Jon Arretxe Basaurin 1963an jaiotako euskal idazlea da. Euskal filologian doktoretzaz gain, heziketa fisikoan lizentzia ere badu, baina bere bizitza profesionala liburuei eskaini die.
Bere obrak lau generotan zati daitezke: gazteentzako liburuak, adibidez, Hakuna Matata, Harresi Handirantz eta Lurraren taupadak; bere bidaian oinarritutako bi eleberri, Urrezko triangelua eta Oroituz, hain zuzen ere; munduan barrena egindako bidaien kronikak, hala nola, Tubabu, Tuparen seme-alabak, Ekialdeko mamuak eta Zazpi kolore; eta, azkenik, gazteen bizimoduari buruzko trilogia: Ostegunak, Ostiralak eta Larunbatak. Hala ere, bere obrak beste sailkapen batzuen arabera ere aurki daitezke.
Manila konexioa gazteei zuzendutako detektibe nobela bat da. Gasteizko kale eta bolada ilunenetan kokatua, Artabe eta Etxebe detektibeen ikerketa kontatzen du, txiste eta kaleko egoeraren deskribapenak egoki txertatuz. Sherlock Holmes eta Watsoni baino antza handiagoa diote Torrente gisako poliziei ikertzeko moduari erreparatuz gero; besteak beste, Etxebek interes handiagoa azalduko du Alavesen partiduan kasuaren ebazpenean baino.
Antiheroiak dira, pertsonaia karikatureskoak, ohiko detektibe adimentsu, indartsu eta galanten guztiz kontrakoa. Etxeberi, dena dela, halako sinpatia puntu bat dariola uste dut.
Nobelan, Artabe eta Etxebek lapurtua izan den anakonda bat aurkitzeko kasua lortuko dute. Informazio iturrietara jo ondoren, Pantera Arrosa gozokien desagerpenarekin zerikusirik baduela jakingo dute eta ikerketari ekin ostean kontrabandoko kasu bat dela konturatuko dira. Kasuaren ebazpenean hainbat eta hainbat gorabeheretan aurkituko dira eta zailtasunak trebeziaz gainditzeko ahalmena erakutsiko dute.
Detektibe istorio atsegina iruditu zait, argumentu nagusiaz gain dituen pasarteak, batik bat. Etxebek diskoteka bateko atezaina ordezkatzen duenean edota txinatarrarekin borrokan dagoela Artaberen pentsamendua irakurtzean kokatutako pasarteak, besteak beste. Hala ere, amaierak ez nau guztiz erakarri protagonistak ez baitute parte hartze zuzenik.
Arratsalde aspergarri bat ederki betetzeko aukera aparta da nobela hau eta irakurtzeko gomendagarria, detektibe istorioez gain, txiste txarrak gustuko dituenarentzat, batez ere.
Pasarte bat irakurri edo idazleari eginiko elkarrizketa bat irakurri nahi izanez gero, klik egin besterik ez duzue. Gustuko izango duzuela espero dut.
Nobela gordina eta errealista dela esan daiteke. Istorioa indarra hartzen joango da orriz orri eta honek irakurlea istorioan murgiltzera eramango du. Idazleak zuberotarra erabiliko du nobela hau idazterako orduan, baina honek ez du irakurmena zailduko. Irakurriz gero, segituan ohartuko zarete hizkuntza garbi eta ulergarria dela guztiz irakurle gazte eta hain gaztea ez denarentzat ere.
Iruzkin berriak