Archive | kirola

RSS feed for this section

Ingalaterrakoa, munduko futbol ligarik onena

Futbol hitza aipatzean, gure buruak Espainia edo Ingalaterrarantz jotzen du, bertan -azken eguneko derbietako audientziei erreparatzea baino ez dago- bizitzen baita futbola intentsitate eta pasio handienarekin. Futbola espainiar eta ingeles guztien ahotan dagoen zerbait da. Are gehiago, estatu hauetako biztanleariaren gehiengoa talderen baten jarraitzaile dela esan dezakegu. Futbolean jokatzeko era, dena den, ezberdina da: ingelesek futbol zuzena deritzona egiten dute, eta espainiarrek modan dagoen tiki-taka jokoa. Bi liga hauek dira munduko garrantzitsuenak, jende eta diru mugimendu handiena dutenak baitira. Bbietatik zein da onena, baina?

Hasteko, diru kontuak aztertuta, bi ligek diru mugimendu antzekoa dutela ikus daiteke, Ingalaterrako ligak Espainiakoak baino diru apur bat gehiago mugitu arren. Diru mugimendua, dena den, ezberdin ematen da. Ingalaterrako ligan, dirua talde ezberdinetan berdintsu banatzen da, talde nagusiek zertxobait gehiago jaso arren. Honek liga berdinarazten du: titulua talde gehiagoren artean erabakitzen da, eta talde xumeak indartsuagoak dira Espainian baino. Espainiako ligan, ordea, diruaren erdia baino gehiago bi talderen artean banatzen da, liga aldez aurretik saldua egonik eta ligari interesa kenduz. Ez hori bakarrik, gainerako taldeek ez dute izar garrantzitsu edo jokalari apart askorik eta jendea bi talde garrantzitsuenetan baino ez da fijatuko, liga bi taldeen negozioa bilakatuz. Beraz, diru banaketaren kontzeptuan, inglesaren alde egingo nuke.

Hala ere, espainiar ligaren futbol mota edo futbola egiteko modua ingelesena baino hobea dela iruditzen zait, ikuslearentzat futbola hobea edo entretenigarriagoa baita. Espainiako ligako futbola ‘tokean’ oinarritzen da, jokaldiak asko landuz, eta garrantzi gehiena teknikari emanez. Ingalaterrako futbola, ordea, zuzena da: pase luze edo erdiraketetan oinarritzen da, eta indarra eta fisikoa gainezartzen zaizkio teknikari, nahiz eta honek garrantzia ere baduen. Hortaz, futbola egiteko moduari dagokionez, Espainiako ligaren alde egingo nuke.

Azkenik, ikusleak duen garrantzia aztertuko dut. Espainian futbola entretenimendua da, eta zelaian zaleek euren taldea animatu eta jarraitzen dute; halere, ezin da ingelesek futbola bizi duten erarekin alderatu. Ingalaterran, futbola bizitza da jende askorentzat, astebururo futbol zelai guztiak bete egiten dira eta futbola bizitzeko modua ezin da deskribatu. Ideia bat egiteko, irakurri nire gelakide Ainhoak Ingalaterrako ligan jokatu zuen Jandrori egindako elkarrizketa. Partiduan zehar, Espainiako futbolean eserita pipak jatea nagusitzen den bitartean, Ingalaterrako futbola guztiz ezberdina da: jendea zutik egoten da, isildu ere egin gabe, momentu oro beraien taldearen alde kantatzen. Esan beharra dago denetarik dagoela, toki guztietan bezala, baina bada ikusle mota berezi bat bat biolentzia erabiltzen duena eta gaur egun oso ospetsu bihurtu dena: Hooliganak .

Laburbilduz, zera esan daiteke: bi estatu hauetan futbola oso era berezian bizi da, munduan beste inon ez bezala. Bi hauetatik bat aukeratu behar izango banu, Ingalaterrako liga aukeratuko nuke munduko onena bezala; izan ere, liga irabazteko hautagai ezberdin ugari baitaude eta, bertan, ikusleak inon ez bezala bizi baitu maite duen kirola.

