Tag Archives | errekonozimendua

Sherpak azpibaloratuta daude

Igo da Juanito Oiarzabal Manaslura.

Juanito Oiarzabalek (Gasteiz, 1956) zortzi mila metroko beste mendi bat igo berri du: Manaslu (8.156 metro). Hirugarren kanpamendutik gora abiatu da goizeko ordubietan —7.400 metrotik—, “hotz eta haize handiarekin”, eta goraino heltzea lortu du bederatzietan.

Gaurkoarekin, dagoeneko 26. zortzimilakoa du Oiarzabalek. “Aurrenekoan bezain pozik nago. Aitortzen dut gero eta gogorragoa egiten zaidala. Beraz, poztasuna gero eta handiagoa da”.

Munduko hamalau zortzimilakoak eginak ditu Oiarzabalek, eta berriro egiteko lau tontor baino ez zaizkio falta: Dhaulagiri (8.172 metro), Nanga Parbat (8.127), Broad Peak (8.047) eta Shisha Pangma (8.023).”

Gaur egun, horrelako albiste asko irakur daiteke, Juanito Oiarzabal eta Edurne Pasabanbezalako mendizale bikainak dauzkagulako Euskal Herrian. Halere, noizbait pentsatu al duzue nola erdiesten diren horrelako lorpen liluragarriak? Mendizale hauek izugarrizko gaitasuna dutela ezin da eztabaidatu, baina, adibide bat aipatzearren, fardelak bidaia bera egiten duten sherpen esku geratzen dira, nahiz eta ospe guztia mendizaleentzat den. Eta burura datokidan galdera zera da: sherpen eta mendizaleen lana berdin baloratzen al da?

Lehenik eta behin, sherpen eta mendizale hauen artean dagoen aldea, gaitasun fisikoari dagokiolarik, azpimarratzea komeni da. Sherpak Nepaleko ekialdean, zehazki Himalaiako goi mendietan bizi dira, hots, altuera handietara ohituta daude. Beste edozein lekutatik Himalaiara doan mendizale orok ez du horrelako gaitasun berezirik altuera handietan ibiltzeko eta, ziurrenik, mendi berbera igotzeko asiar mendizaleek gastatzen dituzten indarrak baino askoz gehiago gastatuko ditu. Beraz, sherpek mendizaleen motxila eta traste guztiak eramaten dituztela maldan gora jakinda, garbi gera daiteke mendiak igotzeko gaitasun fisiko hobeak dituztela.

Ildo beretik, ospearen arloan ere desberdintasun nabarmena da. Hasierako albistean ikus daitekeen bezala, Juanito Oiarzabal da albistearen protagonista. Lorpen hori egiteko Sherpen laguntza beharrezkoa izan du eta hauei buruzko hitz bakar bat ere ez da azaltzen albistean. Niri oso harrigarria iruditu zait beti hori. Egunkari, telebista, irrati… komunikabide guztietan gertatzen da, hau da, sherpek ez dute osperik lortzen, nahiz eta mendizaleek egiten dutena egiteko gai diren.

Arazoa hementxe dago, beste edozein arlotan gaitasun onenak dituztenak dira ospetsuenak. Saskibaloian onena dena da ospetsuena, futbolean berdin-berdin; mendiak igotzen onenak diren sherpa horiek, ordea, ez dute beste edozein mendizalek duen ospea, nahiz eta mendiak igotzen hobeak izan. Egiten dutena eginda, ematen zaien apurra ikusita, sherpak azpibaloratuta daudela ondoriozta daiteke.

Amaitzeko, aurreko guztia laburtuz, zera esan daiteke: sherpek mendizaleek baino gaitasun fisiko hobeak dituzte, baina ospe gutxiago lortzen dute. Garbi dago bi taldeek dutela meritu izugarria, baina dagoen desoreka nabarmen hori konpondu beharko litzatekeela uste dut, edota, gutxienez, zertxobait orekatu. Nire uste apalean, sherpen lanari merezi duen errekonozimendua eman beharko litzaioke; izan ere, beraien laguntzarik gabe ezinezkoa bailitzateke mendizaleek horrelako ekintza gogoangarriak lortzea.

