Tag Archives | irakaskuntza

Batxilergoaren 3. urtea eta erreforma irakaskuntzan

Duela hilabete batzuk egin ziren hauteskunde orokorretan garaile izan zen PPko presidenteak, Mariano Rajoyk, hainbat berrikuntza eta iradokizun proposatu ditu gobernuko presidente kargua lortu ondoren. Eraberritze guztien artean gehienak ekonomian dute beraien lekua, jakina baita gaur egun Espainiak duen egoera larria. Argi dago krisi egoera honetatik ateratzeak lehentasuna duela beste ildo guztien gainetik. Aurkeztu dituen berrikuntza guztiak kontuan hartuta, 16.500 milioi euro murriztu nahi ditu egoera hau hobetzeko, eta berrikuntza horien artean eztabaida gehiena sorrarazi duena batxilergoko ikasketen urte bateko luzapena izan da. Bere ustean, eraberritze honek unibertsitarioen prestakuntza hobetuko luke eta, horrekin batera, baita Espainiako maila kulturala ere, onartezinak baitira eskola baztertzen dutenen tasa (%30 inguru) eta nazioarteko adimen probetan ateratako emaitza kaskarrak.

Lehenengo aldiz entzuten dugu batxilergoaren moldaketa hau. Ez da inoiz horrelako gauzarik planteatu; halere, esan beharra dago Espainia dela Europako herrialde guztietatik bakarrenetakoa batxilergo sistema hau ez duena. Albiste honek dioenez, gaur egun, Espainia, Malta, Eskozia, Lituania eta Holanda dira herrialde horiek. Gainera, Europa osoan batxilergo mota ezberdinak irakasten dira multzo ezberdinetan banaturik, batxilergoaren iraupenaren eta hasieraren arabera. Lehenengo multzo handian, hiru urteko batxilergoa irakasten dutenak daude, bi azpimultzotan banaturik: 15-18 urte bitartekoa (Frantzia, Grezia, Irlanda eta Portugal), eta 16-19 urte bitartekoa (Finlandia, Danimarka, Suedia, Norvegia, Polonia, Errumania, Letonia, Estonia eta Zipre). Bigarren multzoan, lehen aipaturiko bi urteko batxilergoa duten herrialdeak daude, 16-18 urte bitartean: Espainia, Malta, Eskozia, Lituania eta Holanda. Hirugarrenean, lau urteko batxilergoa dutenak, 14-18 bitartean: Austria, Belgika, Txekiar Errepublika, Hungaria, Luxenburgo, Liechtenstein, Eslovakia eta Islandia. Laugarrena, azkenik, Bulgaria eta Italiak osatzen dute, bost urtez osaturiko batxilergoak ere irakasten dituzte, 14 eta 19 urte bitartean.

Argi dago Espainiak aldaketa nahi duela baina oraindik ez du zehaztu aurretik aipaturiko zein mota aplikatu behar duen. Hori gauza konplexua da, gauza asko hartu behar direlako kontuan, krisi egoera batik bat, irakaskuntzan urte bat gehiago ipintzeak edo zerbait moldatzeak beti gastu ekonomikoa baitakar. Diru kontu hauek alde batera utzita, nire ustez, batxilergo motarik onena lehenengo multzoko lehen azpimultzokoa da, hau da, Frantzian, Grezian, Irlandan eta Portugalen irakasten dutena, 15 urtetik 18ra. Izan ere, lehenago hasten dira gauza serioagoak egiten eta bakoitzak bere erantzukizuna hartzen. Gauzak horrela, prestatuago iristen zara 18 urterekin unibertsitatera eta, ondorioz, trebatuago sartzen zara lan mundura.

Hori guztia gutxi balitz, moldaketak ekarri nahi ditu Rajoyren gobernu berriak irakaskuntzara. Batxilergoa berritzeaz gainera, irakaskuntzan aldaketak ekarri nahi ditu eskola baztertzen dutenen tasa jaisteko asmoz. Horrela, tasa hau jaistearekin batera, ikasleei ikastea atseginago bihurtzea izango litzateke helburuetako bat. Bestalde, helburu garrantzitsuenetariko batzuk dira Espainiako kultura maila hobetzea, eta, unibertsitateei dagokienez, lehiakortasuna erdiestea, ez baitago Espainiako unibertsitaterik munduko lehen 50 onenen artean. Ondorioz, Espainiak itzal luzea izango luke irakaskuntzaren alorrean, eta hori oso onuragarria izango litzateke ikasleentzat ere, horrela gogo eta lehiakortasun gehiagorekin jardungo baitzuten berain ikasketetan.

Horretaz aparte, Espainiako kultura maila hobetzeko asmoz, barruan oso gauza lagungarria izango dena bultzatu nahi du PPko presidenteak: ingelesa. Ikasketa elebidunak bultzatu nahi ditu Espainiako eskola guztietan, eta hizkuntza koofiziala duten eskoletan, hirueledun ikasketak. Kontuan hartzen ditu teknologia berriak ere, oso baliagarriak hezkuntzaren barruan bai ikasle eta bai irakasleentzat.

Espainiako gobernu buruak esaten duenaren inguruan ere esan beharra dago ez dagoela guztiz zuzen edo, hobeto esanda, errealistagoa izan behar duela. Bere hitzek hau diote : “Es preciso desarrollar en los alumnos los valores del esfuerzo, el gusto por aprender, el espíritu emprendedor, la exigencia y la responsabilidad personales“. Egia da hainbat ikaslek kasu egin diezaiokeela; halere, nire ikasle ikuspuntutik esan behar dut beste multzo handi batek ez diola jaramonik egin behar baloreen, esfortzuaren eta exijentziaren kontu honi. Beti egongo da ikasle multzoren bat lan gutxi egiten duena eta beraien ikasketak lan askorik egin gabe pasatu nahi dituztenak. Beraz, alde batetik ongi dago hori sustatzea, baina errealistagoa izan behar da.”

