Archive | elkarrizketak

RSS feed for this section

David Zurutuza: “Ez da ahaztu behar futbola kirol eta jolas bat dela”

By on 2013(e)ko apirilak 28 in elkarrizketak, solasean

Maiatzaren 8a zen. David Zurutuzarekin geldituta geunden euskaljakintzarako elkarrizketa egiteko, Zubietan, Realak entrenatzen duen tokian hain zuzen ere, eguerdiko 12:00etan. Jokalari hauen entrenamenduaren amaiera ikusten ari ginela, Luis Arconada taldeko prentsa arduraduna etorri zitzaigun harrera egitera. Jarraian, Zubietako eraikin nagusira sartu ginen Luisen gidaritzapean eta bertako instalazioak erakutsi zizkigun. Benetan ikusgarriak! Azkenik, eraikineko azken solairuko gela handi batera eraman gintuen, jokalariek erlaxatzeko erabiltzen dutena, eta bertan zain egon ginen jokalariak etorri bitartean. Lehenengo, Iñigo Martinez igo zen; izan ere, Itxaso eta Maddalenek berarekin hitzordua baitzuten. Honi eginiko elkarrizketa ikusi ondoren, David igo zen. Denok agurtu eta aurkeztu ondoren, elkarrizketari ekin genion.

David, Jokin eta Mikel elkarrizketan zehar

David, Jokin eta Mikel elkarrizketan zehar

David Real Sociedad futbol taldeko erdilaria da, 1986an Rocheforten jaioa. Nahiz eta Frantzian jaio, aita azpeitiarra du eta gazte gaztetatik Debara etorri ziren bizitzera. Deban bertan hasi zen futbolean, baina bere lehen taldea Lengokoak talde donostiarra izan zen. Ondoren, Realak fitxatu zuen eta Sansen eta Eibarren hiru denboraldi oso burutu ondoren, 2008an debuta egin zuen lehen taldearekin Huescaren aurka.

Hasteko eskerrak eman nahi dizkizugu, David, eta baita Luis Arconada eta Realari ere, aukera hau emateagatik eta tarte hau eskaintzeagatik. Txikia zinela hasi zinen futbolean Debako futbol taldean eta Sansen bertan ere, baina seguruenik ez zenuen horren urrun iritsiko zinenik pentsatuko. Futbolaria izango ez bazina, zer izatea gustatuko litzaizuke? Zergatik? Txikitan, egia da, beti amesten duzula futbolari izatearekin, baina, beste mila gauzekin ere bai; izan ere, txikia zarenean, gauza asko pasatzen dira burutik. Baina futbolean arituko ez banintz, seguruenik, kirolarekin erlazionaturiko zerbaitetan aritzea gustatuko litzaidake.

David Zurutuza (1)Txiki-txikitatik egon zara futbol munduari lotuta. Zer gauza on eta txar ekarri dizkizu futbolak? Zeren hutsunea nabari duzu gehien, futbolean aritzeagatik? Futbola, denok pentsatuko duzuen bezala, hasieran irabazten duzun dirua da. Baina honetaz aparte, badaude beste gauza asko; izan ere, futbolak mundua irekitzen dizu, harreman asko egiten dituzu, ate asko ireki eta jende asko ezagutzen duzu. Honetaz gain, futboletik bizitzea gustuko zerbaitetik bizitzea da. Nire ustez, norberak gustuko duen lana egitea ezin hobeto dago. Futbolak duen gauza okerrenetako bat ekartzen dizun fama puntu hori da. Mundu guztiak ezagutzen zaitu eta, lasai egon nahi duzunean, lasaitasuna bilatzea kosta egiten da.

2008/2009 denboraldian, Realak beste talde batean utzi nahi izan zintuen; halere, azkenik, Sansen fitxa egin zizuten. Sansen primeran ibili eta arazo fisikoak gainditu ondoren, 2008ko azaroaren 23an lehen taldearekin debutatu zenuen Huescaren aurka, Lillo entrenatzailearen eskutik. Zer sentitu zenuen Realarekin lehen aldiz jokatzean? Zer gogoratzen duzu partidu hartaz? Gogoratzen dut konbokaturik joan nintzela eta apurtxo bat urduri nengoela Anoetako zelaira eta aldageletara joatean,  berria baitzen niretzat giro hori. Gero, debutatu ondoren, gustura nengoen. Jada ahaztua dut egun hori.

Zer sentitu zenuen Lillo entrenatzaileak zelaira sartu behar zinela esan zizunean? Momentu horretan kontzentraturik eta zentraturik nengoen nire lanarekin, eta gogoratzen dut Castillok sartu zuen gol ikaragarria, ikusi dudan onenetarikoa seguru.

