Etorkizuna noten esku

By on 2011(e)ko martxoak 6 in arazoak, gizartea

Bizitzan erabaki garrantzitsuak hartu beharreko momentuak topatzen ditugu askotan, eta, bidegurutze baten aurrean gaudenean, galdurik sentituko gara askotan. “Zein izango da biderik egokiena?”, galdetuko diogu geure buruari. Horrela, buruan aukera bakoitzaren alde eta kontrako zerrenda bat egingo dugu hobekien zein datorkigun trenkatzeko. Behin bidea aukeratuta, ez dago atzera bueltarik; bestea hobea izango ote zen pentsatuko dugu, behin eta berriro.
Aurten, horrelako bidegurutze baten aurrean gaude batxilergoko bigarren mailakook. Bidarte honek, ordea, ibilbide anitz ditu eta hauek haizemaile baten antzera zabaltzen zaizkigu aurrean.

Espainia osoko unibertsitateak, pribatu zein publikoak, kalera ateratzen dira 2011-2012 ikasturte berriko ikasleak izango garen gazteok tentatzera eurek eskaintzen dituzten aukerekin; gu etorkizuna garenez, euren unibertsitatetik pasatuz, besteetan baino hobeto prestatuta aterako garela azaltzera. Horrela azaltzen zaizkigu gure buruko zerrendan lehen aldeko eta aurkako puntuak:  zein unibertsitatek eskaintzen digun aukerarik zabalena, zein den ekonomikoki komeni zaiguna, eta, nola ez, ikasi nahi duguna egiteko notarik eskatzen zaigun edo ez, eta muga hori badaukagu, zenbatekoa den. Hortxe zabaltzen zaigu haizemailea gehien; izanere, adin honetan gazte gehienok ez baitugu argi izaten zer egin nahi dugun. Erabaki hori hartzea gutxi balitz, ametsak zapuzten dizkiguten mugak daude: ditxosozko notak.

Batxilergoko nota, Hautaprobetako azterketa eta, gainera, orain, perfektutasunak ez du hamar balio, hamalau baizik! Selektibitateko azterketari nota igoerakoak gehitu zaizkio, Bolonia plan berria dela eta. Egun, ikasleok modalitateko hiru ikasgai hautatu beharko ditugu eta notarik hoberenak izan ditugun bi azterketak hartuko dira kontuan, oinarrizko selektibitatea eta batxilergoko noten batez bestekoari gehitzeko. Nota honek garrantzi handia du, ondoren unibertsitate munduan sartu ahal izateko, publikoan batik bat. Jakina, lorturiko markaren arabera, ezin izango ditugu ate ugari ireki eta hainbat jendek nahi duen atea ireki ezinik, giltza okerra eskuan duela beste ateren bat irekitzea beste aukerarik ez du izango, nahi duen bidea alde batera utziz.

Egia da, dena den, unibertsitate pribatuen eskaintza oso tentagarria suertatzen dela, ez baitigute selektibitateko notarik eskatzen. Ikasle bakoitzaren gaitasunetan sinesten dute, hau da, ez dute pentsatzen pertsonaren notaren baitan ikasle hobea dagoenik. Beraz, notarekin justu ibili direnentzat irtenbide egokiena da euren bidea alde batera utz ez dezaten. Beti geratuko da, baina, prezioa begiratzeke.

Horrela, bada, nire buruari zera galdetzen diot: unibertsitatean nota izugarriarekin sartu eta hortik lauzpabost urtera lanean jartzen dena, giltza eskuetan kanpoan geratu dena baino hobea izango al da lan horretan? Selektibitate froga egitean egun txar bat, edo batxilergoan zorte txarra kasu, eta giltza okerraren jabe. Ez diot zentzurik hartzen batxilergoko bigarren maila bukatzean egiten den azterketa horri. Selektibitatearekin batxilergoko eskoletako irakaskuntza zalantzan jartzen ari al dira? Edo ikasleek azterketa honetan zenbat eta nota hobea eduki, lan munduan orduan eta hobeak izango direla ziurtatzen, agian? Medikuntza dugu adibiderik garbiena. Euskal Herrian, batez ere, arazo larria daukagu mediku euskaldunekin: ez ditugu. Kanpotarrei ordaintzen diegu, bertan medikuntza ikasteko asmotan dabiltzan gazte asko kanpoan geratzen diren bitartean. Ateari ezartzen dioten sarrailaren giltza ia lortezina da. Medikuarenera jo eta argentinarrak, txiletarrak eta abar dauzkagu bata zuriz. Gero kexatu egiten gara: Euskal Herriko gizarte-segurantza lotsagarria da, ez dago euskaraz hitz egiten duen medikurik ia!