Comments { 2 }

Futbola, arazo guztien konponbidea

Kristo aurreko mendeetara egin behar dugu atzera, pilota sortu zen garaira, egun futbola izenez ezagutzen dugun kirolaren hastapenak ezagutzeko. Hain ezaguna den kirola garatuz joan da eliteko kirol bihurtu arte, eta guk nahi ala ez edozein lekutan ikus daitekeen kirol bilakatu da. Orain dela urte batzuk, ez zitzaion horrenbeste garrantzi ematen kirol honi, baina ikaragarria da azken urte hauetan hartu duen boterea. Telebista eta prentsaren babesa tarteko, izugarrizko negozioa bihurtu dela ukaezina da; kirol hau, baina, negoziorako edo gozamenerako bakarrik ez dela ohartu naiz. Izan ere, herriari etengabe futbola emanez, beste arazoak ikusezin bihur daitezkeela baitirudi.

Krisi ekonomikoa, Ipar Korea eta Hego Koreako gatazkak, Sahara eta Marokoren arteko gorrotoa… Komunikabideek futbola erakutsi didaten bitartean, konturatu ez naizen beste zenbait arazo hor daude. Eta nire galdera zera da: futbolaren bidez konpon al ditzakegu aipatutako arazo hauek guztiak? Ez dut uste.

Horregatik iruditzen zait lehentasuna beste arazo batzuei eman beharko geniekeela, baina, zoritxarrez, ez dugu horrela jokatzen. Honen erantzule nagusia telebista da; izan ere, hor erabakitzen baitute partiduak zein ordutan eman behar diren (ez ahaztu telebista kateetako arduradunek ordutegiarekiko duten boterea zenbait futbol elkarterena baino handiagoa dela). Jendea bere etxeko sofetan lasai dagoen bitartean ematen dituzte futbolari buruzko berriak -eta baita partidu gehienak ere-, ikusle gehien izango den orduan hain zuzen. Pantailari begira gauden bitartean poza izaten da nagusi, baina ez gara konturatzen gizartean jazotzen ari den guztiaz.

Beste ildo batetik, dirua gauza garrantzitsutzat jo beharko genuke futbolaz ari garenean, kirol honek sortzen duen diru kopurua ikaragarria baita artikulu honetako taulak adierazten duen bezala. Garbi ikusten da zifrak ikaragarri handiak direla; hori ez da, halere, okerrena. Krisi garai hauetan, gainerako herritarren lan baldintzak eta diru sarrerak okerrera egin dute; eliteko kirol honetan zerikusia dutenen kontratuen aberastasuna, aldiz, gero eta handiagoa da. Garbi ikus daiteke hori Real Madrilek eta Barcelonak Cristiano Ronaldo, Kaka, Benzema, Ibrahimovic, David Villa… erosteko xahututako diru kopuruan. Halere, ez pentsa klub hauek dirua galtzen dutenik; izan ere, jokalari hauen bitartez urte gutxitan berreskuratzen baitute (baita irabazi ere) hasieran galdutako dirua. Hots, inbertsio hitza erabil daiteke.

Honek guztiak argi eta garbi uzten du futbola gustukoa den kirola izateaz gain, gizartean gertatzen ari diren zenbait gauza ahazteko eta negozio biribila egiteko ere balio duela. Honi guztiari aurre egitea gure baitan dago, gu baikara kirol honi garrantzia ematen diogunak eta gure baitan baitago duen boterea gutxitzea, eta kirol hau gaur egun ikusten den bezainbeste ikustea edo ez.

Futbolaren negozioaren hastapenak argitzen dituen bideo hau uzten dizuet, gaiaren inguruan hausnarketa egin dezazuen:

Comments { 0 }

Afiziorik gabeko tradizioa

Ordiziako Klasika (Prueba Villafranca) Ordizian, Gipuzkoan, jokatzen den lineako txirrindularitza proba da eta uztailean ospatzen da, herriko festekin batera. 1922an ospatu zen lehen aldiz, Francisco Sarasola garaile izan zela. Harrezkero, urtero-urtero jokatu da 1936 eta 1937 urteetan izan ezik (Espainiako Gerra Zibila). 2010ekoa 88. edizioa izan zen. Lasterketa ezagun hau Espainiako zaharrena kontsideratzen da eta mundu mailako hirugarrena, Milan-San Remo eta Flandriako Tourraren atzetik. Gainera, 2005. urtetik aurrera, UCI Europe Tour-en barruan dago, 1.1 kategorian.