2012ko urtarrilaren 29an gaude. Reala-Sporting partiduan, 7 minutu baino ez zenuen iraun zelaian. Nahiko denbora bi gol sartu eta sudurra hausteko. Gainera, lehen mailan mantentzeko partidu garrantzitsua Sporting 3 puntura zegoela ikusirik. Zer datorkizu burura egun hori gogoratzean? Dena oso azkar pasatu zen; izan ere, bigarren gola sartu ondoren, imajinatu nola nengoen! Gola sartu eta momentu batera ospitalean nengoen. Gainera, partidu garrantzitsua zen jaitsiera postuei begira, Sporting ere bertan baitzegoen. Eskerrak partidu hori irabazita, lortu genuela mantentzea.

Futbolari eta, orokorrean, kirolari askok euren partidua hasi aurretik edo bitartean zenbait mania edo erritual izaten dituzte. Besteak beste, abesti jakin bat entzutea, eskuin oinaz zelaira sartzea, aitaren egitea… Ba al duzu horrelako erritual berezirik? Egia esan, ez dut horrelako maniarik. Ni ateratzen naizen bezala ateratzen naiz zelaira. Hala ere, partidu aurretik kontzentrazio puntu bat bilatzen saiatzen naiz: lasai egon, nire gauzetan pentsatu… Ni ez naiz ez hankekin ez horrelako gauza arraroekin ibiltzen.

Badakigu benetan zaila dela goi mailako futbolari izatea, gazte ugari saiatzen direla baina pribilegiatu gutxi batzuk baino ez zaretela heltzen. Futbola biziki gogoko duen gazte eta urrun iritsi nahi duen batek baliteke zu idolotzat hartzea… Zein aholku emango zenioke zu zauden mailara heltzeko? Hasteko, ezin ahatz daiteke futbola kirol eta jolas bat dela; izan ere, askotan ahaztu egiten baitzaigu. Profesional izan nahi duten gazte guztiek lan egin dezatela, Realeko eta orokorrean inongo futbolaririk ez da dagoen tokiraino iritsi lanik egin gabe eta. Maila mantentzeko ere lan asko egin behar da.

Elkarrizketan zeharArgi dago kalitate handiko futbol jokalaria zarela Realan duzun postua ikusirik; futbolari orok bezala, baina, alderdi onak eta txarrak izango dituzu. Zeintzuk dira alderdi hauek? Alde onei dagokionez, nire ustez, lan asko egiten dudala, taldeari beti laguntzen baitiot. Gainera, erdilari izanda, dohain onak ditut horretarako, fisikoki ondo nago eta taldea ongi mugitzen dut. Alde txarrei dagokionez, urrutiko jaurtiketa edo buruzko errematea izango lirateke nire hutsunerik nabarmenenak.

Bibotea gora, bibotea behera… hedabideetan jokoa eman du horrek. Jende askok uste du superstizioari edo horrelako zerbaiti lotua dagoela. Zer dago bibote famatuaren atzean? Aurrez esan bezala, ez dut superstiziorik. Bibotearen atzean zera dago: udako egun batean, bibotea utzi nuen. Ispiluaren aurrean jarri nintzenean, gaizki gelditzen ez zitzaidala iruditu zitzaidan. Ordutik aurrera…

Anoeta zelaiak askotan oihu egiten du zuru-zuru kantua. Zer sentitzen da horrelako zelai batek gogo biziz hau oihukatzen dizunean? Imajinatuko duzuen bezala, emozio asko ekartzen ditu honek. 30.000 pertsona denak batera zuru-zuru kantatzen… hunkitu egiten zaitu, oilo busti azala jartzen zaizu eta oso eskertzekoa da.

David Zurutuza (2)Urte asko daramazu Realean. Bertan, anekdota edo une ugari -onak, txarrak, bitxiak.. – bizi izango zenituen. Kontatuko al zeniguke anekdota bitxi hauetako bat? Badago anekdota bat ongi gogoratzen dudana. 2. mailan nintzenean, Martin Lasarte entrenatzailearekin, ez nintzen hasierako hamaikakoan irten. Aulkian nengoen apurtxo bat berotzen eta Martinek atera egin behar nuela esan zidan. Prestatzen hasi nintzen: zango-babesak  espinillerak jarri… Azkenean, jokatzeko kamiseta eskatu nuen. Arduradunak kamiseta bilatzen hasi ziren, baina kamiseta inon ez zuten aurkitzen. Martin, entrenatzailea, beroturik zegoen eta esaten zuen atera beharrean nengoela taldeak behar ninduelako. Ni, ordea, kamisetarik gabe nengoen! Azkenean, Mitxelo, gure tresnazaina, aldageletara joan, kamiseta aurkitu, bota eta jantzi egin nuen. Eskerrak partidu hori irabazi genuen eta anekdota bezala gelditu zen!

