatar baten itxura, azentua… lortzeko? Piskatxo bat kostatu zitzaidan, egia esateko. Lan hori Agurtzane Intxaurragarekin landu nuen, eta janzkeraz telebistakoak arduratzen ziren.

Goenkalen etengabe sartzen dira pertsonaia berriak, eta aurten ere horrela izan da. Nolako eragina du zure lanean pertsonaiak telesailetik joan eta berriak etortzeak? Ze eragina daukan nire pertsonaian edo niregan?

Zeure lanean. Aurreko urtean ez zuen eragin handirik izan, nire nukleoa gutxi gorabehera mantendu egin zelako. Baina, hasieran, bada pittin bat gogorra, pertsonaia berriak sartzeko beste batzuek atera behar dutelako. Agur horiek ez dira errazak izaten. Gero, pertsonaia berriak sartzen direnean, berriro egin beharra dago engranaje guztia. Hasieran gogorra da, baina haize freskoa ematen dute, eta, harreman ona baldin badago, gustatzen zait. Dena den, denak batera sartzen direnean, oso gogorra izaten da aldaketa handia delako eta taldea osatzea ez delako erraza izaten. Horretaz gain, berriro ohitu behar duzu besteen manietara eta besteen lan egiteko erara. Behin ohitzen zarenean, berriz ere martxa hartzen duzu eta gustura zaude.

goenkaleGogorrak al dira grabazioak? Adieraziko al zeniguke nolakoa den grabazio egun bat. Niri ez zaizkit gogorrak egiten, hori bai, oso erritmo bizia daramagu. Kontuan hartu batez beste egunero kapitulu bat grabatzen dugula. Nik uste dut Espainiako estatuan edo Frantzian martxa honetan ez duela inork lan egiten. Kapitulu bakoitzak hamazazpi sekuentzia baditu, guk hamazazpi sekuentziak egiten ditugu egunean. Lanera, zazpiak laurden gutxitan sartzen gara. Lehenengo, aldageletara joaten gara janztera. Ondoren, makillaje gelan sartzen gara eta bertan makilatu, ilea txukundu….. Nik, dena den, alderantzizkoa egiten dut: lehenengo makillaje gelara joaten naiz, eta gero jantzi. Honen ondoren, gelatxo batean sartzen gara eta ordu laurden hogei minutu erabiltzen ditugu entseatzen. Gero, gauza bera platoan platoan, kamerekin pare bat aldiz. Jarraian grabatzen hasten gara. Hori oso erritmo bizia da, baino behin erritmoa hartuta… Gaur, Germanen pertsonaia egiten duenak esan du hemengo erritmoa hartuta, prest gaudela munduko edozein serie edo filmetan parte hartzeko, oso azkar aritzen garelako eta besteek mantsoago egiten dutelako lan.

Zer nahiago duzu antzerkia ala telebista? Bakoitzaren alde onak eta txarrak aipatuko dituzu? Hori askotan galdetzen duzue, zer nahiago dugun. Niri biak gustatzen zaizkit. Telebistak daukan gauzarik onena momentuz niretzat, hau oso pertsonala da aktore gehiengoek ez daukatelako nik daukadan zortea, bederatzi hilabetez jaten ematen didan lanpostu bat dudala. Pertsonaia bakar bat egin beharra daukat, gainera; beraz, eguneroko testua ikastearekin nahikoa izaten da. Horretaz gain, aukera daukazu, gaizki ateraz gero, moztu eta berriz ere errepikatzeko. Eta honek guztiak duen alde txarra, publikoaren erreakzioa ez duzula ikusten.

Antzerkia oso bestelakoa da. Aktoreok oso urduri jartzen gara zuzenean jasotzen duzulako publikoaren jarrera, baina horrela ikusten duzu gustatzen zaien ala ez. Publikoa nahiko jatorra izaten da eta harrera ona izaten du. Hori bizi izateko aukera ez da beste inon izaten, eta hori oso polita da. Okerrena izaten da hilabete edo hilabete eta erdi lan eta lan pertsonaia sortu nahian egoten zarela eta lan hori gogortxoa izaten da. Bestalde, politagoa da sormena dagoelako, baina askotan frustrazioak sortzen dizkizu ez duzulako nahi duzuna lortzen. Publikoaren aurrean zaudenez, hanka sartzeren bat egiten baduzu, edo momentuan konpontzen duzu edo ez dago beste aukerarik.

