Tag Archives | gizartea

Noraino iritsiko zinateke dirua irabazteko?

By on 2012(e)ko abenduak 29 in arazoak, gizartea
FlickrCC, by trustypics

FlickrCC, by trustypics

Krisi ekonomikoa alde guztietara zabalduta dago azken urteetan. Ondorioak ez dira langabezian bakarrik ikusten, baita osasunean ere. Ez naiz estresaz ari. Dirua lortzeko jendeak proba zientifikoetan parte hartzen du, askotan beraien osasuna arriskuan jarriz. Baina honen kasurik larriena etengabe hazten doan organoen trafikoa da.

Hasteko, arrazoi batzuk aipatuko ditut jendeak organo trafikoan sartzeko. Organoen komertzioa organoen salerosketa da. Egoera hau pertsona aberats eta pertsona behartsu baten artean eman daiteke. Alde batetik, aberatsak bizitzen jarraitzeko irtenbide bakarra du, organoaren transplantea; eta bestetik, behartsuak dirua behar duenez gero, edozer gauza egiteko prest ikusten du bere burua diru pixka baten truke, kasu honetan bere organoak saltzera iritsiz. Komertzio hau jende aberatsa eta oso behartsuak elkarrekin bizi diren herrialdeetan ematen da normalean. Denok dakigu giltzurrun batekin ondo bizi gaitezkeela. Horregatik, bestea saltzen badugu muturreko egoera batean, dirua irabaz dezakegu. Gehiegi pentsatu gabe baiezkoa ematea, diruaren beharrak eraginda, hainbat tokitan nahiko zabaldua dago:. Kasu horretan, kontuan izan behar da maiz ebakuntzen baldintza higienikoak txarrak izaten direla eta gaixotasunak har ditzakezula.

Nolanahi ere, saleroste honetaz gain, bada beste praktika bat areagotzen ari dena: organo lapurreta. Organo trafikanteak drogaren menpean uzten zaitu, organoa kentzen dizute eta hurrengo egunean ez zara ezertaz gogoratzen. Trikimailuak ere erabiltzen dituzte pertsonen organoak lortzeko eta, ondoren, merkatu beltzean prezio altu batean saltzeko. Aipatu behar da, normalean, organo batek 10.000 eurotik gorako prezioa duela (organoaren baitan, noski). Egun, transplante mordoa egiten da: giltzurrunekoa, bihotzekoa, biriketakoa, pankreasekoa…

Laburbilduz, zera esan dezakegu: kontuz ibili beharra dago horrelako gauzekin. Organoen komertzioa ekidin daiteke bizitzeko baldintzak  hobetuz eta aberats eta pobreen arteko aldea murriztuz, gehienbat osasunari dagokionez. Horretaz gain, neurri prebentiboak ezarri beharko lirateke, eta arazoari buruzko informazio gehiago eman, gaur egungoa eskasa baita. Ondo pentsatu behar dugu diruagatik gure osasuna arriskuan jartzea merezi duen ala ez, arriskua beti hor dago eta.

Amaitzeko, “Run Of Her LIfe” filma gomendatu nahi dizuet. Bertan garbi ikusten da organoen trafikoa.

Comments { 0 }

Apartheidik ez baina…

By on 2012(e)ko abenduak 15 in arazoak, gizartea
Kartela Durbanen (Argazkia: Wikimedia Commons)

Kartela Durbanen (Argazkia: Wikimedia Commons)

Duela egun batzuk, sarean nabigatzen nenbilela, irudi hau topatu nuen. Bertan, Hegoafrikako Durban hiriko hondartza batean dagoen kartel bat azaltzen da, eta zera dio: “Durbango hondartzen 37. legearen arabera, hondartza honetan arraza zurikoek baino ez dute bertan bainatzeko aukera.” Hau irakurri nuenean, lur jota gelditu nintzen; izan ere, entzuna nuen herrialde horretako diskriminazioaz apurtxo bat, baina hau duela urte batzuk jada amaitua zela uste nuen.

Nola liteke XXI. mendean, garatua kontsidera daitekeen herrialde batean, horrelako kartel arrazista topatzea? Itxura denez, Afrikako herrialde garatua kontsidera daitekeen honetan, oraindik diskriminazio handia dago arraza beltzarekiko. Gezurra badirudi ere, herrialde honetako biztaleen ia %80k afrikar jatorria dute. Dena dela, europar jatorrikoak nahiz eta biztanleriaren gutxiengoa izan, gainontzeko biztanleei “gailentzen” zaizkie. Honen hasiera kolonializazio garaian dago; hala ere, Hegoafrikak igaro izan ditu garai latzagoak xenofobiari dagokionez, Apartheid garaia hain zuzen ere.