Azkenik, elkarrizketa honi amaiera emateko, ausartuko al zinateke aurtengo denboraldiko ligako lehen sei postu eta azken hiru postuei izena ematen? Oraindik zaila da esaten baina, lehenengo hirurak Bartzelona, Real Madril eta Atletico de Madrid izango direla esango nuke. Ondoren, beste hiruren artean Reala, Valentzia eta Betis. Eta azkeneko hirurak, nire ustez, orain dauden hirurak izango dira: Celta, Deportivo eta Mallorca.

Honekin amaitu genuen Davidi eginiko elkarrizketa. Oso eguardi polita pasatu genuen eta oso esperientzia mesedegarria izan zaigu, aurrera begira, lotsa galtzeko. Hori gutxi balitz, lehenago Iñigo Martinezekin egoteko aukera aparta izan genuen. Berriro ere eskerrik asko Davidi eta Realari.

Elkarrizketatzaileak: Jokin Auzmendi eta Mikel Lekuona

Comments { 0 }

Edurne Brouard: “Korrika gehiagorik ez egitea gustatuko litzaidake, beharragatik behintzat”

By on 2013(e)ko apirilak 21 in elkarrizketak, solasean
Irene eta Uxue Edurne Brouardekin

Irene eta Uxue Edurne Brouardekin

Guztiz zirraragarria da goizean goiz autobusa hartu eta Bilborantz abiatzea. 17 urterekin hiri handiaren bihotzean elkarrizketatzaile lanetan ibiltzea ez da ohikoena, are gutxiago elkarrizketa 1980. urtetik hona euskararen alde indarrean dabilen mugimendu kultural bati buruzkoa denean.

Korrika txiki-txikitatik bizi izan dugun arren, galderak prestatzerako orduan, informazio berri eta interesgarri ugarirekin egin dugu topo. Horrek hainbat bizipen gogora ekartzeaz gain, inoiz entzun eta ikusi gabeko ekintza ugari egin direla jabetzera eraman gaitu. Izan ere, 33 urte luzeetan hainbat eta hainbat xelebrekeria eta berrikuntzek bilakatu dute Korrika gaur den fenomeno kultural indartsua. Horiek horrela, kanpoko parte hartzaile izatetik, Korrikaren sustraietaraino iritsi nahi izan dugu Edurne Brouard, Korrikako arduradun nagusia, elkarrizketatuz.

Egun on, Edurne! Lehenik eta behin, eskerrak eman, benetan estimatzekoa baita tarte hau guri eskaintzea. Korrika txikitandik bizi izan dugun euskararen aldeko mugimendu bat da, baina lan honekin Korrikaren inguruko lehen ez genekizkien gauza asko daudela jabetu gara.  33 urte luze hauetan egin diren ekintza askok benetan interesa piztu dute gugan eta honen inguruan jakingura eman digu. Baina zer da Korrika? Badakigu lehenengoa 1980ko azaroaren 29an abiatu zela Oñatitik.  AEK sortu berria zen eta honen kanpainaren aldekoek biltzar bat egin zuten ekintza berri bat sortzeko. Erreferente gisa Kilometroak zeuden baina kasu honetan, jendea ekintzara joan beharrean, ekintza izango zen jendearengana hurbilduko litzatekeena… Gaur egungo Korrikak lehenengoaren helburu bera du, hau da, euskara zabaltzea, edo urte hauetan aldarrikapen berri batzuk batu zaizkio? Ez, Korrikak helburuekiko ez du izaera aldatu. Zuek kontatu duzuen moduan, AEK sortu berria zen, edo estrukturazio egoera batean zegoen behintzat. Momentu horretan AEK-k biziraupenerako diru asko behar zuen denbora oso gutxian, eta hori helburu nagusi izanik egin ziren hainbeste eta  hainbeste batzar eta bilera. Egia da, ordurako jada, Kilometroak martxan zeudela eta hatzanean formula hau hobetsi egin zela beste helburu bat ezartzen ziolako, hain zuzen ere, helburu erreibindikatiboa. Orduan, askoz egokiagoa ikusi zen gauza biak bat zitzakeen ekimen bat martxan jartzea eta ez bakarrik dirua aterako zuena. Hala ere, penaz eta tamalez esan behar dugu, hogeitahamapiko urte pasata eta 2013an gaudelarik, jada XXI. mendean guztiz sartuta, Korrikak, nola ez, bere izaera erreibindikatiboa mantentzen duela, baina gaur egun, oraindik ere, AEK-k Korrika behar duela bizirauteko.

