Tag Archives | kirola

Dopina, galtzaileen dosia

Orain dela gutxi irakurri nuen, antzinako Grezian, Olinpiar Jokoetan parte hartzen zuten atletek dopinera jotzen zutela beraien errendimendua handitzeko; beraz, nik uste nuen bezala, dopinna ez da gaur egungo kontua, hori dirudien arren. Uda honetan, Gazteriaren Munduko Atletismoko txapelketa ospatu da, eta, Interneten lasterketen emaitzak bilatzen ari nintzela, iazko edizioaren artikulu batekin egin nuen topo. Zera irakur zitekeen bertan: 17 urteko bi mutilek positibo eman zuten furosemida izeneko substantzia batengatik. Honek berez ez du atleten errendimendua hobetzen, baina, diuretiko bat denez, likidoak kanporatzen laguntzen dizu eta, horrela, hartutako anabolizante, esteroideak… ez dira analisietan agertzen.

Hau irakurri eta gero lur jota geratu nintzen; izan ere, nik adin hauetako gazteen kontra egiten dut lasterka. Inoiz ez zait burutik pasatu hauek dopa daitezkeenik. Gauzak horrela, buruari bueltak ematen hasi nintzaion, honen erruduna aurkitzeko asmoz. Erantzun asko bururatu zitzaizkidan. Nire ustez, atleta bera da erru gehien duena; izan ere, berak nahiko ez balu, ez luke inongo substantziarik hartuko. Halere, bere entrenadoreak honen berri edukiko du seguruenik, eta, agian, bere gurasoek ere bai. Askotan gurasoak izaten dira beraien umeak dopatzera bultzatzen dituztenak. Nik entzunda dut guraso batzuk beraien seme-alabak eraman izan dituztela konpetizio baten aurretik medikuarengana seme-alaben errendimendua hobetzeko zerbait emateko, hau da, dopatzeko. Seme-alabak ekintza ilegal hauetara bultzatzen dituzten gurasoak askotan dira euren bizitzan lortu nahi zituzten helburuak lortu ez dituztenak. Beraiek lortu ez, eta euren seme-alabek lortzea nahi dute, nahiz eta horretarako ekintza ilegaletara bultzatu eta euren bizitza arriskuan jarri.

Gainera, lotsagarria da tranpati batzuengatik hainbat kirol eta errekor zalantzan jartzea. Sutan jartzen naiz horrelakoak gertatzen direnean: gehienetan kiroletan adituak ez diren pertsonak izaten dira marka hauek zalantzan ipintzen dituztenak, eta ez dituzte aintzat hartzen errekor eta kirol guztien atzean ona izatera iristeko behar den disziplina eta esfortzua. Hala ere, beraien lekuan jarri naiz ni behin baino gehiagotan. Jasaten duten presioa hain da handia beraiek behar dituzten bekak lortu ahal izateko, non, ideiak garbi izan ezean, oso erraza den horrelako munduan erortzea eta oso zaila putzu horretatik ateratzea. Nik, behinik behin, ez dut dopatu diren kirolarien bergizarteratzean sinesten kirol eremuan; izan ere, behin iruzur egin badute, nork ziurtatzen dit niri berirro ere egingo ez dutenik?

Dena den, nik askotan pentsatu izan dut  ea zer egingo nukeen norbaitek segurtatuko balit munduko txapeldun izango nintzela 1.500 metroko proban, adibidez, baina dopatuta. Ziurtatuko balidate ez nindutela harrapatuko? Nik uste dut ez nintzatekeela erabat gustura sentituko. Eta harrapatuko banindute azpijokoan ? Nire irudia zikinduta geratuko litzateke, denek tranpatitzat hartuko ninduten eta bi urteko zigorra jasoko nuen. Hau dena aztertu ondoren, nire buruari behin baino gehiagotan esan diot ez duela merezi horrenbeste arriskatzea, nahiago dut kirola hobby bezala hartzea.

Beraz, hau dena laburbilduz, zera esango nuke: dopatzearen aurka nago. Badakit ezinezkoa dela hau ekiditea; izan ere, kirol munduan diru asko mugitzen baita, baina hainbat neurri bururatzen zaizkit dopinaren erabilera jaisteko: kirolariek egindako markei horrenbesteko garrantzia ez ematea, dopinaren aurkako kontrol gehiago egitea eta dopinak epe luzera begira sor ditzakeen kalteez informazio gehiago ematea.