Dena laburbilduz, esateko dudan gauza bakarra zera da: batxilergoaren iraupena luzatzeko asmo hau oso ona izan daiteke etorkizunerako, 15-18 urte bitarteko batxilergoaz ari naiz. Ahal den azkarren jartzea gomendatuko nuke, egoera ekonomikoa kontuan hartuta eta ipini behar diren berrikuntzak ere zehaztuta, noski. Beraz, gobernuaren eskuetan dago hau martxan ipintzea, behingoz kultura mailari bultzada handi bat emateko, eta etorkizuneko ikasleei ahalik eta aukera eta erraztasun gehien ipintzeko.

Gaiaren inguruko bideo bat ikusi nahi baduzue, hementxe uzten dizuet Mariano Rajoyk egindako diskurtso bat:

Comments { 0 }

Internet hemen da, gaur, orain

Orain egun batzuk izan nuen Internetek Mexikon duen egoeraren berri: biztanleen ehuneko hirurogeita hamarrek ez du sarean nabigatzeko aukerarik. Harrigarria iruditu zitzaidan, harrigarria bezain kezkagarria; azken batean, XXI.a den mende honetan, garapena eta internet, biak bat direla ulertu dut lehenengo hamarkadak eman duenagatik. Gogoak Mexikora eraman ninduen, eta rol jokoa bailitzan, internet gaberik bizi den biztanleetako baten azalean jartzen saiatu nintzen. Zaila egin zitzaidan oso, imajinaezina, horrenbeste dira internetek eskaintzen dizkigun abantailak! (Egin klik ondoko irudiaren gainean, horietako batzuk ikusteko.)

Har dezagun, esaterako, irakaskuntzaren esparrua. Duela urte batzuk sinestezina zen ikasle batek sortutako ezer edonoren eskura izatea. Gaur egun, hori da klik batek ahalbide diezagukeen gauzarik arruntenetakoa. Internetek hezkuntza sistema tradizionalarekiko haustura ekarri du. Milaka webgune daude helburu didaktikoa dutenak, hala nola, wikiak, blogak, gisa guztietako sorgailuak… Aukera horiek guztiak baliatuz, ezagutza itsu-itsuan testu liburuetatik erdietsi behar izatetik, edukiak sortuz ezagutza lortzera pasa gara, aprendizaia prozesua irauliz, hezkuntzan kritikotasuna txertatuz. Testuinguru horretan jarri da abian Eskola 2.0 egitasmoa.

Halaber, komunikazioaren esparrura ere izugarrizko aldaketak ekarri ditu. Sare sozialak momentuko mezularitza zerbitzutik hasi eta ideiak, argazkiak, bideoak, musika eta beste mila gauza partekatzeko gune bihurtu dira. Erabilerrazak dira eta giza harremanek hornitzen dituzte, hori da euren arrakastaren gakoa. Facebook da sare sozial entzutetsuena eta Twitter moda-modan dagoen microblogging gunea. Biek ala biek ematen dute jendea jarraitzeko aukera, eta jario irakurleak bailiran funtzionatzen dute, etengabe eguneratuz. Mundua, bere handitasunean, txiki egitea lortu du internetek, gutiz globalizatzea.

Baina Internetek ere baditu bere arriskuak. Batetik, Internet Addiction Disorder izenekoa. Gauza guztiekin bezala, gehiegikeriak daudenean, adikzio izatera pasa daitezke, gaixotasun. Gaitza gero eta ohikoagoa bihurtzen ari dela dirudi eta horregatik sortu zen AEBn reSTART. Alabaina, kontuan izan behar da internet, berez, ez dela arriskua, lan eta aisirako gailua baizik. Arazoa norbanakoaren erabileraren neurrigabetasunean dago.

Bestetik, nortasun digitala daukagu. Iaz izan nuen lehenengoz honen berri. Jokin Lacallek ikastolako ning-ean jarri zigun post -ak ireki zizkidan begiak. Sarean kontu handiz ibili beharra dagoela erakutsi nahi izan zigun; izan ere, bertan egiten dugun oro gordeta geratzen baita. Maitek beti esaten digu argitara ateratzea nahi ez duguna interneten ez jartzeko eta Mashable webguneak ere hiru aholku eman zituen lehengo batean nortasunaren zaintzarako. Horrek, ordea, ez du erabileran oztopo izan behar. Azken batean, horregatik ez erabiltzea, teila batek buruan jo gaitzakeen beldurrez kalera atera nahi ez izatea bezain zentzugabea litzateke. Nik argi ikusten dut, beldurraren funtsa desinformazioa eta ezjakintasuna dira.

Sareak partekatzean oinarritzen den komunitate bat ere osatzen du, helburu komertzialetatik at dagoen mundu bat, denok denongandik ikastea ahalbidetzen duena. Filosofia horri jarraiki sortu da software askea, eta asko dira bere aldeko apustu irmoa egin dutenak.

Internet ez da bihar etorriko, ez da etorkizuna, oraina da. Hemen dago eta geratzeko etorri da. Jada ez dago sarea errealitatearengandik bereizterik, mundu birtuala zein fisikoa biak nahastu baitira. Orain, emeki-emeki gauzen internetek nola disolbatzen dituen ikustea besterik ez zaigu geratzen.

Comments { 1 }
-->