Korrikaren ezaugarri nagusienetako bat lekukoa dela esan zenuen elkarrizketa batean, Euskarak bere helmugara iristeko denon beharra duela eta hori dela lekukoak aldarrikatu nahi duena. Baina zein da lekuko honen historia? Korrika bakoitzero berdina da erabiltzen dena edo edizio bakoitzean aldatzen da? Lekukoa bera Korrikaren ideiarekin batera sortu zen. Nola egin zitekeen halako ibilbide erraldoi bat? Kilometro bakoitzeko eskuz esku pasatzen doana lekuko bat izan zitekeela pentsatu zen. Sinbologia handia zegoen, zuk esan duzun bidetik, esku denak sinbolizatu nahi ditu helmugara iristeko eskuz esku pasa behar delako, eta, nola ez oinak, beharrezkoak direlako helmugara iristeko. Gainera, laguntzaile talde handi bat zegoen honetan. Remigio Mendiburu berak egin zuen lekukoa; beraz, artelan bat da lekukoa izateaz gain. Honi lekuko huts bat egitea otu zitzaion, mezua hustasun horretan sartu ahal izateko. Horrek are sinbologia handiagoa ematen zion, mezua heltzeko esku eta oin horiek guztiak  behar zirelako.

2

Edurne eta Uxue elkarrizketan zehar

Korrika hasi zenetik bederatzi ediziotan zehar Remigio Mendibururen  lekukoarekin burutu zen ibilbidea. Bederatzigarrenean jada oso deterioratuta zegoela konturatu ginen. Beraz, erreplika bat egitea erabaki genuen. Juan Gorriti eskultoreak egin zigun hau. Originala, Remigio Mendibururena zena, donazio baten bidez Euskal Herrian ikusgai ipintzea bururatu zitzaigun, eta zein leku hobea horretarako San Telmo museoa baino? Orain bertan dago originala, hau da, lehenenengo 9 edizioak omendu zituena. Baina, bueno, bigarren honek gainditu ditu haiek, ala? Oraindik ere bigarren lekuko honekin jarraitzen dugu; izan ere, gaur egun teknika gehiago ezagutzen ditugu, eta horri esker hobe kontserba daiteke lekukoa, argizaria emanez, etab.

Lekukoaz ari garela, 2001ean buruturiko Korrikan, ibilbide arrunta egiteaz gain, ibilbide birtual bat ere izan zen, ziberlekukoaz lagundurik. Nola otu zitzaizuen ideia hori? Edizio hartako bitxikeria soil bat izan zen ala martxan jarraitzen du oraindik? Ziberlekukoak martxan jarraitzen du, nahiz eta gorabeherak izaten dituen. Birtualtasunaren kontu hori Korrikak mantentzen duen beste printzipio bati bide emateko helburuarekin izan zen sortua. Printzipio hori guk euskal gizartearekin bat egin nahi izatea eta euskal gizarteak daraman bidea eraman nahi izatea da. Beraz, teknologia berriak Korrikarekin bat egin behar zuen edo, alderantziz, Korrika zen mundu berri horretara batu beharrean zegoena.

Momentu hartan ziberlekukoaren ideia otu zitzaigun; izan ere, internet erabili beharrean geundela uste genuen, mundu hau zabaldu beharrean genuelako, eta ez Euskal Herrira bakarrik, baita Euskal Herritik kanpo dauden Korrika zaleengana ere. Ordutik hona ere, gauzak aurrera doazen neurrian, gu ere aurrera goaz eta aurtengoan aplikazio berri bat atera da, non mugikorrarekin Korrika non doan, zure puntura heltzeko zenbat falta den… ikus dezakezun.

Korrika bi urtez behin ospatzen da, baina honen antolaketa edizio bakoitzean bera da? Edo zenbatez behin aldatzen da Korrikaren burua? Ez dago epe zehatzik. Korrikak daukana zera da: Korrika bat bukatzen denean, hurrengoarekin hasten gara. Bi urterik behin egiten den ekimen bat da, baina oso kanpaina luzea da. Kalean 5-6 hilabete irauten du, eta, 5-6 hilabete horiek kalean egoteko, aurretik lan pila bat egin behar da. Orduan, praktikan, korrika bat bukatu eta pare bat edo 3 hilabete hartzen ditugu aurrekoa ixteko eta segituan hasten gara berriarekin. Beraz, badago pertsonaren bat urte batetik bestera lotura egin behar duena, zubia egin behar duena. Beste guztia aldagarria da, nahiz eta estruktura bera mantendu den urte hauetan guztietan.

