Kauta musika taldea Ordiziako Herri Antzokian izango da otsailaren 20an, ostiralez, Isladak bere hirugarren diskoa aurkezten. Iragan Durangoko Liburu eta Disko Azokan, Kautaren azken lana izan zen cd-rik salduena, eta arrazoi horrek bultzatu ditu antolatzaileak Kauta Ordiziara ekartzera, “herriko eta eskualdeko gazteei punta- puntan dabilen taldearen lanaz gozatzeko aukera eman nahi diegulako, euskarazko musikaren emaitzak ezagutzera ematearekin batera.”
Ordiziako Udaleko Euskara eta Kultura Sailek antolatu dute Kautaren kontzertua. 2009ko lehen lauhilabetekoan lau kontzertu programatu dituzte guztira. Benito Lertxundik jarri zion hasiera kontzertu-sortari, eta Kautaren ondoren, Rafa Rueda (martxoak 18) eta Beasaingo Sugan taldea (apirilak 8) antolatu dituzte. Benito Lertxundiren kontzertuan 600dik gora entzule bildu ziren eta Kautaren kontzertuan eta ondorengoetan ere jendearen erantzuna ona izatea espero dute.
Andoaingo hiru gaztek osatzen dute Kauta taldea: Mikel Moreno (ahotsa, gitarra), Adrian Elustondo (baxua) eta Gorka mendizabalek (bateria). Musikan aditu direnen esanetan, rock alternatiboaren, punkaren edota Emoaren jarraitzaile dira.
Dagoeneko salgai dira Kautaren kontzerturako sarrerak. Otsailaren 20an Herri Antzokiko leihatilan 12€ balioko du sarrerak, eta aurrez, berriz, 10€. Honako lekuetan daude jada salgai: Ordiziako D’Elikatuz gunean; Zaldibiako Kultur Etxean; Legorretako Olaso tabernan; Goierriko Hitzak Beasainen duen egoitzan; Lazkaoko Gerriko liburu-dendan; Ataungo liburutegian; Segurako liburutegian, Idiazabalgo Izpar dendan eta Ormaiztegiko Itxune tabernan.
No matter who you are, where you live, or your taste in music, Tower of Power will find you. And once that happens, it’s all over. You will come to believe that soul music is the salvation of us all. Tower of Power taldearen hitz hauek aukeratu ditut nire lehen artikulu honi hasiera emateko. Nire bateriako irakaslearen bidez iritsi ziren musikari hauek lehen aldiz nire eskuetara. Aurreneko aldia zen entzuten nituela, eta, ordura arte, estilo hau ezezaguna zitzaidan, baina, egun, nahiz eta oraindik ezjakina izan soul eta funky estiloan, nire gustukoenetako bat da.
Talde hau 60. hamarkadan jaio zen San Franciscon, Oakland-en zehazki. Hamar urte igaro ondoren, lehen diskoa plazaratu zuten. Hasiera batean, Sly Stone, Creedence Clearwater Revival eta hainbat talderen hasierako gonbidatu izan ziren, baina segituan hasiko ziren bakarka kontzertuak ematen, izugarrizko jendetza erakarriz. Ondoren, beste hogei lan atera zituzten, denak arrakasta handiz: East Bay Grease, Live and in Living Color, Oakland Zone, Soul Vaccination, Havin´Fun… Honez gain, belaunaldi ezberdinetako musikariengan izan zuen eragina taldeak, besteak beste, The Police taldeko Sting ospetsuarengan.
10 dira Tower of Power taldeko musikariak: Emilio Castillo, “Doc” Kupka eta Tom E. Politzer saxofonistak, Adolfo Acosta eta Michael Bogar “Iron Mike” tronpetariak, Larry Braggs abeslaria, Francis Rocco Prestia baxu-jotzailea, Mark Harp gitarrista, Roger Smith teklatu-jotzailea, eta David Garibaldi bateria-jotzailea. Musikari hauek jazz, funk, rock eta soul estiloak jorratzen dituzte, baina soula eta funkya nabarmentzen direla esan dezakegu. Honen emaitza da euren soinu beltza. 40 urtez euren kantak munduan zehar hedatuz joan direla kontuan izanik, ez dute oraindik kritika txarrik izan. Kritikariek bBeraien soinua jotzean duten zehaztasunaren eta beraien arteko konpenetrazioaren emaitza dela esaten dute.
Kontuan izanda ni bateria-jotzailea naizela, ezin dut aipatu gabe utzi talde honetako bateria-jotzailearen, David Garibaldiren, garrantzia instrumentu honen historian. Garibaldiren ezaugarri nagusienetakoak bere beat-en zailtasun tekniko harrigarria eta musikaltasuna dira. Hori gutxi balitz, musikari bikain honek bere erritmo ikaragarri eta pertsonalekin izugarrizko eragina izan zuen 80. hamarkadako funk-fusion bateria-jotzaile esanguratsuenetan, Steve Gadd, Dave Weckl eta Dennis Chambers bezalako artistengan hain zuzen.