Benetan merezi al du 11,503ko (Euskal Herriko Unibertsitatean) muga jartzea? Ez al zaizue iruditzen norbanakoaren pertsonalitatea ere garrantzitsua dela lana egiteko orduan? 11,503ko ikasle guztiak ez dira zertan mediku onak izan, ez du zerikusirik. Jarrai dezagun, bada, erreklamazio orriak betetzen hemen euskaraz mintzatzen diren sendagileak ez daudela nabarmenduz, alferrik izango da. Nahi duten lanean, euren izateko eragatik esaterako, onak izango liratekeen ikasle askok uko egin behar izaten diote bide horri. Horrela, pixkanaka-pixkanaka, lan munduko jakintsu bat eta beste bat, eta beste bat… galtzen dugu ez dutelako eskaturiko nota lortu.

Etorkizuna geure esku dago, gazteon esku. Zer deritzozue, beraz, eraikitzen dizkiguten harresi hauei? Oraingo gazteoi eta atzetik datozen belaunaldiei etorkizuna mugatzen digutela uste al duzue?

Comments { 2 }

Hara, burusoil bat!

By on 2011(e)ko martxoak 3 in arazoak, gizartea

Ume bat bere lagunari :
– Badakizu…
– Zer?
– Nire aita duela 10 urte ilea moztu gabe bizi dela…
– Arranopola!! Zer da ba…. artista bat?
– Ez, da…
(Orduan umearen aita kotxean agertzen da bere bila.)
– Hara, burusoil bat!

Oso dibertigarria egiten zaigu burusoil bat ikustea, ni bezalako umemokooi behintzat. Bestalde, ez gara konturatzen, hain normala egiten zaigun jokabide petral horrekin, agian,  autoestimu baxua duen pertsona bat mintzen ari garela. Kontzienteki edo inkontzienteki, baina gerta liteke min egitea. Antza denez, gizarteak, modak… eginiko kaltea da. Edertasun kanonak burusoilak alde batera utzi ditu, antza denez. Badirudi, burusoila izateak ez zaituela arrakastara eramango. Hori horrela dela ikusteko, pentsa dezagun: zenbat burusoil ezagutzen ditugu famatuak edo arrakasta lortu dutenak? Oso gutxi!!

Ezer baino lehen, aipatu beharra daukagu hainbeste beldur sortzen duen gaitz hau erabat arrunta dela zahartzaroan. Gizonezkoen %50ek baino gehiagok izaten ditu ile erortze arazoak. %50ek baino gehiagok! Sekulako ehunekoa da hori. Gizonezkook, gainera, nahiko onartua dugu hau gertatuko zaigula.

Edozein modutan ere, ez dira urte asko pasatu gure autoestimua gutxitzen duen arazo fisiko honek sekulako lotsa sorrarazten zigunetik. Gaur egun, ordea, egoera erabat aldatu da, zorionez. Ohikoago bilakatu da burusoilak kaleetan ikustea, beraien soilgune distiratsuekin. Eta ez hori bakarrik, burusoilak modan daudela esatera ausartuko nintzateke, itxura fisikoa erakargarriagoa egiten ei du.

Egun, burusoilak emakume askoren iritziz sexyagoak dira! Egia ote? Hala bada, ez dut segundorik galduko eta nire ileapaindegira deituko dut berehala txanda hartzeko! Bestetik, nire buruari galdetzen diot ea zer gertatu den aldaketa sakon hau emateko. Agian, gure bizitza zuzentzen duen modak berak eragindakoa da, edo guk eragindakoa. Ez dago oso garbi. Hala eta guztiz ere, eskertzekoa da aldaketa hau gertatu izana, gero eta gehiago direlako burusoil izateaz harro daudenak.

Era berean, burusoiltasun edo alopeziaz hitz egitean, guztioi etortzen zaigu irudi bera: ilea erortzen zaiolako larriturik dagoen adineko gizonezkoa. Baina, nahiz eta arazo honen funtsa oinordetzan egon eta gizonezkoetan ematen den gehienbat, emakumeek ere izan dezakete. Horrez gain, zenbait gaixotasunen ondorioa izan daiteke, hala nola, kantzerraren ondorioa. Edonola ere, gizonezko hauek sarritan erortzen dira dirua besterik egin nahi ez duten iruzurgileen eskuetan. Asko dira besteen zoritxarraz baliatzen direnak sos batzuk eskuratzeko, agintzen dutena ezinezkoa bada ere.

Egia da, hain aurreratua dugun teknologiari esker, aurkitu direla modu edo prozesu anitz arazo hau tratatzeko. Denok dakigu, ordea, gezur hutsa direla! Esanak esan, zergatik jarraitzen dugu horrelako produktu kaltegarriak erosten? Etsitasun egoerak eramanda seguruenik. Itsutu egiten gara irtenbide azkar eta eraginkor bat bilatu nahian. Ez gara konturatzen, eta ero moduan aritzen gara arazoa are gehiago handitzen. Ez itsutu, burusoiltasunak ez du sendagairik! Eta beste hainbat egoeraren antzera, onartzeak bakarrik kenduko digu etsipena.