Badago nazio mailako korrika batzorde bat, baita herrialde mailako korrika batzorde bat ere, eta eskualdeetan beste bat. Baita herrietan ere. Horiek dira benetan dena mugitzen dutenak. Baina karguak eta buruak, Korrikak AEK-k daramatzan ildo beretik daramatza. AEK barruan ardura karguak urtero mahai gainean uzten dira, eta berriak hautatzen dira. Horrek ez du esan nahi aurpegiak ere berria izan behar duenik, hautaketa urtero egiten da, baina pertsonak errepikatu egin daitezke.

Eta zuk Korrikako antolatzaile buru bezala, zenbat urte daramatzazu? Zein izan zen erronka hau hartzera bultzatu zintuen arrazoia? Korrika, praktikan, hasieratik bizi izan dut. Lehenengo korrikan ez nengoen Korrika batzordean, baina jada euskaltegian nengoen, eta bertatik bizi izan nuen. Bigarrenean, Azkue euskaltegian nengoen Bilboko ardura hartzekotan eta Korrika erdi-kanpotik edo AEK-ko beste zenbait arlotan murgilduta bizi izan nuen. Hirugarrenetik aurrera, Korrikako ia batzorde guztietan egon naiz. Garai hartan, Bilboko arduraduna nintzen eta Korrika Bilbon bukatzen zenez, horrek Korrikako batzordera eraman ninduen. Bertan kargu ezberdinetan egon naiz urte askotan. Kargu hau, ezinbestean, bakante bat geratu zelako hartu nuen. Kargurako pertsona bat behar zen eta AEK-k nuen eskarmentuagatik horretarako egokia nintzela pentsatu zuen. Ez nago ziur noiz izan zen, uste dut hamabigarrenean hartu nuela. Bizitza osoa eman dut Korrikaren inguruan; beraz, ez naiz oso ondo gogoratzen dataz.

3

Edurnerekin solasean

Jakin dugu Euskal Herritik at ere korrikako ekimenak burutu direla atzerrian bizi diren euskaldunek bultzatuta. Zer konta diezagukezu ekintza horiei buruz? Bada, kontu honekin zoratu egingo garela. Oso gauza kuriosoa da, Korrikak benetan kalatu egin du. Esan duzuen moduan, zuek txiki-txikitatik ezagutzen duzue Korrika. Horren gazteak ez garenok ere gure barrenean sartuta dugun kontua da, eta  jendeak badaki, Korrika datorrenean, Korrika batzordeak antolatzen direla. Baina gertatu dena zera da: kanpora joan diren euskaldunek ere Korrika batzordeak eratzeko beharra izan dute hartu dituzten herrietara heltzean, Argentinako Rosarion eta Holandako Amsterdamen besteak beste. Behin batzordea martxan dagoenean deitu egiten dute, materiala eskatzen dute… eta etapak burutzen dituzte Amsterdameko kanaletan zehar, adibidez.

Ulertuko duzuenez, sekulako pozarekin eta ilusio handiz hartzen dugu kontu hau, baina egia da urterik urtera gero eta dimentsio handiagoa hartzen ari den fenomeno bat dela eta gaur egun Euskal Herrian egiten den Korrikari, originalari, estruktura aldetik denbora asko kentzen diola. Ez da erraza hori kudeatzen. Buelta batzuk eman beharko dizkiogu horri aurrerantzean nola antolatu jakiteko. Benetan fenomeno handia da, oso kuriosoa, leku guztietatik deitzen digute hori egiteko, bost kontinenteetan gaude. Eta, bueno, Sydney batean euskararen aldeko Korrika bat egiteak badu berea.

Korrika arruntaz gain, bada Korrika Kulturala. Aurtengo jaialdia Usurbilen izan da. Euskara eta euskal kultura zabaltzeko burutzen diren hainbat ekintza batzen dituena, hala nola, antzerkia, musika, jolasak… Konta iezaguzu. Korrika Kulturala ez da betidanik Korrikarekin etorri den ekimen bat. Hasiera batean ez zen existitzen, uste dut bosgarrenean hasi ginela erronka honekin. Ekintza kulturalak, kirolariak… euskalduntzen, nahiz eta hasiera batean ez genekien oso ondo zer zen. Baina behar batetik ateratzen den ekimena da. Hau da, guk Korrika batzuen ondoren gizarteari eskatzen diogun esfortzua izugarria da, eta gizarteak beti ezin hobeto erantzuten diola konturatzen gara: esfortzu fisikoa, psikikoa, diru aldetik… Momentu hartan jendearengandik asko jasotzen genuela pentsatu genuen, eta zerbait bueltatzeko moduan egon beharko ginatekeela sentitu. Eta kultura dela jasotzen dugun hori guztia bueltatzeko modu egokiena otu zitzaigun.