Bateria-jotzaile honek nigan izan zuen eragina ez zen gutxiago izan. Lehen aldiz youtuben ikusi nuenean, txunditurik utzi ninduen. Hasieran, oso hotza zen sentsazioa transmititu zidan, bere aurpegiko espresio eza zela eta, baina aurpegiarekin adierazten ez zuena makilen bidez transmititzen zuela konturatu nintzen segituan. Bestalde, bere jotzeko erari erreparatuz, gehien liluratu ninduena ez zen bere erritmoen konplexutasuna izan, hauek jotzerakoan zuen musikaltasuna baizik. Makilak maisuki kontrolatzearen ondorioz, erritmo zailak erraz eta sinple bilakatzen ditu.
Aurreko guztiarekin batera, nire aburuz, David Garibaldik taldearen esentzian zeresan handia izan du, berak funky erritmoei ematen dien filling edo sentimendua ordezkaezina baita. Taldera bueltatuz, aurten 40. urteurrena ospatzen ari da eta Estatu Batuetan zehar urtebetez arituko da musika ekitaldi garrantzitsuenetan.
Amaitzeko, taldearen izena eta nik testuan azaldutakoa bere esentzia eta indarra deskribatzeko gutxi direla ikus dezazuen, bideo batzuekin uzten zaituztet: soul vaccination eta willin to learn.
Ikastolan jaso dugu euskaldunon bihotzetan zulotxo estalezina utzi duen berri auhendagarria (zulotxo diogu, leize itsuaren zatirik handiena bere abestiek beteko baitute). Jangelan albistea jaso dugunetik, sabeletik datorren sentipen mingarri bat jabetu da gure izateaz. Irakasleei gertakariaren berri eman diegunean ere erreakzioa ez da oso bestelakoa izan; izan ere, guztiok geratu gara laboazurtz. Sarritan gertatzen zaigu, Mikel Laboa bezalako pertsonekin, batik bat, inoiz ez direla hilko aintzat hartzea. Badirudi, beti hor izango ditugula pentsatzen dugula eta gure artetik joan arte, ez garela jabetzen noizbait amaitu egingo dela. Zorionez, Laboaren gisako artistak ez dira Herioaren besoetan desagertzen, arrastoa utzi duten bihotzetan geratzen baitira. Artista apartaz gain, pertsona bikaina zela diote ezagutu zutenek. Horrelakoa egin zuen bizitzak.
Euskaldun jator hau 1934ko ekainaren 15ean jaio zen Donostian. Handik gutxira hasi zen Gerra Zibilaren ondorioz, aita Bordelera erbesteratu eta ama seme-alabekin Gardatara (Lekeitio-Ispaster) joan zen. Behin Donostiara itzulita, Batxilergoa amaitu eta medikuntza ikastea erabaki zuen. Han eta hemen bueltaka ibili eta gero, 1967an haur neuropsikiatrian espezializatu zen.
Etxean, Gabonetan abesteko ohitura zuten eta, koinatuak bultzatuta, gitarra jotzen ikasi zuen. Horrela, jende aurrean euskaraz kantatzen hasi zen, zentsura zela eta bere lehen diskoak Iparraldean grabatuz.
Katalunian zegoela, Nova Canço musika mugimendua ezagutu zuen eta Iparraldeko herri musikarekiko interesa piztu zitzaion. Hari hartatik tiraka, J.A. Artze, Jexux Artze, Jose Angel Irigarai, Lourdes Iriondo, Julen Lekuona, Benito Lertxundi eta Xabier Leterekin “Ez Dok Amairu” taldea osatu zuen, euskara eta euskal kulturari bultzadatxoa emanez.
Geroztik, euskaldunon ikur bilakatu diren hainbat kantu abesten ikusi dugu, besteak beste, Txoria Txori, Izarren hautsa, Haika mutil eta Ez nau izutzen negu hurbilak.
Dudarik gabe, beste musikagile gutxik lortu dute Laboak utzi duen arrastoa uztea. Hizkuntzaren aberastasunez baliatuta kantu benetan ederrak utzi dizkigu. Ez hori bakarrik, euskara eta Euskal Herri askea aurrera ateratzeko ekimen horretan bideko sasiak kentzen erakutsi digu, geurea denagatik borrokatzen.
Euskal kulturari emaniko guztiarekin batera ulertu behar dugu Euskal Herriari eskaini zion guztia. Hil aurretik berak hainbeste irrikatutako Euskal Herrian biziko zela egiten zuen amets, hegoak ebaki gabeko txoria izango zela. Hegoak ebaki zizkioten, ordea, eta ez zen gehiago txoria izango. Guk, doluminez beterik, txoria maite genuen, maite dugu eta maiteko dugu, bere txorrotxioa gure seme-alaben belarri eta bihotzetaraino hel dadin. Agur eta ohore!
taldea Ordiziako Herri Antzokian izango da otsailaren 20an, ostiralez, Isladak bere hirugarren diskoa aurkezten. Iragan Durangoko Liburu eta Disko Azokan, Kautaren azken lana izan zen cd-rik salduena, eta arrazoi horrek bultzatu ditu antolatzaileak Kauta Ordiziara ekartzera, “herriko eta eskualdeko gazteei punta- puntan dabilen taldearen lanaz gozatzeko aukera eman nahi diegulako, euskarazko musikaren emaitzak ezagutzera ematearekin batera.”
Iruzkin berriak