Azken edizioan garaile suertatu zen txirrindularia Gorka Izagirre ormaiztegiarra da. Profesional mailara igaro aurretik, Ordiziako Txirrindulari Elkartetik (OTE) pasatu izandakoa da. Talde honek Goierri osoko partaideak izan ditu bertan. Benjamin mailatik hasi (8-9 urte) eta jubenil mailara (17-18 urte) bitarteko gazteak biltzen dituen elkarte honetatik hainbat ordiziar pasatu den arren, gaur egun ez dago bakar bat ere. Datu honek hurrengo gogoetara eraman nau: nola da posible kirol honekiko honelako tradizioa duen herri batean hain txirrindulari gutxi egotea?
Ni txirrindularia naiz, ordiziarra, eta barru-barrutik ezagutzen dut mundu hau. Lasterketa bat jokatzera kanpora irteten naizenean, aski ezaguna egiten zaio jendeari nire herria. Ospe hau, ia osotasunean, lasterketa honi zor zaio; edonola ere, ez dirudi hemen honek erakargarritasuna pizten duenik. Nor ez da txikitan triziklo edo bizikleta baten gainean aritu? Nork ez du kasketa bat izan amak bizikleta plazara eramaten utzi ez izanagatik? Zergatik, baina, uzten dugu bizikleta alde batera handitzen goazen heinean?

Agian, eragozpen nagusiena edo entzunena gaueko parranden murrizketa da, hau baita nire adineko gazteen artean txirrindularitza uzteko arrazoirik nagusiena. Gurasoak ere eragozpen nagusienen artean daude, euren seme-alabei errepidera irtetea galarazten baitiete trafikoa dela eta. Esanak esan, espainiar selekzioarekin Lazkaon aritu nintzenean, selekziokideak harriturik gelditu ziren hemen txirrindulariok nola errespetatzen gaituzten ikusita. Alde horretatik, beraz, ez legoke arazorik. Oraindik ere fidatzen ez direnentzat bidegorri zoragarri bat dagoela esan beharko nuke -bertan erritmo handira joan ezin daitekeen arren- Ordiziatik hasi eta Tolosaraino eta, beste aldetik, baita Ormaiztegiraino ere.

Hori horrela izanik ere, nire ustez, txirrindularitzak -eta kirolak orokorrean- ematen dizkizun abantaila nagusienak horren guztiaren gainetik daude. Irakasten dituzun edo ematen dizkizun baloreez ari naiz: esfortzurik gabe ez dela ezer lortzen, azken orduan prestatzen hasitako lanak emaitza nahikoa baina kaskarra ekar dezakeela, konstantzia, helburu batzuk lortzeko lan egitea, adiskidetasuna, kooperazioa, lehiakortasuna… Horiek dira aipagarrienak eta kirolerako zein eguneroko bizitzarako balio mugagabea dute. Bizitza beste ikuspuntu batez ikusten laguntzen dizuten baloreak dira. Hauez gain, ekarpen fisikoak ere badituela esan beharko nuke. Depresioaren eta, batez ere, estresaren gutxitzea baitakar. Hala bada, ni bezalako pertsonentzat, hots, pertsona urduri eta azkar estutzen direnentzat, energia hori guztia nonbait agortzeko bide ezin hobea da. Hori guztia gutxi balitz, gizentasunaren eta bizkarreko zein artikulazioetako minen aurkako jarduera bikaina da, baita D bitaminaren absortziorako eta minbiziarekin zein hiesarekin arazoak dituztenentzako ere.

Horrenbestez, non daukazu Olentzerok ekarritako bizikleta? Ez utzi garajean, hautsez bete dadin. 8 urtetik 18 urte bitartera badituzu, har ezazu zure bi gurpildun tramankulua eta etor zaitez gurekin txirrindularitzaz gozatzera. Ikastolako kirol-arduradunari adieraztea besterik ez duzu gurean egoteko. Zeren zain zaude?

Comments { 0 }
-->