Comments { 2 }

Ingalaterrakoa, munduko futbol ligarik onena

Futbol hitza aipatzean, gure buruak Espainia edo Ingalaterrarantz jotzen du, bertan -azken eguneko derbietako audientziei erreparatzea baino ez dago- bizitzen baita futbola intentsitate eta pasio handienarekin. Futbola espainiar eta ingeles guztien ahotan dagoen zerbait da. Are gehiago, estatu hauetako biztanleariaren gehiengoa talderen baten jarraitzaile dela esan dezakegu. Futbolean jokatzeko era, dena den, ezberdina da: ingelesek futbol zuzena deritzona egiten dute, eta espainiarrek modan dagoen tiki-taka jokoa. Bi liga hauek dira munduko garrantzitsuenak, jende eta diru mugimendu handiena dutenak baitira. Bbietatik zein da onena, baina?

Hasteko, diru kontuak aztertuta, bi ligek diru mugimendu antzekoa dutela ikus daiteke, Ingalaterrako ligak Espainiakoak baino diru apur bat gehiago mugitu arren. Diru mugimendua, dena den, ezberdin ematen da. Ingalaterrako ligan, dirua talde ezberdinetan berdintsu banatzen da, talde nagusiek zertxobait gehiago jaso arren. Honek liga berdinarazten du: titulua talde gehiagoren artean erabakitzen da, eta talde xumeak indartsuagoak dira Espainian baino. Espainiako ligan, ordea, diruaren erdia baino gehiago bi talderen artean banatzen da, liga aldez aurretik saldua egonik eta ligari interesa kenduz. Ez hori bakarrik, gainerako taldeek ez dute izar garrantzitsu edo jokalari apart askorik eta jendea bi talde garrantzitsuenetan baino ez da fijatuko, liga bi taldeen negozioa bilakatuz. Beraz, diru banaketaren kontzeptuan, inglesaren alde egingo nuke.

Hala ere, espainiar ligaren futbol mota edo futbola egiteko modua ingelesena baino hobea dela iruditzen zait, ikuslearentzat futbola hobea edo entretenigarriagoa baita. Espainiako ligako futbola ‘tokean’ oinarritzen da, jokaldiak asko landuz, eta garrantzi gehiena teknikari emanez. Ingalaterrako futbola, ordea, zuzena da: pase luze edo erdiraketetan oinarritzen da, eta indarra eta fisikoa gainezartzen zaizkio teknikari, nahiz eta honek garrantzia ere baduen. Hortaz, futbola egiteko moduari dagokionez, Espainiako ligaren alde egingo nuke.

Azkenik, ikusleak duen garrantzia aztertuko dut. Espainian futbola entretenimendua da, eta zelaian zaleek euren taldea animatu eta jarraitzen dute; halere, ezin da ingelesek futbola bizi duten erarekin alderatu. Ingalaterran, futbola bizitza da jende askorentzat, astebururo futbol zelai guztiak bete egiten dira eta futbola bizitzeko modua ezin da deskribatu. Ideia bat egiteko, irakurri nire gelakide Ainhoak Ingalaterrako ligan jokatu zuen Jandrori egindako elkarrizketa. Partiduan zehar, Espainiako futbolean eserita pipak jatea nagusitzen den bitartean, Ingalaterrako futbola guztiz ezberdina da: jendea zutik egoten da, isildu ere egin gabe, momentu oro beraien taldearen alde kantatzen. Esan beharra dago denetarik dagoela, toki guztietan bezala, baina bada ikusle mota berezi bat bat biolentzia erabiltzen duena eta gaur egun oso ospetsu bihurtu dena: Hooliganak .

Laburbilduz, zera esan daiteke: bi estatu hauetan futbola oso era berezian bizi da, munduan beste inon ez bezala. Bi hauetatik bat aukeratu behar izango banu, Ingalaterrako liga aukeratuko nuke munduko onena bezala; izan ere, liga irabazteko hautagai ezberdin ugari baitaude eta, bertan, ikusleak inon ez bezala bizi baitu maite duen kirola.

