euskaljakintza

Duela gutxi Gabonetako oporrak izan genituen eta hemendik ez askora Aste Santukoak helduko dira. Denbora librea, beraz. Baina zer egiten dugu gure aisialdian? Aurretik beste asmo batzuk ditugun arren, gehiengook pantaila aurrean pasatzen ditugu lanera joan beharrik gabeko egun horiek.

Esnatu eta egiten dugun lehenengo gauza telebista edo ordenagailua piztea da, guraso, anai-arreba edo etxean bizi den edonori egun onak eta musu bat eman beharrean. Hori da, hain zuzen ere, komunikazio falta, teknologia berriaren eta konexioaren garaitzat jotzen dugun mende honetan.

Telefono mugikor, Ipod, Wii, internet, telebista digitala… gabe ez gara ezertxo ere egiteko gai. Nire buruari aparatu hauek guztiak izango ez bagenitu zer egingo genukeen galdetzen diot eta, gaur egun, aspertu egingo ginatekeela besterik ez zait bururatzen. Izan ere, kale, etxe, lantoki eta ikastetxeetan, esparru guztietan, erabiltzen ditugu etengabe, baita norbaitekin hitz egiteko parada badugu ere. Isolatu egiten gara, eta hortik komunikatzeko arazoak.

Nork ez du ikusi inoiz lagun talde bat eta norbait munduarekiko harresi diren aurikularrak belarri zuloetan sartuta? Edo segapotoarekin jolasean eta bertan ez dagoenari mezuak bidaltzen? Badirudi gure ondoan daudenekin konformatu ez, eta aurrez aurre ez dagoenarekin hitz egiteko beharra sortzen zaigula. Horrelako gailuek distantzia handietako harremanak izatea ahalbidetzen digute eta alde onak ere badituela begi-bistakoa da. Hala eta guztiz ere, gertukoenganakiko erlazioa galtzeko arrazoia ez luke izan behar, ez eta aktibitate ezberdin eta fisikoak egiteko oztopoa ere.

Kanpoko itxurari garrantzi berezia ematen zaion gizarte honetan, biztanleriaren portzentaia altu batek osasun arazoak ditu. Elikaduraz gain, geldirik eta begietako arazoak sortzen dituzten pantaila argitsuen aurrean egotearen ondorio dira asko. Entretenimendu bakarra bihurtu dira eta orduak eta orduak ematen ditugu hauen aurrean, gure osasuna kaltetzen ari garela konturatu barik.

Horrez gain, teknologia eta modernitatearen merkatua argiaren abiaduran doala dirudi. Ustez berria dena erosi eta, beste behin esnatzerako, hurrengo modeloa ateratzen dute beste aplikazio batekin, erosi berri duzun jostailu “zaharra” atzean utziz. Hori dela eta, momenturo fashionena eskuratzeko irrikitan gaude eta dirua kontu, hauek lortzeko gai ez dena beste maila primitiboago batean dagoela ematen du, bera hala sentitzeraino.

Bestalde, bakoitzaren izatea eta informazio guztia (gizarte-segurantza, NANa…) interneten zintzilikaturik dagoenez, manipulatua izan daiteke. Oso zaila dirudien arren, ordenagailuez izugarri dakiten hacker-ek iruzurren bat edo beste egitea lortu dute eta oraindik ere urrunago irits daitezkeelakoan nago.

Azkenik, aipatu, horrelako tresnen bidezko komunikazioak ondorio larriak ekar dakizkiokeela munduko hizkuntza orori. Izan ere, edonolako harremana izanda ere, sentimendu ezberdinak adierazteko hitz berberak erabiltzen dira eta denboraren poderioz, esanahia edo zentzua galtzen dute. Hala nola, messenger edo txat-gela batean ezagutu berri duzun pertsonari musuak bidaltzeko ohitura dago eta baita maite zaitut edonori esatekoa ere. Benetan esateko garaian, ordea, ez gara horren erraz ausartzen, aurrez aurre bada behintzat, eta hitza hutsal bilakatzen da.

Hau guztia dela eta, esan dezakegu, horrelako aurrerapen teknologikoek alderdi onak badituzte ere, neurrian erabili behar direla eta inguruko eta betiko pertsona eta ohiturak ere zaindu behar direla. Horrela, makinen gaindiko komunikazioa bultzatuz.

Hementxe uzten dizuet internetarekiko menpekotasunaz hitz egiten duen bideo bat.