Comments { 4 }

Gure ohorezko mutilak

Ez da giro gaur egungo gazteekin! Bada gaur egungo gazteriaz kexatzen denik; halere, bagara askoz baikorragoak garenak ere. Agian, urtez urte gure ikasle guztiek beraien etorkizuna  goi mailako edo unibertsitateko ikasketetara nola bideratzen duten ikusten dugulako.

Aurten ere, Batxilergo 2. mailakoak badoaz eta, ohitura denez, EHUak eskaintzen dizkigun Ohorezko Matrikula lortu dutenekin, Eñaut Agirre eta Eneko Novorekin, solasalditxo bat izango dugu.

Eñaut eta Eneko: ohorezko matrikula

Kaixo, bikote. Lehenik eta behin, zorionak! Zer bururatzen zaizue helduei “Ez da giro gaur egungo gazteekin!” entzundakoan?

Eñaut: “Ez zait iruditzen helduek benetan halakorik pentsatzen dutenik. Agian, hainbat gauzatan harrituko ditugu, onerako zein txarrerako, baina esaldi hori ohituraz esaten dutelakoan nago. Berdin-berdin entzun genezake esaldi hori poztasunean zein haserrealdian, besterik gabe esaten duten seinale. Azken batean, belaunaldi guztiek berdin jokatzen dugu gaztaroan”.

Eneko: “Momentuko haserrea adierazteko besterik ez dela iruditzen zait. Egungo gazteak beste belaunaldietakoak bezain kapazak edota kapazagoak gara, gehienbat baliabide gehiago ditugulako. Ziurtasun osoz esango nuke esaldi famatu hau historian zehar heldu guztiek esan dutela noizbait”.

Duela egun batzuk Hautaprobak izan dituzue. Erronka handia izan al da zuentzat? Zergatik?

Eñaut: “Lekuz kanpo dagoela iruditzen zait. Erronka bat da, noski, baina hutsala. Norberak erakutsi beharrekoa urtean zehar erakutsia du eta ez dut uste hiru egunetan halako azterketak egin beharko liratekeenik. Hutsala eta gogorra aldi berean! Kontzentrazio handia eskatzen baitu orain ikasi beharra izateak”.

Eneko: “Guztiz bat nator Eñautekin. Hiru egunetan egindakoa ez da bi urtetan egin dugunarekin konparagarri. Erronka? Medikuntza egin ahal izateko media ateratzea besterik ez da, nik pertsonalki hori dut buruan. Lasaitasunez  hartu eta listo”.

Biak medikuntza! Zer dela eta? Nondik datorkizue zaletasuna?

Eñaut: “Egia esan, ez dakit zergatik. Agian, giza gorputzaren funtzionamendua ulertzeak betidanik erakarri nauelako izango da. Onartu behar da ikasketa gogorrak direla, baina uste dut “bokazioa” izanez gero, lan benetan atsegina behar duela”.

Eneko: “ Zaletasuna? Egia esan, familia gauza bat da gehienbat. Ama medikua, anaia medikuntza egiten… Eragina nabarmena izan da eta hori jendeari laguntzeko gogoarekin elkartuz, izugarrizko gogoz ekingo diot etorkizunari”.

Bi urtez geroztik ikastolan. Oroitzapen aipagarririk bai?

Eñaut: “Hamarnaka oroitzapen datozkit burura, onak gehienak, ezbairik gabe. Txiki-txikitako oroitzapenik ez dut, baina behin San Inazion hasi ginenetik tarte bikainak pasatu ditugu. Gogoan ditut, adibidez, klasean izaten genituen zapaburuak, Zuazako irteerak…Eta, noski, lagunak ere bai. Gelakide bikainak izan ditugu eta baita irakasleak ere. Horixe da oroitzapenik onena”.

Eneko: “Hainbat oroitzapen datozkit gogora, momentu onak eta txarrak. Urte luze hauetan aipagarriena ikasle-irakasle arteko erlazio ona eta ikaskideen laguntasuna. Ikaragarria izan da! “Table tennis School”  😆 eta horrelakoak betiko geldituko dira memorian. Hemendik urte batzuetara irribarretxo bat eragingo didate, hori da ikastolatik atera dudan gauzarik aipagarriena”.

Etorkizun bikaina benetan! Zorte on opa dizuegu eta arrakastatsuak izan zaiteztela zuen ikasketetan , baina batik bat saia zaiteztela zoriontsu izaten! 😉

Comments { 3 }
-->