Comments { 2 }

Afiziorik gabeko tradizioa

Ordiziako Klasika (Prueba Villafranca) Ordizian, Gipuzkoan, jokatzen den lineako txirrindularitza proba da eta uztailean ospatzen da, herriko festekin batera. 1922an ospatu zen lehen aldiz, Francisco Sarasola garaile izan zela. Harrezkero, urtero-urtero jokatu da 1936 eta 1937 urteetan izan ezik (Espainiako Gerra Zibila). 2010ekoa 88. edizioa izan zen. Lasterketa ezagun hau Espainiako zaharrena kontsideratzen da eta mundu mailako hirugarrena, Milan-San Remo eta Flandriako Tourraren atzetik. Gainera, 2005. urtetik aurrera, UCI Europe Tour-en barruan dago, 1.1 kategorian.

Azken edizioan garaile suertatu zen txirrindularia Gorka Izagirre ormaiztegiarra da. Profesional mailara igaro aurretik, Ordiziako Txirrindulari Elkartetik (OTE) pasatu izandakoa da. Talde honek Goierri osoko partaideak izan ditu bertan. Benjamin mailatik hasi (8-9 urte) eta jubenil mailara (17-18 urte) bitarteko gazteak biltzen dituen elkarte honetatik hainbat ordiziar pasatu den arren, gaur egun ez dago bakar bat ere. Datu honek hurrengo gogoetara eraman nau: nola da posible kirol honekiko honelako tradizioa duen herri batean hain txirrindulari gutxi egotea?
Ni txirrindularia naiz, ordiziarra, eta barru-barrutik ezagutzen dut mundu hau. Lasterketa bat jokatzera kanpora irteten naizenean, aski ezaguna egiten zaio jendeari nire herria. Ospe hau, ia osotasunean, lasterketa honi zor zaio; edonola ere, ez dirudi hemen honek erakargarritasuna pizten duenik. Nor ez da txikitan triziklo edo bizikleta baten gainean aritu? Nork ez du kasketa bat izan amak bizikleta plazara eramaten utzi ez izanagatik? Zergatik, baina, uzten dugu bizikleta alde batera handitzen goazen heinean?

Agian, eragozpen nagusiena edo entzunena gaueko parranden murrizketa da, hau baita nire adineko gazteen artean txirrindularitza uzteko arrazoirik nagusiena. Gurasoak ere eragozpen nagusienen artean daude, euren seme-alabei errepidera irtetea galarazten baitiete trafikoa dela eta. Esanak esan, espainiar selekzioarekin Lazkaon aritu nintzenean, selekziokideak harriturik gelditu ziren hemen txirrindulariok nola errespetatzen gaituzten ikusita. Alde horretatik, beraz, ez legoke arazorik. Oraindik ere fidatzen ez direnentzat bidegorri zoragarri bat dagoela esan beharko nuke -bertan erritmo handira joan ezin daitekeen arren- Ordiziatik hasi eta Tolosaraino eta, beste aldetik, baita Ormaiztegiraino ere.

Hori horrela izanik ere, nire ustez, txirrindularitzak -eta kirolak orokorrean- ematen dizkizun abantaila nagusienak horren guztiaren gainetik daude. Irakasten dituzun edo ematen dizkizun baloreez ari naiz: esfortzurik gabe ez dela ezer lortzen, azken orduan prestatzen hasitako lanak emaitza nahikoa baina kaskarra ekar dezakeela, konstantzia, helburu batzuk lortzeko lan egitea, adiskidetasuna, kooperazioa, lehiakortasuna… Horiek dira aipagarrienak eta kirolerako zein eguneroko bizitzarako balio mugagabea dute. Bizitza beste ikuspuntu batez ikusten laguntzen dizuten baloreak dira. Hauez gain, ekarpen fisikoak ere badituela esan beharko nuke. Depresioaren eta, batez ere, estresaren gutxitzea baitakar. Hala bada, ni bezalako pertsonentzat, hots, pertsona urduri eta azkar estutzen direnentzat, energia hori guztia nonbait agortzeko bide ezin hobea da. Hori guztia gutxi balitz, gizentasunaren eta bizkarreko zein artikulazioetako minen aurkako jarduera bikaina da, baita D bitaminaren absortziorako eta minbiziarekin zein hiesarekin arazoak dituztenentzako ere.

Horrenbestez, non daukazu Olentzerok ekarritako bizikleta? Ez utzi garajean, hautsez bete dadin. 8 urtetik 18 urte bitartera badituzu, har ezazu zure bi gurpildun tramankulua eta etor zaitez gurekin txirrindularitzaz gozatzera. Ikastolako kirol-arduradunari adieraztea besterik ez duzu gurean egoteko. Zeren zain zaude?

Comments { 0 }
-->