Lehen aipatu dudan bezala, egindako azken antzerkia, Si le ves a Lola dile que es rica izan da. Zer-nolako harrera izan du jendearengan? Si le ves a Lola dile que es rica antzezlana ere euskaraz egin dugu, Lola ikusten baduzu esan aberatsa dela. Nik uste dut harrera oso ona izan duela gauza ezberdina zelako: suspensea egiten dugu eta hori antzerki oso gutxitan egiten da, dramak edo komediak gehiago egiten direlako. Oso genero zinematografikoa da eta uste dut jendea harritu samar geratu dela, baina gustura. Ez dakit, azken finean, ni barruan nagoenez, ezin gehiago esan. Dena den, esan digute jendeari gustatu zaiola.

dilealolaAzken urte hauetan jendea ez omen da hainbeste joaten zinemara, antzerkiarekin ere berdin gertatzen al da zure ustez? Zer egin daiteke jendea erakartzeko? Bada, egia esateko, ez dakit. Zinemarena uste dut gertatzen dela aukera handiagoa dagoelako etxean zinema edukitzeko. Gainera, garestia ateratzen da sei euro baino gehiago ordaintzen delako. Antzerkia ere garesti samar ateratzen da, eta gainera ez da hain erosoa. Hau da, gaur egun, hainbeste aukera izanda (telebista, zinema… ) eta gauza hain landuak emanda, hain errealistak, bada, ez da hain erraza jendea antzokietara erakartzea… Berez aspaldiko kontua dela uste dut teatrora ez joatearena, hemen ez dago diru-laguntza handirik; hala ere, guk asteburu honetan (elkarrizketa egin zen asteari egiten dio erreferentzia) jende dezente izan dugu antzerkian.

Zer egin daiteke? Gauza erakargarri bezala aurkeztu, eta uste dut hori egiten dela. Horretaz gain, txikiak garenean ere ohitu beharko gintuzten. Adibidez, gu txikiak ginenean ez ginen joaten; orain, berriz, nahiz eta ezetz pentsatu, jende gehiago joaten dela uste dut. Orain antzezlan gehiago daude eta orduan denetara joatea garesti ateratzen da. Gu oso pobre bizi izango ginateke antzerkian bakarrik lan eginda, baina joaten denarentzat oso garestia ateratzen da. Beti ez, ordea, udaletxeak laguntzak ematen dituelako. Hain garestia ez denean, hau da herrietara joaten garenean, antzokia bete egiten da.

Ba al daukazu pertsonaia edo antzerki zehatzen bat interpretatzeko gogoa? Oraintxe bertan zer gustatuko litzaizuke egitea?
Oraintxe egiten ari naizena gustatzen zait. Hala ere, iaz estreinatu genuen Hor al zaude? antzezlana izan da niretzako bonboitxorik onenetakoa. Oraingoa ere bai, Lola ikusten baduzu esan aberatsa dela, obrarekin oso inpresio polita daukat, baina niri gehiago gustatzen zait Hor al zaude? Bestela, beti esan izan dut zerbait klasikoa egitekotan, pertsonaia gogorrak ditudala gogoko, hori bai, beraien gaiztakeriak justifikatuta daudenean. Medea bat, adibidez, “la mala malisima”… Horrelako pertsonaiak gustatzen zaizkit mami asko ikusten diedalako.

Hainbeste urte gora eta behera lanean, ziur nago gauza bitxi ugari gertatuko zitzaizkizula. Kontatuko al diguzu bakarren bat?
Beti galdetzen dituzue horrelako gauzak eta orduan ez dira burura etortzen. Ez dakit, gauza asko gertatzen dira, batez ere telebistan. Lehen esan dugu bezala, mozteko aukera dagoenez, azkenean ez dira hain grabeak. Baina antzerkian gertatzen direnean, parra ateratzen zaizunean edo bat-batean argi gabe geratzen zenean, hori konpondu beharra dago nolabait. Ez dakit, adibidez, estropuz egiten duzula edo norbaitek lo hartu duela antzezteko garaian… Gogoratzen dut behin Madrilgo erakustaldi batean antzerkitxo bat egiten ari ginela. Narratzailearen pertsonaia egiten zuenak hasiera eta bukaera ematen zion antzezlanari. Antzezlana egin eta gero, gu zain geunden berak bukaera noiz emango, baina ez zen ateratzen lo hartuta zegoelako, lo seko! Horregatik, guk amaiera eman genuen: bata hasi, besteak jarraitu… Ez dakizu zer-nolako apurua. “Albert, Albert, Albert… ez dela azaltzen”, eta ez zen azaldu!