Egia da Euskal Herrian -nik uste dut munduan inon ez, baina, datu hori ez dudanez, Euskal Herrian esango dut- kulturak ez duela dirua ematen. Egia esan kulturak dirua balio du, kostu handia duen aktibitate bat da eta hori jendeari modu doakoan edo merkean eskaintzerik ez zegoenez, guk hala izateko modu bat ikusi genuen eta honela sortu zen Korrika kulturala. Urteen poderioz, horrek garrantzi handia hartu du eta gauza oso interesgarriak egin dira Korrika Kulturalaren barruan. Are gehiago, herri honetako erabiltzaile kulturalek eta ekoizleek sarritan esan digute instituzioek egin beharko luketen lana guk egiten dugula bi urtean behin martxan ipintzen dugun honekin. Azkenean hori da espiritua, guk daukagun hori nolabait bueltatzea.

Korrika kulturala Korrika hasi baino bi-hiru hilabete lehenago egiten da eta herri guztietara, edo gehienetara, zabaltzen da. Herri batzordeek planteatzen dituzten ekintza kultural denak sartzen dira bertan. Korrika guztiek izan dute omentzen den talde bat, pertsona bat, erakunde bat… delakoa eta omendu horientzako burutzen da omenaldi ekitaldia. Normalean omenaldi honekin hasi edo bukatzen da Korrika kulturala, eta oraingo honetan Usurbilekoak eman dio hasiera.

Jarraitu irakurtzen…

Pages: 1 2
Comments { 0 }

Iñigo Martinez: “Pertsonak den bezalakoa izaten jarraitu behar du, futbolaria izan edo beste edozer izan”

By on 2013(e)ko apirilak 15 in elkarrizketak, kirola, solasean

Maitek euskaljakintzarako elkarrizketatua nor izango zen pentsatzen hasteko esan zigunean, Iñigo Martinez elkarrizketatzea otu zitzaigun. Luis Arconada Errealeko prentsako arduradunarekin kontaktuan jarri ginen gure gelakide Jokin eta Mikeli esker, eta elkarrizketa onartu zigun. Oso harrera ona egin zigun hara joan ginenean Jokin eta Mikelekin batera. Hauek David Zurutuzari egin zioten elkarrizketa. Iritsi ginenean, entrenamendua ikusten egon ginen, eta, bukatutakoan, gela batera eraman gintuzten, elkarrizketa egin genuen gelara, kirioak dantzan genituela. Hasiera-hasieratik oso ondo hartu gintuzten eta Iñigo ere irekia azaldu zen gu urduri ikusi gintuenean.

Maddalen Erauskin eta Itxaso Orbegozo Iñigo Martinezekin

Maddalen Erauskin eta Itxaso Orbegozo Iñigo Martinezekin

Iñigo Martinez Berridi ondarroarra da, 1991ko maiatzaren 17an jaioa. Errealeko atzelariaren debuta 2011ko abuztuaren 27an izan zen Gijoneko ‘El Molinon’ futbol zelaian. Futbolari gehienak bezala, bere herriko taldearekin -Aurrera Ondarroa-  jolasten hasi zen. 14 urte zituela, Errealean hasi zen. Bere bigarren denboraldia du lehen taldean, aurretik Real Sociedad B-n aritu zen. Bitxikeria bezala, esan, ezagutzen duzuenok jakingo duzuela gutxitan ikusteko aukera dugun bi gol sartu dituela zelai-erditik.

inigoEgun on, Iñigo. Ezer baino lehen, eskerrik asko guri tartetxo bat eskaintzeagatik. Futbolari ibilbidea zure herriko Aurrera Ondarroa taldean hasi zenuen, ikastolan ibili eta gero. Bizkaitarra izanik, badakigu txikitan Athletickekoa zinela edo, behintzat, San Mamesera joaten zinela. 14 urterekin Errealetik deitu zizutenean, nola hartu zenuten berria zuk eta zure ingurukoek? Pozik, ez? Azkenean, gaztea zarenean, deitzen dizuten tokira joaten zara. Polita da. Nik pentsatzen dut txikitatik gustatzen zaigula, mutiloi batez ere, futbolari izatea, eta aukera eman zidatenean, ez nuen alferrik galdu eta bi bider pentsatu gabe hona etorri nintzen.

