Archive | arazoak

RSS feed for this section

Lo egiteko bidaia

By on 2011(e)ko maiatzak 9 in arazoak, ekologia, gizartea

Aurrekoan, nire lehengusu txikiarekin Bilbora autoan nindoala, 4 aldiz galdetu zuen ea iritsi ginen, baina behin eta berriz erantzun bera jaso zuen: EZ! 7 urteko lehengusua ere kontziente zen gurasoek euren artean aipatutako legedia berriak ekarritako ondorioez. “Aita polikiegi zoaz, berandu iritsiko gara!” “Barkatu, baina pixka bat azkarrago joanez gero isuna jarriko digute”.

Argi eta garbi ikusten da abiadurari lotutako legedia berri honek zeresan handia ekarri duela. Autobietan eta autopistetan 110 kilometro orduko abiaduran zirkulatu ahal da gehienez. Petrolioa garestitzen ari da, eta Alfredo Perez Rubalcabak dio petrolio barrila hamar euro igoz gero, 6.000 milioiko gastua ekarriko lukeela. Horregatik, abiadura berri honetan ibiliz gero, 18 milioi aurreztuko liratekeela aurreikusten da, hau da, 1.400 milioi euro. Neurri hau petrolioaren arazoa amaitu bitartean izango dela diote, uztailera arte gutxienez.

Egia esan, datu hauek ikusita, teorian aurreztu beharko litzatekeena kopuru handia izango litzateke, baina egia izango ote da kopuru hori aurreztuko dugula? Zuen ustez, abiadura maximo hori errespetatuko al da?

Galdera hauek ez dira oso zentzuzkoak; izan ere, garbi dago ez direla neurri hauek beteko. Pazientzia handia behar da kilometrotako bide zuzen batetik abiadura horretan joateko. Gainera, denbora asko beharko litzateke helmugara iristeko. Hau ikusi eta gero, dirua aurreztea bada helburua, ez al da diru mordoa gastatu seinale aldaketarekin? Ez hori bakarrik, lege hau bete dadin eta jendeak muga hauek errespeta ditzan, radar gehiago jarri dituzte. Honek ere gastua izango zuen, ez?

Beste ildo batetik, badago nor edo nor hartu berri diren neurri hauek isunen bidez dirua irabazteko metodo bat baino ez dela esaten duenik. Egia esan, ez da inolako astakeria; izan ere, zenbait lekutan abiadura hau motzegi gelditzen baita. Honen aurrean, jendeak azeleragailua zapaldu eta, konturatzerako, abiadura muga pasa du.

Honela, hasieran kontatzen ari nintzen pasartearekin jarraituz, Bilbora iritsi ginen, baina gidaria ez zen gai izan abiadura horretan bide osoa egiteko, lehengusu txikiari jaramon egin behar izan zion autoa 120an jarriz. Honela, bada, hirira iritsi aurretik radarrak argazkia atera zigun. Arazoak arazo, aurrezteko jarria den neurri honek gure bidaia garestitu zuela esan daiteke.

Comments { 1 }

Aberastasuna=axolagabekeria?

By on 2011(e)ko maiatzak 3 in arazoak, gizartea

Telebistako kate askotan, jendearen dirutza agerian uzten duten programa gero eta gehiago daude azkenaldian: Casadas con Miami (Cuatro), Hijos de papa (Cuatro), Quién vive ahí (La sexta)... Telebista saio horietan Espainiako eta Estatu Batuetako aberatsen etxeak ikusi edota beraien kontu korronteetako zero kopuruez jakin dezakegu. Esther Porto, Maria Bravoeta Cristina Tarregabezalako pertsonaiak agertzen diren programa hauetan, Espainiako eta Estatu Batuetako aberatsek euren dirutza nola xahutzen duten ere ikus dezakegu: Luis Vuittoneko 1.560 euroko poltso bat, Monclereko 1.000 euroko jaka bat, Suarezeko 1.796 euroko eraztun bat… Halaber, dantzaleku bat erabilera pribatu baterako erreserbatzen dutela jakin dezakegu, edo dirudun horien etxe barrura sartu eta Eva Longoria bezalako lagunen bisiten lekuko ere izan gaitezke.

Saio horiek, nire iritziz, oso aukera ona ematen dute inbidia pasatzeko, edota gaur egun munduan ematen ari diren zorigaitzez ahazteko (Japoniako hondamendia, krisialdi ekonomikoa…). Dena den, alde positibo hori ikusi arren, esan beharra daukat, pairatzen ari garen krisialdi ekonomikoa eta jendea bizitzen ari den pobrezia kontuan hartuta, lotsagarria iruditzen zaidala horrelakoak emititzea. Nik uler dezaket ez dela beraien errua aberatsak izatea, baina ulergaitza iruditen zait, sekulako dirutzaz gozatzeko aukera izanda, behardunei laguntzeko gogo izpirik ere ez izatea.