ainhoa-aierbePertsona ezaguna izanda, nola eramaten duzu kaletik zoazenean norbait begira geratzea? Nik ia ez dut kasurik egiten, ez naiz enteratu ere egiten. Donostian batzuetan gertatzen da, baina herrietara joaten zarenean gehiago. Batzuetan lagunek eta mutilak esaten didate: “Jo, Ainhoa, egin kasu begira dauzkazun horiei.” Baina deskonektatu egin beharra dago; bestela, ez nituzke egingo egiten ditudan gauzen erdiak. Egiten duzunean, egiten duzulako; eta egiten ez duzunean, egiten ez duzulako. Hoberena ahaztea da eta kalean norbaitek geldituz gero, autografo bat ematen diozu eta listo.

Bukatzeko, zu lanean aritu zaren obrei buruz hitz egin dugu. Zu ikusle bezala joaten zarenean, zer-nolako ikuskizunak dituzu gogoko? Momentuaren arabera. Komediak gustatzen zaizkit arinak eta politak izaten direnean, baina gauza poetikoak ere gustatzen zaizkit. Hala ere, gauza asko ditut gogoko. Begira, azken urte hauetan gehien gustatu zaidan obra Emakumeak itzarapean izan da. Denak emakumezkoak ziren eta gizonezko bat zegoen. Oso gauza polita zen, agian, emakume kontuak direlako, azkenaldian gauza horiekin nabilelako buruan. Obra hori ikusteko aukera baduzue, ikustera joan interesatuko zaizue eta.

Bada, hauxe izanda guztia, Ainhoa. Espero dut lan asko egiten jarraitzea eta arrakasta ugari lortzea. Mila esker euskaljakintzakooi tarte hau eskaini izanagatik. Zuei, aukera emateagatik.

Elkarrizketa bukatu ahala, eskerrak eman nizkion Ainhoari berriro ere tartetxo bat eskaintzeagatik. Oso atsegina iruditu zitzaidan, oso ondo hartu ninduen eta momentu oro aspaldiko lagunak izango bagina bezala jardun genuen. Zorte on, Ainhoa!

Comments { 0 }

Andoni Agirregomezkorta: “Pertsona bakoitzak bere izaera propioa izan behar du eta hau besteengandik ikasiz lortzen da”

Azkenean iritsi zen horrenbeste desiratzen nuen eguna: Andoni Agirregomezkorta elkarrizketatzeko aukera izango nuen! Asko miresten dudan pertsona denez, zeharo urduri heldu nintzen EITBra, kamera bizkarrean hartuta. Nola agurtu? Nola jokatu? Ezagun izate hutsarengatik pertsona berezia edo goi- mailako norbait dela edo desberdin tratatu behar zaiola pentsa dezakegu, baina Andonik aurkakoa frogatu zigun, benetan jatorra baita. Nahiz eta leher eginda egon, lanean ari zela, tartetxo bat eskaini zigun.

Andoniri buruz asko ez dakienari adierazi diezaioket Andoni antzezle donostiarra dugula, eta gaur egun Vaya Semanitan lan egiten duela. Bere ibilbide profesionalari dagokionez, Tu a Tu eta A ze parea! antzezlanetan aritu da, besteak beste, baita Sorginen Laratza saioko zenbait sketchetan eta Hasiberriak telesailean ere.

Kaixo, Andoni! Eskerrik asko elkarrizketa honi tartetxo bat eskaintzeagatik. Zuei.

Beno, aipatu bezala antzezpen ikasketak burutu dituzu. Txikitatik al zenuen antzezle izateko grina hori? Bai. Beharbada kontzienteki, ez, baina betidanik gustatu zait antzezpena. Txikia nintzela, nire arreba nagusiak ikastolan egiten zituen antzezlanetako entseguetara joaten nintzen, eta asko gustatzen zitzaidan.