Eta txikitatik pentsatu zenuen honaino iritsiko zinela? Izan ere, 21 urterekin lehenengo mailan jolasten duzu, Espainiako selekzioarekin ere jolastu izan duzu… Sekula ez da jakiten batek non amaituko duen, baina, zeure helburua hori bada, aurrera jarraitu eta borrokatu egin behar duzu honaino ailegatzeko. Zorte handia ere eduki behar duzu lesioekin… eta gero, aurrera egin. Ondo iritsi behar da, eta, ezin baldin bada, ahal duzun tokira arte saiatu behintzat.

Zer nolako esperientzia izan zen Londresko Olinpiadetakoa? Polita, nahiz eta denbora gutxi egin genuen bertan. Egia esan, ez genuen batere zorterik eduki, baina polita. Jende gutxi iristen da horra lehenengo aukeran. Ni bertan egoteak eta neuri tokatu izanak poztasun handia ematen dit. Gainera, horren gazte! Neuzkan taldekideekin hara  ailegatzea oso polita da, sekula ahaztuko ez zaidana.

Orain dela gutxi kontratua berritu duzu Errealarekin. Egia esan, hau pixka bat harrigarria egin zaigu zurrumurruak, behintzat, egon direlako atzetik ibili direla Pep Guardiola, FC Barcelona, Athletic… Horrelako klubak atzetik edukita, zerk bultzatu zaitu Errealean gelditzera? Nire iritziz, inon ez zaude etxean baino hobeto. Horiek gehienbat zurrumurruak izaten dira, gainera. Nik garbi neukan hasieratik hementxe nahi nuela segi. Garbi nuen hauxe zela nire taldea, baita taldekideak ere. Gustura nago. Esan bezala, etxean baino hobeto inon ez da egoten bat eta, azken batean, nire koloreak hauek dira.

KATE MOTZEAN
Futbolari gogokoena: Gogokoena… Messi.
Zelai gustukoena: San Mames.
Futbola ez den beste kirol bat: Ummm… ziklismoa.
Musika talde edo abesti bat: Ez dakit, baina gehien bat parrandan entzuten den musika.
Film bat: Ez naiz pelikula zalea (karkarkar).
Leku bat: Parrandarako edo? Bueno, niri gehienbat beti gustatu izan zaizkit Ibiza edo horrelako lekuak.
Kolore bat: Urdina.
Momentu on bat: Momentu honetan neska daukat eta, egia esan, berarekin bizitzen ditudanak, bai norabait joan oporretara edo bai arratsalde pasa berarekin.

Eta etorkizun batean hemen jarraitzea pentsatzen duzu edo… Hori ez da jakiten sekula. Pentsatzen dut inork ez dakiela non amaituko duen; beraz, momentuz zauden tokian segi hobetzen. Oraindik gaztea naiz eta tarte handia daukat hobetzeko.

Txundituta gelditu gara Erreala zein ondo doan aurten ikusita, seigarren postuan zaudete, Europako postuetan (elkarrizketa martxoaren 8koa da). Zer uste duzu, postuari eusteko moduan zaudetela? Zer giro dago aldageletan? Aldagela ondo: gustura, pozik… Aurreko urtean momentu eskasa pasatu genuen, ez ginelako hain ondo ibili. Aurten aprobetxatzea tokatzen da. Urte polita suertatzen ari zaigu, eta espero dugu halaxe segitzea eta jendeak laguntzea. Taldeko giroari dagokionez, iruditzen zait gai garela hor goian jarraitzeko.

Aurten Erreala eta Athleticen arteko bi derbiak irabazi dituzue. Ondarroa aldean gehienak Athletickekoak izanda… Beti egoten dira lehiak. Aurreko urtean, eurek irabazi zituzten bi partiduak eta burla egiten ziguten. Aurten guri tokatu zaigu. Egia esan, aurten urte polita daukagu “etsaiari” partidu biak irabazita. Hau oso gustura hartzen duzu. Nire herrian denei ahoa isildu, eta listo!

