About benat.pecharroman

Author Archive | benat.pecharroman

Tabakismoaren amaiera: “Impossible is nothing”

Aizu, zigarroaren kea beste aldera botatzea inporta al zaizu? Tankera honetako zenbat eta zenbat galdera entzun ote ditut, hala nola, tabernatan, jatetxetan, kirol instalazio ugaritan… Egia esan, erretzailea ez den pertsona batentzat ez dago bere ondoan dagoen erretzaile baten kea arnastea baino gauza nazkagarriagorik. Eta, noski, zigarrotxoa ea itzali edo ea kea beste nonbaitera bota al duen galdetzeak, normalean, ez du arazoa konpontzen; izan ere, erantzuna ia beti berdina da: hemen erre daiteke, gustatzen ez bazaizu, beste nonbaitera joan. Baina zer dela eta joan beharra daukat nik beste nonbaitera nire ondokoa erretzen ari bada? Joan dadila bera, nire osasuna ez baitut bere eskuetan utzi nahi ezta zigarroak kontsumitzen irauten duen bost minutu horietan ere. Zoritxarrez, ordea, denok dakigu gaur egun leku publiko askotan erretzea baimenduta dagoela eta gure gustukoa izan edo ez, errespetatu egin behar dugu. Komenigarria litzaiguke gogoratzea, XXI. mendeko populazioaren zati handi bat nikotinaren agindupean dagoela eta, denok dakigun bezala, esklabo hauen guztien askatasuna benetan zaila eta, askorentzat, ezinezkoa da. Hala eta guztiz ere, badirudi gaur egun tabakoaren aurkako legea indarra hartzen ari dela eta, erretzaileen beldurrerako, inoiz baino botere gehiagorekin datorrela. Dirudienez, tabakoaren azken eguna gerturatzen ari da, nahiz eta oraindik nahiko urruti dagoen. Nik, nire uste apalean, tabakoaren aurka zerbait egin behar dela pentsatzen dut eta legearen alde nago. Baina ez erabat.

Esaten nuen bezala, tabakoaren arazoa konpontzen saiatu behar garela iruditzen zait, bai. Baina egun batetik bestera gauzak aldatzea ez da erraza. Hala ere, 2006an jarri zen Tabakoaren Aurkako Legeak aurrerapauso handi bat ekarri zuela uste dut. Lege honen bereizgarri nagusienetako batek hauxe dio: taberna, jatetxe eta aisialdirako lokaletako jabeek erabaki beharko dute ea euren saltokietan erre daitekeen ala ez. Hori dela eta, taberna askok erretzaile eta ez-erretzaile zonetan banatu dute euren lokala. Legearen arabera, erretzaile gune hori egoteko 100m2 baino gehiago eduki behar ditu lokalak eta zonalde horrek %30 baino ezingo du okupatu, 16 urtez beherakoentzat debekatuta egonez sarrera. Argi dago, banaketa hau onuragarria dela bai tabakozalearentzat eta baita tabakoa kontsumitzen ez duen jendearentzat. Seguru zenbaitek galdetuko duela ea zergatik diodan onuragarria dela erretzailearentzat lege honen jazarpena. Erantzuna erraza da; izan ere, zonalde itxi honetan bakean erre ahal izango du norbanakoak, ondokoaren kexuak entzun gabe eta, garrantzitsuena, inori enbarazu egin barik. Horrela, ez-erretzaileek lasai-lasai eta inongo kerik arnastu gabe hartu ahal izango dute euren kafetxoa. Dudarik gabe, legea erakargarria eta onuraz beterikoa da oso, baina uste al du norbaitek %100 bete dela urte hauetan? Ziur baino ziurrago nago ezetz. Izan ere, orain dela pare bat aste taberna batean sartu nintzen gurasoekin. Ez-erretzaileen zonan eseri ginen eta, erretzaileen txokoari begirada azkar bat bota orduko, pare bat mutiko euren amekin ikusi nituen bertan. Hortxe ikusi nuen nire muturren parean legearen hauste garbia. Nik, jakin badakit legea osotasunean betetzea oso zaila dela; baina denok gure partetik zertxobait jarriko bagenu, tabakoaren buruhauste hau konpontzea lortuko genuke.

Hitz egiten ari garen legeak 2006tik darama zutik. Batzuentzat neurri egokia izan da bi zonaldeen bereizketa; beste batzuentzat ez. Batzuei tabernariek euren lokalean erretzea baimentzea egokia iruditu zaie; beste batzuei, ordea, ezin okerrago… Argi dago tabakozaleen eta besteen artean ez direla inoiz akordio batera iritsiko, bakoitzak bere irizpideen arabera jokatzen baitu; halere, ematen duenez, tabakoaren desagerpena hurbiltzen ari da. Horren adierazle da 2010etik aurrera jarri nahi den Tabakoaren Aurkako Lege Berria. Arau Erreal honek dioenez, guztiz debekatuta egongo da leku publiko itxi orotan erretzea, hala nola, kafetegi, jatetxe, bulego… bezalako tokietan. Nola ez, kexatu diren lehenak Espainiako Ostalaritza Federazioa eta Profesional eta Langile Autonomoen Batasunaizan dira. Nire uste apalean, arrazoi osoa dute pertsona hauek. Zergatik? Begira, orain dela 3 urte tabernari, ostalari… askok eta askok erreformak egin behar izan zituzten euren lokaletan (gogoratu 2006ko legeak zioena 100m2 baino gehiagoko lokaletan). Eta orain, inbertsio horiek erdi amortizatuta dauzkaten taberna ugariri lege-aldaketa dagoela esaten diete, hau da, euren lokaletan erretzea debekatuta dagoela adierazten zaie. Zein da hor arazoa? Tabakoaren aurkako legea ez zela ongi fokatu hasiera batetik. Lehenengo momentutik tabakoaren erabateko debekura iristeko hainbat jarraibide jarri izan balitz, orain ez ginateke egoera nahasgarri honetan egongo. Akats larriena hauxe izan da duda izipirik gabe: lokal horietako jabeei 2006ko legera egokitzeko agintzea, gero guztizko debekura pasatzeko. Honi guztiari, gainera, krisian gaudela gehitu nahi nioke. Horrenbestez, gobernuak badu zer pentsatu gertatzen ari den nahaspila honi buruz.