Horrez gain, hainbat iragarkitan parte hartu duzu Keler garagardoaren Epa! arrakastatsuan, adibidez, eta EITBrako spot askotan. Zer-nolako eragina izan dute zure bizitza profesionalean? Beste lanetarako ateak ireki dizkizute? Kelerren iragarkiaren kasuan, baietz esango nuke. Badakit, hura ikusita, orduan Vaya Semanitako zuzendari zena nitaz gogoratu zela. Beraz, gutxienez horretarako besterik izan ez bazen ere, balio izan zuen. Azkenen finean, ezagun egiten zara iragarki baten bidez. Eta oso garrantzitsua da bai jendeak eta bai lanbide honetan jarduten dutenek zu ikustea.

Onetik eta txarretik, denetik ikasten da

Izan al duzu inoiz zure bizitza profesionalean, zure esku balego, ezabatuko zenukeen egoera deserosoren bat? Beno, lanbide guztietan bezala, beti egoten da gauzaren bat itsusia. Baina beno, nik, ezabatu, ez nuke ezer ezabatuko. Onetik eta txarretik, denetik ikasten da. Eta txarrarekin bizitzen eta txarretik ikasten ere ikasi behar da.

Hasieran Oscar Terolek aurkezten zuen Vaya Semanita. Zer da burura datorkizun lehenengo gauza lan honen proposamena egiten dizutenean? Ardura handia eta ez dakit ez nukeen beldurra esango… (barreak) Nik ez nuen elkarrizketa bat egin sekula. Beno, kalean Jaiak saioan, bai. Baina pertsonaia ezagunei ez nien inoiz elkarrizketarik egin. Baliteke nik nire lana ondo egitea, baina, azkenean, zekitenek nigan konfiantza izan zuten eta itsu-itsuan onartu nuen.

Gero eta berrikuntza gehiago ditu saioak, antzezleei eta atalei dagokienez. Azalduko al dizkiguzu, zure ustez, alderdi onak eta txarrak? Zergatik eman zenituzten aldaketa horiek? Guk urtez urte egiten ditugu aldaketak, ahal izanez gero, noski. Gure ustez, programak oso freskoa izan behar du, eta, freskotasun horren ondorioz, atalak aldatu egiten dira. Beti izanen da atalen bat beste batek baino arrakasta handiagoa duena; beraz, erne egon behar izaten dugu jakiteko zeinek funtzionatzen duen eta zeinek ez, eta, hori ikusita, batzuk kendu eta besteak jartzeko. Batzuetan denek funtzionatzen dute eta ideia berriren bat dugunean, bada, aurrera…

andoni_agirregomezkortaVSko sketch ugaritan hartzen duzu parte, pertsonaia desberdinak jorratuz. Denen artean zein da, zure ustez, zure izaerarekin antza gehien duena? Uff ! (barreak) Nik esango nuke bat ere ez dagoela egiten ditudan guztietatik. Denak pertsonaia komikoak dira eta denek dituzte euren miseriak. Agian, guztiak hartuta, bakoitzetik atera genezake nire ezaugarriren bat. Dena den, ez dut uste inoren antza dudanik.

2006an Vaya Semanitak Ondas saria jaso zuen. Zer eman zizun horrek? Bultzakada handia. Momentu horretan urtebete pasatuta zen taldearen banaketa gertatu zenetik, hau da, momentu hartan oraindik urte bat generamatzan martxan. Horregatik, norbaitek “Bide onetik zoazte” esatea behar genuen oraindik, eta Ondas saria jasotzea zerbait gehiago izan zen. Niretzat oso-oso gauza ederra izan zen.

Saioko zein atal duzu gustukoen: Euskolegas, Javier Clementeren kontakizunak, Los Batasunis…? Oso ondo pasatzen nuen Euskolegas egiten, Vaya Semanitaren barruan. Baina, aurten, Euskolegas ez da gurekin egongo, euren izaera propioa hartu dute eta, hortaz, bere telesail propioa izango dute; izan ere, luzapen edo iraupen handiko pertsonaiak ditu. Programaren barruan bi denboraldi uste dut izan direla. Gainera, harro sentiarazten nau arrakasta izateak eta horretaz baliatzeak telesail bat egiteko. Benetan gauza polita izan da.

