About mikel.aizpurua

Author Archive | mikel.aizpurua

Norberaren interesen araberako neurriak

Askok jakingo duzuen bezala, 2006ko urtarrilaren 1ean tabakoaren aurkako legea indarrean jarri zen. Bertan azaltzen denaren arabera: “Taberna, jatetxe eta aisialdirako edozein establezimenduren jabeek, beraien lokaletan erre ahal daitekeen ala ez aukeratu behar dute. Erre ahal daitekeela aukeratuz gero, erretzaileentzat prestaturik dagoen zonalde bat eraiki beharko dute, baina zonalde honek ezin du establezimenduaren %30a baino gehiago hartu.”

Lege hau lau urtez indarrean egon ondoren, 2011ko urtarrilaren 2an, aurretik azalduriko lege horren erreforma aldarrikatuko da lege hori gogortzeko asmoarekin. Erreforma honen ondorioz, eremu publiko guztietan erretzea debekatu da; baita osasun-zentro, ikastetxe (unibertsitateetan ez) eta haurrentzako jolasleku orotan ere, nahiz eta hauek atari zabalean egon. Honen ondorioz, esan daiteke Espainia tabakoaren kontrako mugimendu honen aurrean jarriko dela orain arte gogorrena izan den Irlandaren aurretik, bertan behintzat kanpoan erretzerik badago eta.

Egia da, tabakoak sortzen dituen kalteak izugarriak dira. Dakigun bezala, tabakoak ez dio erretzaileari bakarrik eragiten, bere inguruan daudenei ere bai. Medikuek diote Espainian gutxi gorabehera urtero 3.000 erretzaile pasibo hiltzen direla. Beraz, bazen garaia egoera honi irtenbide bat emateko. Baina zein izan da konponbide hau erabakitzerakoan kontuan harturiko irizpide nagusia? Argi eta garbi esango dizuet: ekonomia beste edozer baino lehen.

Hasieratik gauzak ez dira era egokian egin. Ez dago dudarik lege hau martxan jartzearen kaltetu nagusiak ostalaritza zerbitzuko langileak izan direla. Askok eta askok 2006an ateratako legea zela eta, euren lokalak birmoldatu behar izan zituzten eta orain, berriz, alferrik egindako gastu baten aurrean daude.

Horrez gain, etengabe kexaka ari dira tabakoaren kontrako legeek beraien ekonomia pertsonalean erabat eragiten duelako. Baliteke norberaren ekonomia edonoren osasuna baino lehen kontuan hartzearen ikuspuntu hau berekoitzat hartzea, baina zerk harritzen gaitu? Gobernua bera ez al da berdin-berdina egiten ari?

Hitz gutxitan esanda: tabakoak gure osasunean hain kalte latzak eragiten baditu, ez dut ulertzen zergatik ez den produktu honen salmenta guztiz debekatzen. Antza denez, Estatu Espainiarraren diru-sarreren portzentaia gogoangarri bat produktu honen salmenten ondorioa da. Hortaz, bistakoa da ez diotela diru kopuru horri guztiari uko egin nahi, jende ugari horren ondorioz gaixotzen jarraitu arren. Nolanahi ere, arazo hau ez da herrialde honetakoa soilik, munduko edozein herritan aurki baitaiteke.

Orain ulertuko duzue zein den ostalarien jarrerak ni horrenbeste ez harritzearen arrazoia, azken finean gure mandatariak imitatu besterik ez baitute egiten. Hau guztia gutxi balitz, gai honi hainbeste publizitate emateak erretzaile kopuruaren hazkundea besterik ez dakar, eta ni lan madarikatu horren partaide naiz.

Gehiago ikusi nahi baduzu:

Comments { 0 }

Itxura fisikoa: gizartean garrantzitsu, osasunarentzat arazo

Alimentazio nahasteez hitz egitean, badirudi anorexia eta bulimia bdirela bakarrak, eta hauek emakumeengan baino ez direla ematen. Hala ere, badago beste gaixotasun edo patologia bat bigorexia edo ”Adonisen konplexua” izenez ezagutzen dena. Hau anorexia eta bulimiaren antzekoa da eta, gehienbat, gizonezkoek pairatzen dute. Dena dela, bigorexia eta anorexiaren artean ezberdintasun ugari dago, eta bigorexiadun baten profila anorexiko batena baino zailagoa da aurkitzen.

1993an Harrison G. Popek aurkitutako patologia hau, orokorrean, nerabezaro garaian hasten da. Gazteak bere burua oso ahul ikusten du eta, ondorioz, bere muskulatura desarroilatu nahi du. Honek, hainbatetan, ariketa fisikoenganako eta dieta espezifiko batzuenganako adikzioa sortzen dio. Mabel Bello, anorexia eta bulimiaren aurkako ALUBA fundazioaren sortzaileak dio: “Bigorexikoak bere gorputzaren irudi desitxuratua besterik ez du ikusten, autoestimu oso baxua du eta harreman sozialak izateko arazoak ditu. Ordu ugari igaro ditzake muskulazioa lantzen bere gorputza muga arriskutsuetara eramanez. Edonola ere, inoiz ez du bere gorputza gustuko izango.”

Baina hori ez da arazorik larriena. Anorexia eta bulimia ez bezala, Nazioarteko Medikuntza Elkarteak ez du oraindik bigorexia gaisotasun bezala onartu; nahaste edo desoreka emozional bezala kalifikatzen dute. Argentinako Psikoanalisten Asoziazioko (APA) partaide den Harry Campos Cerverak dioenez, ez dute orain arte gaitz bezala onartu ez dutelako patologia hau larritzat jotzen.

Aipatu beharra dago, patologia hau gero eta maiztasun handiagoz detektatzen ari dela (gaur egun hamar mila pertsonetatik lauk jasaten dute). Ez hori bakarrik, anorexia eta bulimia baino bortitzagoa ere bada, giza gorputzak ezin baitu sei hilabete baino gehiagoz iraun desoreka emozional honekin.

Bigorexiadunek hain obsesionaturik egon ohi dira euren gorpuzkerarekin, non zortzi orduz jarraian egon baitaitezkeen kirola eginez. Ez dago esan beharrik, honek ondorio txar batzuk ekar ditzakeela. Esaterako, familia eta lagunekin harremana galtzen da (gimnasioak denbora asko kentzen baitie), giharrak atrofiatu egin daitezke eta, kasu ia gehienetan gertatzen den modura, inpotentzia sexuala eragiten duten anabolizanteak hartzen dituzte. Hori gutxi balitz, izugarrizko proteina eta karbohidrato kantitatea eta lipido kantitate oso urria duten dietak irensten dituzte. Horrelako jan-edan desorekatuak konsumitzeak alterazio metaboliko larria ekar diezaieke.

Comments { 4 }
-->