Gauzak horrela, zu burusoila bazara, badakizu, ez kezkatu eta onartu zarena, naturak hala egin zaituelako. Ez erori iruzurretan eta izan zaren bezalakoa, burusoilak sexyagoak dira eta! Ondorioz, munduko burusoilek bi irtenbide dituzue : onartzea zuen burusoiltasuna eta harro sentitzea edo txano erakargarri bat erostea!

Comments { 0 }

Tabakoa, osasun edo ekonomia arazoa?

By on 2011(e)ko martxoak 1 in arazoak, gizartea

http://www.ahorrodiario.com/impuestos/hoy-sube-el-tabaco-hay-que-dejarlo-ya-mismo webgunetik hartuaGabonen atarian, gainean dugun urte berrirako prestakuntzetan pentsatzea izaten da ohikoena. Nork ez du inoiz proposamenez jositako zerrenda bat idatzi, urtea hastean betetzeko asmoarekin? Argaltzea, tabakoa uztea, gehiago bidaiatzea, zintzoagoa izatea… Gehienetan, ordea, ez dira aurrera eramaten, eta asmo hutsean geratzen dira. Dena dela, gobernuak herritarren jomugak kontuan izan eta lege eta erreforma berriak martxan jartzeko aprobetxatzen du sasoi hori. Aurtengoa ez da salbuespena izan eta gobernuak,  besteak beste, tabakoaren aurkako lege zorrotza ezarri du Espainian. Lege berri hau 2005ean ezarritako legean oinarritzen da baina hainbat aldaketa pairatu ditu. Denok dakigun bezala, 2011ko urtarrilaren 2tik aurrera debekatuta geratu zen espazio itxietan erretzea (kafetegi, jatetxe eta horrelakoetan).

Tabakoa XXI. mendeko droga legaletako bat dela esan daiteke, alkoholarekin batera. Sustantzia hau, beste drogen moduan, menpekotasunaren sorrarazlea da, batez ere, nikotina sustantziaz osaturik dagoelako; hala ere, gobernuak bere salmenta ahalbidetzen du. Modu berean, ez dago esan beharrik sustantzia hau guztiz kaltegarria dela kontsumitzaileentzat nahiz ingurukoentzat. Izan ere, zigarro bakoitzaren konposaketak sortzen dituen gaitzen ondorioz, pertsona bat hiltzen da munduan 8 segundoro. Horregatik, uste dut egokiena hau guztiz debekatzea izango litzatekeela. Lehen aipatu dudan bezala, duela hilabete batzuetatik  Espainian ezin da hainbat espazio publikotan erre; halere, horrenbeste muga ezarri ordez, zergatik ez dute hau guztiz debekatzen?

Gizarte kapitalista batean bizi garenez, garrantzitsuena dirua da, eta dirua izango da jatorri puntua edozertarako. Hori dela eta, gobernuek ez dute produktu hau merkatutik kanporatzen, honek izugarrizko diru sarrerak ekartzen dizkiolako; izan ere, tabakoari ezartzen zaizkion tasa guztiak gobernuaren fondoak betetzeko izan ohi dira. Ondorioz, estatuari herritarrek erretzen jarrai dezaten komeni zaio, nahiz eta hainbat lege ezarri dituzten hau “saihesteko”. Horregatik, lotsagarria iruditzen zait hainbatetan komunikabideetan tabakoaren aurkako kanpainak entzutea: oso kaltegarria da, minbizia sortzen du, menpekotasuna dakar… Funtsean, kanpaina hauek tabakismoaren aurka doaz, baina ez dute inoiz guztiz debekatuko honen atzetik interes ekonomikoak daudelako.

Hala eta guztiz ere, uler dezaket tabakoa guztiz debekatu ez izana, norberak bere erabakiak hartzen dituelako eta bere osasunarekin nahi duena egin dezakeelako, hain zuzen. Hori bai, ahal denean, behintzat, hirugarren bat kaltetu gabe. Baina egungo kasuan debekatu ez izanaren kausa ez da hori zehazki, lehen aipaturiko kausa ekonomikoak baitira honen erantzule.

Aurreko guztia laburbilduz, zera esan dezaket: egun horrenbeste aldiz aipatzen den tabakoaren arazoa ez da osasun arazo bat, arazo ekonomiko bat baizik. Nahiz eta tabakoa hain galgarria izan, gobernuek ez dute guztiz debekatzen, hau da, garrantzi gehiago ematen diote kapitalari euren herritarren osasunari baino.

Comments { 1 }
-->