Bernardo Atxaga Joseba Irazu Garmendiaren goitizena da. Hau Asteasun jaio zen 1951n. Ekonomia zientzietako lizentziatura ikasi zuen Bilboko Unibertsitatean. Nahiz eta hainbat alorretan lan egiten aritu, azkenean, laurogeiko hamarkadaren hasieran, literaturari heldu zion.

Literaturan ere alor ezberdinak landu ditu; hala nola, antzerkia, haur eta gazte literatura, narrazioa, nobela, poesia eta saiakera pare bat. Bere liburuetatik ezagunenak diren Obabakoak (1985), Behi euskaldun baten memoriak (1991), Gizona bere bakardadean (1991) eta Zeru horiek (1993) aipa ditzaket. Gainera, egun, bere bi eleberri (Obabakoak eta Zeru horiek) zinera eramanak izan dira. Lehenengo filmaren inguruan informazio eta iritziren bat nahi baduzue klikatu hemen.

Nik Zeru horiek eleberria irakurri dut. Klasean literatura eman ondoren, egin genituen multimedia aurkezpenetan izan nuen lehen aldiz liburu honen berri. Liburua interesgarria iruditu zitzaidan, baina nire gelakide batek aukeratu behar zuela entzun nuenez, alde batera utzi nuen ideia hori. Azkenean, honek iritzia aldatu zuen eta nire eskuetara heldu zen liburua.

Liburua Bartzelonan kartzelan egon den ETAko kide baten istorioa da. Irene kartzelatik atera eta gizon batekin igarotzen du gaua hotel batean. Goizean, gizonak joaten uzten ez dionez, honek zigarroaren pitarekin izugarrizko ebakiak egiten dizkio. Ondoren autobus estaziora joaten da, bertan Bilbora eramango duen ibilgailua hartzeko asmoz. Arraro sentitzen da kartzelatik kanpo eta bertako lagunak oroitzen ditu: Margarita eta Antonia. Autobusean hainbat amets izaten ditu, amets hauek kartzelaratu aurreko pasarteak dira: aristokraten bilera, larrea eta bere arteko amodioa… Horiek guztiak berak bizitako gertaerak dira.

Autobusean bi moja eta bi polizia kale-jantzian aurkitzen dira, beste zenbaiten artean. Bi polizia hauek, bakoitza bere aldetik, Ireneri, gure protagonistari, informazioa atera nahian ibiliko dira. Gauzak horrela, xantaia emozionala egiten saiatuko dira. Hauek jada badakite gizonarekin gertatutakoa, baina, hala ere, ez dute inongo probarik. Beraz, autobusean ateratako argazki batzuez baliatzen dira Irenek amore eman eta informazioa eman dezan. Hala ere, bi mojen laguntzaz bi polizien hitzetatik ihes egitea lortzen du. Mojek beraien komentura joateko gonbitea luzatuko diote. Irene zalantzan egon ostean, etxera joateko erabakia hartuko du.

Liburua interesgarria iruditu zait, baina, hala ere, ametsen kontuek liburua zaildu egiten duela esan dezaket, hasieran galduta aurkitu bainintzen. Nolanahi ere, liburua irakurtzea gomendatzen dizuet, gertaera interesgarriz eta pentsamendu sakonez josita baitago. Gainera, deskribapenak motzak dira; beraz, liburuak geldiune handirik ez du. Honek irakurleak interesa gal ez dezan ahalbidetzen du. Hortaz, ez izan alperrak, eta oporretan har ezazue tartetxoren bat liburu hau irakurtzeko.

Eleberriak noizbehinka zenbait poesia tartekatzen du. Hona hemen bitan azaltzen den poema:

Preso egon denaren gogoa
Kartzelara itzultzen da beti.
Kalean juez, fiskal eta
Abokatuekin gurutzatzen da,
Eta poliziek, identifikatu ez arren,
Beste inori baino gehiago
Begiratzen diote, bere pausoa
Sosegatua ez delako
Edo sosegatuegia delako.
Bere bihotz barruan
Betirako kondenatu bat dago.

Liburu honi egindako kritika irakurri nahi baduzue, klikatu hemen . Liburuan oinarritutako filmari buruzko Aizpea Goenaga zuzendariari egindako elkarrizketa irakurtzeko, berriz, hemen.