Hirurok elkarrizketan zeharAzken bi urteetan, Gabonetan, Euskal Kantuen Gauan ikusi zaitugu. Bi spot txiki grabatu zenituzten: bata 2011n, eta, bestea, 2012. urtean. Azkenekoan, Olentzeroz jantzita ikusi zintugun. Horrek ez du futbolarekin zerikusirik eta horrelako esperientziak bizitzea polita izango da, ez? Azkenean dena, ez? Aukera ematen dizute eta zuk erabakitzen duzu hartu edo ez. Batzuetan ez duzu  gogorik edukitzen, eta, beste batzuetan, bai. Nik pentsatzen dut halako gauzak ere bizi egin behar direla. Gauza politak izaten dira, eta batzuetan, nahiz eta pixka bat barregarri geratu, aurrera egin behar duzu eta kito.

Oso oker ez bagaude, reggaetoia gustatzen zaizu, eta pentsatzen dugu parrandazalea izango zarela. Baina futbolari profesionala izateak ematen du aukera nahi beste parranda egiteko? Muga batzuk jarriko ditu, ala? Lehen, egia esan, gehiago. Orain halako maila batean egonda, ez daukazu aukera handirik irteteko. Eta daukazunean, aprobetxatu egin behar da. Momentu libreetan aukera badago eta futbolak lagatzen badizu, nire ustez, denok daukagu aukera irteteko eta denbora librea aprobetxatzeko. Behin aterako eta inauterietako asunto guztia atera behar! (barre egiten du).

Orain egoera hipotetiko batean jarriko zaitugu: imajinatu lesionatu egiten zarela eta zure karrera utzi behar duzula. Espero dugu hau ez gertatzea, baina ba al duzu B planik? B planik… Egia esan, ikasketetan sekula ez naiz izan ona, baina beti moldatu izan naiz lan pixka bat egiten. Ez naiz sekula geldirik egon. Jubenila nintzenean, entrenatzeaz gain, beharra ere egiten nuen, portuan, deskargetan. Handik edo hemendik, bakoitzak lortzen du beharra futbolean zerbait gertatuz gero. Bitartean, aprobetxatu ondo, eta gehiago eman ezin denean, aurkituko duzu non aritu.

Iñigo elkarrizketan zehar 2Eta berriz ere ikasten hasiko zinateke? Esan dizuedan moduan, sekula ez naiz ona izan, beti izan naiz horretan alferra. Gainera, hementxe egin nuen kirolaren modulu bat. Azken finean, ez naiz batere ona ikasketetan, baina, egia esan, gero ez dakizu zer egingo duzun futbolaz aparte.

Denbora gutxian nahiko ospetsua egin zara. Zure ustez, zein da ospe horrek eragin dizun aldaketarik nabarmenena? Ez naiz aldatu ia. Nire ustez, pertsonak den bezalakoa izaten jarraitu behar du, futbolaria izan edo beste edozer izan. Nik lehengo moduan jarraitzen dut: nire lagunekin, nire jendearekin… egoten naiz. Egiten nituen gauzak egiten ditut. Ez dut pentsatzen horretan aldatu behar denik, nahiz futbolaria eta ospetsua izan. Naizen bezalakoa izaten segituko dut.

Eta inguruko jendearengan nabaritu duzu aldaketarik? Hori beti nabaritzen da. Lehen agurtzen ez zintuen jendeak agurtzen zaitu, eta, batez ere, gazteek atzetik jarraitzen dizute edo zorionak ematen dizkizute. Hori ere atsegin duzu, baina. Zerbaitengatik da eta eurak pozik badaude eta poztasuna ematen badiezu, zu ere gustura zaude.

Ohiko galdera bat, zer esango zenioke zure ibilbidea edo futbolari izan nahi duen edozein gaztetxori? Garrantzitsuena ondo pasatzea dela. Hemen hasi nintzenean, bidaia asko egiten nituen: Ondarrutik hona egunero; eskolatik irten, taxia hartu eta hona. Gero gaueko hamarretan ailegatzen nintzen. Hasieran pixka bat gogorra egiten da; halere, bakoitzak nahi duena lortu nahi badu, badaki zer egin behar duen, aurrera segi eta borroka egin lortu arte. Adin horietan garrantzitsuena disfrutatzea eta gustuko duzuna egitea da.

Honekin amaitutzat ematen dugu, eskerrik asko tartetxo honengatik.  Zorte on igandeko partiduan eta espero dugu hurrengo urtean Championsean ikustea Erreala. Eskerrik asko. Ea egia den!

Horrela bukatu genuen elkarrizketa. Gero, David Zurutuzarekin egoteko aukera izan genuen. Beraz, eskerrak eman nahi dizkiegu bai bi jokalariei, bai Luis Arconada eta baita Errealari ere. Oso esperientzia ona izan zen, errepikatzeko modukoa.

Hementxe uzten dizuegu elkarrizketaren bideoa:

 

 

Comments { 0 }
-->