Artikulu hau irakurtzearekin batera, irudimenezko mundu batean sartzeko gonbitea egiten dizuet irakurle orori. Ondorengoa da gaurkoan plazaratzen dudana: Nora bidaiatuko zenukete, Mexikoko Riviera Mayako hondartzetara ala Venezuelako birjintasunean barrenera? Itxaron! Ez ezazue oraindik ezer erantzun. Aukera zaila da benetan, baina biak oso lurralde ezberdinak badira ere, badute gauza komun bat, biak hitz bakar batera murriztu daitezkeela, alegia: PARADISUA. Zuetako asko leku hauetan egon gabeak izango zarete eta batzuek seguru aski sekula ezagutuko ez dituzuenez, hona hemen lurralde hauek zertxobait ezagutzeko aukera paregabe bat, irakurgai exotiko eta atsegin bat, aldi berean gure adimena aberasteko ikasgai bat izango dena.
Bi norako hauek ez ditut zori hutsez hautatu, ezagutzen ditudan lekurik ederrenak direlako baizik. Iazko udan izan nuen hauek bisitatzeko beta eta baita zortea ere eta, bide batez, aurtengo uda hementxe denez, leku hauetara joatea gomendatzen dizuet. Ez zarete damutuko!
Lehenik Mexikori helduko diot. Mexiko lindo! Leku aparta zalantzarik gabe; nik, ordea, herrialde aberats honen zati txikitxo bat ezagutzeko aukera baino ez dut izan. Karibe itsasoaren erdi-erdian kokatzen den penintsulaz ari naiz, Yucatán penintsulaz, alegia; bertako kultura Maya aitzindariagatik, Riviera Maya izenez ezaguna dena. Bere hondartza paradisiakoak direla eta bidaia agentzietako eskaera nagusienetako bat bilakatu da. Bere edertasuna ezin zalantza dezakegu. Harea zuri eta finezko hondartza kilometrikoak, ur garden eta epela, palmerak nonahi, fauna eta flora aberatsa, kultura aberastasuna, eguraldi tropikal aparta, bertako jendearen apaltasun eta alaitasuna… eta hori guztia gutxi balitz, sekulako azpiegitura turistikoak 3, 4 eta 5 izarreko hotelak daudelarik. Hotel onenek izugarrizko prestakuntzak dauzkate gainera: igerilekuak, jakuzziak, saunak, 24 orduetan argiztatutako teniseko kantxak, golf zelaiak, pin-pon mahaiak, balley ball, saskibaloi eta futbol zelaiak, diskotekak, bospasei jatetxe… eta “dena barneâ€? balearekin joanik, nahi adina jarduera egin (snorkel, bela, piragua…) eta nahi adina jan eta edateko aukera duzu xentimo bat bera ere gehiago ordaindu gabe!
Astebeterako bidaia hartuz gero, ondorengoa egitea proposatuko nuke. Behin hotelagatik ordaindu den guztia ordaindu eta gero, hotelaz eta honen hondartza pribatuaz ondo gozatzea gomendatzen dut. Baina behin putzu handia zeharkatuta ezin geratuko gara egonaldi osoa hotelean sartuta Mexiko ezagutu gabe denbora “xahutuzâ€? eta, horregatik, irteera ezberdinak egiteari ere aukera polita deritzot. Aukerak ugariak dira: Xcaret erreserba naturala, Chichen Itza Mayen aztarnak, Santa Clarara erosketetara…
Eginahalak eginik, oso ondo pasatu eta sekula ahaztuko ez ditugun oporrak igaroko ditugula dudarik ez egin. Mexikoko kosta alde batera utzirik, Venezuelari ekingo diot baina ez orain, hemendik egun batzuetarako utziko dut artikuluaren bigarren zatia. Abuztuko egun hauetan gehiegi luzatzen banaiz, ez du inork artikuluaren bukaera irakurriko eta Venezuelak hori baino gehiago merezi du…
Hona hemen nire bidaietan ateratako hainbat argazki. Argazkiak nik ateratakoak izatean, gainera, xarma berezi bat dute. Begiratu itzazue, denok dakizuenez, irudi batek mila hitzek baino gehiago balio dute eta!
Hasteko, komenigarriena bere izen desberdinak ezagutzea izango litzateke; zientzialariek Psittacus Erithacus hitz latinez izenpetu zuten; halere, ezagunagoa da loro gris afrikar izenaz edota soilki yaco hitzaz. Logikoki, animalia honen jatorria Afrikan kokatzen da, eta batez ere kontinentearen mendebaldean aurki dezakegu (egoera basatian). Zorionez, Espainian edota Euskal Herrian bertan badira hegazti hauen ugalketaz eta hazkuntzaz arduratzen diren haztegiak, bertan eskuragarri izan ditzakegularik. Dena dela, animalia-dendetan erosgai dauden gehienak Afrikan ehizatu eta bertatik geure lurraldera esportatutakoak dira.
Yacoaren kolore gris eta txuriak oso deigarriak ez badira ere, bere isatseko lumen gorri biziak (luma hauek oso preziatuak dira Afrikan) primeran ematen dio hegaztiari. Gauza jakina da hegazti hau gizaki ahotsaren imitatzaile hoberenetarikoa dela. Pertsonen inguruan urtebete inguru igaro ondoren, tamaina handiko (30 cm inguru) loro hauek isilezin bilakatzen dira, hasieran soinu sinpleenak erreproduzitzen ikasiz (etxeko tinbrea, txakur zaunkak..) eta, ondoren, esaldi luze eta konplexuak esan eta gogoratzeraino iritsiz. Hau guztia bere mihi eta eztarri formari esker burutu dezake, baina talentu hau guztia bere bizkortasunari zor zaio hein handi batean. Bere inteligentzia (4 urteko pertsona batenarekin pareka daitekeena) dela medio, fonetikaren maila gainditu eta esaten ari den hitzak edota esaldiak ulertzeraino ailega daiteke. Halaber, animalia hitzontzi hauek etxekide apartak dira, betiko lagun minak ezbairik gabe eta, ez bakarrik adiskidetasunean primerakoak izateagatik, literalki horrela delako baizik; izan ere, 50-60 urteko adinera irits baitaitezke!.
Aitortu beharrean nago nire artikulurako loro grisa aukeratu izana ez dela kasualitate hutsa izan, nik neuk etxean lagun hegodun hauetako bat izateko aukera eta zortea biak baititut. Hudoen artikuluan esan nuen moduan, maila honetako animalia bat izateak erantzukizun handia suposatzen du, aintzat hartu beharrean baikaude burdin trangen atzean dauden izaki horiek bizirik daudela eta bertan ez daudela soilki altzari gisa. Arrazoi horrexegatik, elikadura eta kaiolaren garbitasunaz gain, gure loroak edota bestelako animaliek gure maitasun eta arretak beharrezkoak dituzte, baita merezi ere! Horrela, bada, euren egoitza ahalik eta erosoen izan dadin eta, aldi berean, zoriontsuak izan daitezen saiatu beharko genuke ezbairik gabe.
Iruzkin berriak