Duda zipitzik ez dago, gaur egun, Hegoafrika afrikar kontinenteko potentzia ekonomikorik handiena dela. Ez al zaizu, baina, lotsagarria iruditzen oraindik bertan dagoen arrazakeria? Niri, behintzat, bai. Nahiz eta arraza zurikoak gutxiengoa izan herrialde honetan, erakusten duten  diskriminazioa eta ustezko nagusitasuna ikaragarri handia da.

Apartheid garaia duela 18 urte amaitu zen arren, egun, garai horretako zenbait eragin nabariak dira Hegoafrikako gizartean. Izan ere, garai penagarri horretan, arraza beltzekoek ez zuten inongo askatasunik. Esate baterako, ezinezkoa zen bainugela edo garraio publikoan bi arraza ezberdinetakoak batera egotea edo afrikar jatorria duen batek negozioren bat izatea. Nahiz eta gaur egun oraindik arraza beltza diskriminaturik eta bazterturik izan, ez da Apartheid garaiko diskriminazioa bezain bortitza.

Baliteke gutxieste honen jatorria ekonomian egotea; izan ere, Hegoafrika herrialde benetan aberatsa da mineralei dagokienez. Apartheid garaitik bertako meatze ugari europar jatorrikoen agindupean daude; eta bertan lan egiten dutenak, ordea, Afrikatik etorritako etorkinak. Etorkin hauek Zanbia eta inguruko herrialdeetatik etortzen dira, lana eta bizitza hobea topatuko duten esperantzaz. Baina bertan lan baldintza benetan kaskarrak eta izugarrizko diskriminazioa baino ez dituzte aurkitzen. Buruzagiak diruz itotzen ari diren bitartean, beraien meategietako langileek huskeria baten truk lan egiten dute baldintza penagarrietan.

Hutsaren hurrengoa den egoera hau behingoz buka dadin, primeran egongo litzateke zenbait erakundek honen inguruan lan eta borroka egitea, ea duela asko amaiturik behar zuen arrazismo hau behingoz amaitzen den. Ea horrela Hegoafrikan bizi direnen ondorengoek mundu libreagoa ezagutzeko aukera duten.

Comments { 0 }

Ezkontza inposatuak eta emakume behartuak

By on 2012(e)ko azaroak 8 in gizartea, orokorra

FlickrCC, JalilArfaoui

Azkeneko urte edo hamarkadetan, emakumeen eskubideen aldeko borrokak aurrera pauso handi bat eman duela esan dezakegu. Hau, ordea, herrialde batzuetan baino ez da begiztatzen: Marokon esaterako, bertako zigor kodea dela eta, gizon bat libre gera daiteke bere karguetatik emakume bat bortxatzean, emakume horrekin ezkontzea onartzen badu.

Hau tradizioak duen indarragatik gertatzen da: emakumeari pairarazitako sufrimendua ahazten eta aurrera eramaten laguntzeko eta bere ohorea ez galtzeko. Hafida Elbaz, Emakumeen Solidaritate Elkarteko arduradunak, ordea, ez du horrela ikusten: “Hau tranpa bat besterik ez da, bortxatzaile hauek libre gera daitezen”.

Honen guztiaren adibide da Maroko iparraldeko Larache herriko nerabe baten kasua. 2012ko martxoaren 3an, 16 urteko neskatoak bere buruaz beste egin zuen, 10 urte zaharragoa zen bortxatu zuen gizonarekin ezkontzera behartu ondoren. “Horrelako kasuak, Marokon, nahi genukeena baina ohikoagoak dira. Batez ere, nekazal eremu eta toki pobreetan, analfabetismoaren zama izurgarria den lekuetan” azaltzen digu Zahra Wardani feministak.

Istorioa duela urtebete hasi zen, gaztearen familiak gizonaren bortxaketa salatu zuenean Tangerreko auzitegian. Dena argitzeko, bi familien artean erabaki zuten, epailearen onespenarekin, onena hauek ezkontzea izango zela. Neskatoak azkenik, arratoi pozoia hartzea erabaki zuen bere senarra zenaren etxean, ordura arte ezkongaiaren eta honen familiaren aldetik jasan zituen tratu txarrak eta bere aitaren bazterkeria gehiago onartu ezinik.

Antzeko kasua izan zen duela gutxi komunikabideetan argitaratu zutena. Afganistango neskatila gazte batek bi hauen artean hautatu behar izan zuen: kartzelara joan ala bera bortxatu zuen mutilarekin ezkondu. Berak argi dio benetan aukeratzeko libre izango balitz, ez zela inolaz ere ezkonduko.

Hala ere, argi dago aipatutako hau herrialde azpigaratu horietan gertatzen direnenetatik tanta bat besterik ez dela. Legea aldatzea ezinbestekoa da Amina izeneko neskato honi gertatutakoa ez errepikatzeko. “Zailena, aldiz, jendearen pentsamendua aldatzea da; denbora asko behar da eta esfortzu handi bat eskolen, komunikazioen eta familien aldetik” salatzen du Wardanik.

Comments { 5 }
-->