Ramon Saizarbitoria Donostian jaio zen 1944an. Soziologoa da izatez. Gizarte Zerbitzuen arloan liburu ugari argitaratu ditu eta SIIS Dokumentazio eta Ikerketa zentroko zuzendaria da. Bere ibilbide profesionala dela eta Eusko Jaurlaritzaren I. Sustatu saria eskuratu zuen 1994an. 60. hamarkadako urteetatik honantz, euskal hedabide gehienetan hartu du parte (LUR argitaletxea eta Oh Euzkadi literatur aldizkaria sortzen… Halere, nobelagile gisa ezagunagoa da:
Egunero Hasten Delako (1969), Ehun Metro… Euskadi Literatura Saria 2001ean lortua du.
Bere lanik ezagunena ez izan arren, nik irakurririko liburua gomendagarria dela iruditzen zait: Gudari zaharraren gerra galdua. Ondorengoa da liburuaren azalean azaltzen dena:
Udalaitzen atzetik azaldu eta Kanpazar gainetik, Gipuzkoa eta Bizkaiaren arteko mugara, Heinkel 111 eta Junker 52 alemanak itzulian agertu zirenean, trintxeren babesari uko egin eta agerian geratua zen narrazio honetako protagonista. Harrekero egurrezko zangoa zerabilen protagonistak. Egun haietan gerran hanka motz geratzearen ordaina jasotzeko ahaleginak egiten ari zen paperak beteaz. Udaletxetik notarioarenera. Bere ordularia lau t’erdietan geratu egin zen, bonbek Intxorta gainean harrapatu zuten ordu berean. Honek susmo txarra eman zion, baina aurrera jarraitu zuen bere ideiarekin, hau da, Elgetara joatearen eta bere zangoa lurretik ateratzearenarekin. Egia esan protagonistak ere ez du agertzen bere zangoarengana joan nahirik, bertara iritsi eta lurra zulatzen hastean argitzen du. Zuloa egiten eskuekin hasi zen, baina bere burua ezin jarraiturik zebilela ikustean zango motzarekin jarraitu zuen. Hau odoletan hasi zitzaion eta hemen bukatzen dira pertsonaiaren bizitza eta narrazioa bera.
Honela kontaturik narrazio motza eta erraza dela esango luke edonork, baina bere ia ehun orritan hainbat gertaera edo bitxikeria kontatzen ditu flashback moduan eta horrek haria jarraitzea zailtzen du. Gainera, honelako asko agertzen da, protagonista askotan aritzen baita bere buruan biraka, garai bateko gertakizunei hautsa kendu nahian balebil bezala.
Esan bezala, Saizarbitoriak gerra zibileko gertakariak dakarzkigu gogora narrazio honetan, baina hemen ere ageri dira maitasun kontuak. Protagonista bere neska-lagun Miren ikusteagatik zegoen bere trintxeratik at eta ohartzerako airean ikusi zuen burua.
Narrazioan ez da soilik protagonista agertzen, baita bere lagun batzuk ere. Horien denen hitzek oraindik gehiago nahasten dute bat. Nire iritziz, gaia interesgarria da eta istorioaren jarraipena eramangarria da.
Idazleaz gehixeago jakin nahi izanez gero, klikatu hementxe.
Lehenik eta behin 
Segidan ,
Primitivak, ONCEren Cuponazoak, kinielak edota Euromilioiak diru asko utzi badizu, ez bazaizu axola besteek jakiterik eta aurreko artikuluetan idatziriko autoek ez badizute graziarik egin (zaila benetan), hauxe da zure autoa: 
Schreiberrek eta bere teknikoen taldeak ordu asko sartu behar izan zituzten Sauber etxearen haizezko tunelean (tunel de viento) aerodinamika aldetik asko hobetu ahal izateko, falta zen indarra iritsi bitartean. 4 turboak handitu zituzten, honela turboko presioa handitu eta gasolina emaria handitu zituzten. Transmisiorako, berriz, Schreiberrek ez zuen bi aldiz pentsatu: berak sorturiko 7 erlaziotako DSGa.
Bugatti dotore honek 16 zilindro eta lau turbo ditu, hortik datorkio izenaren ondorengo zenbakia. 375 km/h-ra iritsi arte, 6 zilindrorekin soilik egiten du lan eta muga hori gainditzeko gai ikusten bagara eta ahal badugu, “top speed� sakatzea besterik ez dugu eta honela 16 zilindroak batera hasiko dira lanean eta abiaduraren gailurra joko dugu, errepideko lehenengo autoa baita 400 km/h gainditzen.
Iruzkin berriak