Gainera, orain dela pare bat urte horrelako saio batean ikusi nuen bonbazian bizi zen pertsona batek bere zebitzaria zakur bat balitz bezala maneiatzen zuela alde batetik bestera. Ez hori bakarrik, “chacha” edo “criada” bezalako mespretxuzko izenak erabiliz deitzen zion. XXI. mendeko telebista saio batean aberatsek beraien zerbitzariekiko dituzten jarrera gutxiesgarriak telebistan ikusi ahal izatea lotsagarria iruditzen zait.

Gaur egun, munduan 1.300 milioi pertsona daude dolar bakarra dutenak egunean, eta 3.000 milioi pertsona eguna 2 dolarrekin igaro behar dutenak. Datu hauek kontuan izanda, axolagabekeria izugarria iruditzen zait 5 pisuko etxe, Ferrari pare bat eta 3 etxebizitza gutxienez duen jendeari buruzko telebista saioak egitea. Amaitzeko, iruditzen zait programa hauen erruz aberats guztiak inozoak eta axolagabeak direla uste dugula. Ez da, agian, horrela izango; halere, saio hauek direla eta, bonbazian bizi diren guztien iritzi orokor negatiboa jasotzen dugula garbi dago.

Comments { 0 }

We don’t need no education… or yes?

By on 2011(e)ko apirilak 30 in arazoak, ikasketak, unibertsitatea

Hemendik gutxira erabaki garrantzitsu bat hartu beharko dugu DBHO 2 burutzen ari garenok. Alde batetik, ikasketak utzi eta lanean hasteko erabakia hartuko dutenak egongo dira (horrek ez du esan nahi pertsona horiek ikasteari utziko diotenik, beste era batera ikasiko dute eta). Bestetik, goi mailako ikasketak edota beste mota bateko ikasketak egitea aukeratuko dituztenak egongo dira. Askotan erabaki hau hartzea ez da erraza izaten; izan ere, gaur egun, oso aukera zabala eskaintzen zaigu eta honen aurrean, ikasleok, oso garbi eduki ezean, ez dakigu zer egin. Ni ikasketa posibleen zerrenda bat egiten hasiko nintzateke eta hauen inguruko informazioa biltzen joan, gustatzen ez zaizkidanak zerrendatik ezabatzen joateko.

Nik neuk, oraintxe bertan, ez dakit ziur zer egin. Horrenbestez, garrantzitsuena ateak ez ixtea da; eta horretarako, funtsezkoa da informatzea. Askok, euren burua ezin kokaturik ibiltzen direnek, hori esatea erraza dela diote. Pazientzia pixka batekin eta tresna egokiak erabiliz, ordea, informazioa guregana berehala etor daiteke. Esaterako, gure irakasle batek orientaziorako hainbat webgune interesgarri bidaltzen dizkigu Posterousen bidez, eta nik deliciousen gordetzen ditut.

Informazioa eskuratzeko beste modu bat unibertsitateek eskaintzen dituzten ate irekietara joatea da. Beharbada batzuei honek atzera eragiten die, ez dakitelako oraindik zer ikasi. Dena den, modu honetara gradu ezberdinen informazioa lortzeaz gain, baliteke gure erabakiak hartzen laguntzea, zerrendako hainbat gauza azpimarratu edota ezabatzeko aukera emanez.

http://flickrcc.bluemountains.net/flickrCC/index.php?terms=question%20mark&page=1&edit=yes&com=noEra berean, badira unibertsitate ezberdinak joaten diren azoka bereziak, hala nola, Unitourek antolatzen dituenak. Azoka hauetara unibertsitate asko propaganda zabaltzera joaten badira ere, beste batzuek ikasketei buruzko azalpen interesgarriak eskaintzen dizkigute. Nahiz eta guri unibertsitate horrek interesa ez piztu, seguru informazio interesgarria izango duela eskaintzen dituen ikasketei buruz. Eta horrela, nahiz eta unibertsitate horretan ikasi nahi ez izan, baduzu gradu bati buruzko informazioa. Hori bai, horrek ez du esan nahi zuk ikasiko duzun unibertsitatean gradua azaldu dizutenaren berdin-berdina izango dela; halere, baduzu informazioa gradu horri buruz eta ideia bat egiteko oso ondo etorriko zaizu.

Azkenik, unibertsitate batzuek, ate irekietako egunaz gain, bertako orientatzailearekin elkartzeko aukera eskaintzen digute. Egia esan, nik ez dut probatu, baina esan didatenez, oso ondo dago buruan dituzun kezkak argitzeko; izan ere, graduekin lotura duten galderak erantzuten omen dizkizu. Horrez gain, tokia eta bertako jendea ezagutzeko aukera paregabea izan daiteke.

Beraz, nahastu samar bagaude, onena informatzea izango da; izan ere, askotan informazio ezak egoera korapilatsu horretara eramaten baikaitu. Halaber, komeni da ez izutzea gaur egun graduek dituzten izen arraroekin, horietako askoren atzean betidanik ezagutzen ditugun ikasketak baitaude.

Comments { 0 }
-->