Ba al duzu norbait eredutzat zure lanean jarduteko? Ez dut zehazki inor begiz jotzen. Pertsonaiekin bezala, nik miresten ditudan aktoreen edo lanbide honetan ibiltzen direnen artean, beti dago baten bat gustatzen zaidan ezaugarriren batekin eta bakoitzetik pixka bat hartzen dut. Baina ez dut esaten: “Begira, nik honek bezala jokatuko dut edo saiatuko naiz hau bezala izaten”. Eta azkenean aktore bakoitzak, beno, pertsona bakoitzak, bere izaera propioa izan behar du eta hau besteengandik ikasiz lortzen da.

Vaya Semanitako taldeaNola daramazu ezagun izatea eta jendeak kaletik ezagutzea? Batzuetan gogorragoa da, besteetan hobea. Programa komiko bat egitearen zortea dut; eta, beraz, pertsona gehienek (denak ez esateagatik) modu onean hurbiltzen zaizkit, irribarre batez, zoriontzeko asmoz. Baina, noski, nik ere baditut nire egun txarrak eta tarteka norbait hurbiltzen zait, txiste bat kontatuko diodalakoan, eta ez diot egiten. Baina, dena den, beti saiatzen naiz zintzo jokatzen jendearekin, inor ez dut gaizki tratatzen mundu guztia etortzen zaidalako modu onean eta, gutxienez, ondo trata dezadan merezi dutelako. Hala ere, badira bakarrik egon nahi duzun egunak eta, ezagun zarenean, zaila izaten da, mendira joan ezean. Askotan semearekin nabil herritik eta semeaz gozatu nahi izaten dut, lasai-lasai; baina beti sentitzen dut begiren bat edo beste niri begira. Beraz, batzuetan gogorra da. Azkenean, mundu honetan lan egiten duen batek jakin behar du hau gertatuko dela eta aurrera egin.

Nola edo non ikusten duzu zeure burua hemendik urte batzuetara? Beste zerbaitetan aritzea pentsatu duzu inoiz? Noski, Vaya Semanita ez da betiko izango, noizbait bukatu egingo da. Saioa jada dezente ari da luzatzen, gaur egun ez baitaude programa asko emititzen sei urte daramatzatenik. Beraz, bai, gero beste zerbait egin beharko dut. Zer izango den ez dakit, baina horretarako ere bat prest egon behar da eta nik ere prestatu behar dut pixka bat momentu horretarako, Vaya Semanita bukatzen denerako. Beste zerbaitetan aritu beharko naiz; dena den, beste horren zain egon beharrean, nahiago dut horren bila joan. Ez dakit zer izango den. Ahal izanez gero, telebista gehiago; bestela, antzerkia ere faltan botatzen dut.

Laneko kontuak alde batera utzita, zure aisialdian zer duzu gustuko? Lasai egotea. Jendeak kaletik ikusten gaitu eta gu oso ondo bizi garela pentsatzen du. Baina ni eta nire lankide guztiak ia-ia hemen, Miramonen, bizi gara, etxera joan gabe (barreak). Beraz, lana ez dudanean, etxean lasai egotea, etxe inguruan ibiltzea edo, ez dakit, asteburu pasa joatea gustatzen zait.

Bat bere buruaz eta egin dezakeenaz ziur egon behar du.

Eta, bukatzeko, emango al zeniguke aholkuren bat zureak bezalako elkarrizketa borobilak egiteko? Batez ere, bat bere buruaz eta egin dezakeenaz ziur egon behar du, eta lasai. Azken finean, aurrez aurre daukaguna beste pertsona bat da, gu bezala, bere akats eta bertuteekin. Beraz, gureak ulertzen ere jakingo du. Lasaitasunez hartu behar dira gauzak.
Beno, bada, eskerrik asko eta zorte on! Zuri.

Elkarrizketarekin amaitu genuenean, Andoniri eskerrak eman besterik ez nuela uste nuen. Baina hori ustekabea! EITBko telesail eta saio desberdinak grabatzen diren guneak erakutsi zizkidan! Hau guztia dela eta, eskerrak eman nahi dizkiot Andoniri eskainiriko aukera honengatik eta bere bizitzaren zatitxo bat gurekin partekatzeagatik. Hitzordu honen bidez frogatu digu distira handia duen izarra dela; bai profesionalki, eta baita pertsonalki ere!

Comments { 3 }
-->