Beste puntu garrantzitsu bat azpimarratzea ere gustatuko litzaidake; izan ere, Europako ia herrialde guztietan existitzen da debeku hau. Ezin dugu ukatu tabakismoaren aurkako borrokan aurrerapauso handia dela, ezta gutxiagorik ere. Nik ulertzen dut ostalari asko ados ez egotea arrazoi ekonomikoak direla-eta, eta uste dut nahiko argi utzi dudala nire ikuspegia arazo konkretu honi buruz, baina guztion osasunerako eta hainbatentzat, poltsikorako, ezin hobea dela pentsatu behar dugu. Zoritxarrez, Espainiako Osasun Ministeritzak aurreikusi duenez, lege honek hainbat lokalen ixtea eragingo du, bai araudia beteko ez dutelako eta baita arazo ekonomikoak leporaino iritsiko zaizkielako ere. Gobernuak arazo hauek aurreikusi izan balitu, beste era batera antolatuko zukeen tabakoaren kontrako legedia, baina jada ezin da inolako aldaketarik egin, legea aurten betetzen hasi beharko dute eta, esandako pertsonek isun latzak ordaindu nahi ez badituzte behintzat. Tamalgarria da araudia horrelako egoera lotsagabe eta, batzuentzat, oso era desegokian ezartzea. Eskerrak, gutxienez, denon hobebeharrez den!

Hau guztia dela eta, nik tabakoaren aurkako lege berri hau ontzat eman dut. Alde batetik, gure osasunaren aldeko apostua dela pentsatzen dudalako eta, beste aldetik, tabakismoarekin bukatzeko era egokia dela iruditzen zaidalako. Hala ere, zalantza bizian jartzen dut legedi berri honen betetzea, ez baitut uste taberna eta jatetxe askotan errespetatuko denik. Era berean, esandako araudia ezartzeko ikuspegi txarra izan dela diot, lokal askok eta askok diru arazoak izango dituztelako seguruenik. Laburbilduz, tabakoaren kontsumoa murrizteko neurri ona dela deritzot, nahiz eta hainbat desabantaila izan. Beraz, saia gaitezen denok batera lege berri hau betearazten eta mundu osasuntsu bat sortzen.

Hemen duzue Eskozian jada jarrita dagoen Tabakoaren Aurkako Legearen aldeko iragarki zirraragarri bat:

Bideo interesgarri bat: Eskozian tabakoaren aurkako mugimenduaren aldeko iragarkia.

Comments { 9 }

“Sayonara”, plastikozko poltsak!

Plastikozko poltsen ordezkoakPlastikozko poltsak. Jendeak hainbeste erabiltzen dituen plastikozko poltsa horiek, bai. Gure “erabili eta bota” kultura honetan dagoen adierazgarririk nagusienak dira zalantza izpirik gabe. Urteak pasatu dira gizakiak asmatu zituenetik, eta gizabanakoaren erosotasunaren oinarri garrantzitsuenetako bat bihurtu dira. Izan ere, nork ez du pentsatzen asmakuntza hau erosoa ez denik? Erosketak egitera zoazen lekura zoazela, alde handia dago esku banatan goraino beteriko poltsa pare bat eramatea, ezinean eta gainezka ibiltzea baino. Etxera iritsi, janari potoak armairuan sartu eta… zer egin plastikozko poltsa horiekin? Askok zakarrontzira botatzen dituzte, beste askok zakar-poltsa modura erabiltzeko gordetzen dituzte eta gutxi batzuk birziklatu egiten dituzte. Lehenego bi taldeetako pertsonek, seguru asko, ez dute informazio handirik izango produktu kaltegarri honi buruz. Eta hori da arazoa, gehiegizko erabilpenak eta jakite ezak gure planeta gaixotzen dutela.

Jendearen ezjakintasuna dela medio, urteak dira erakunde publiko eta pribatuek gizartea plastikozko objektu hauek sortzen dituzten kalteez ohartzeko kanpainak martxan jarri dituztela. Jendea ohartarazteko balio handiko ekintza hauek badirudi ari direla bere fruitua ematen, eta Carrefour eta Eroski bezalako supermerkatu sare handiek badituzte poltsa hauek merkatutik kentzeko plan bereziak. Hala ere, kanpaina hauen arrakasta ezagatik, herrialde batzuk debekatu egin dituzte, hala nola, San Francisko, Txina eta Singapurrek. Beste batzuek, Irlandak esaterako, zergetara jo dute. Bi ideiak dira, izatez, aurrerakoi eta ekologikoak gure planetarentzat.

itsasoanIkus daitekeenez, badira hainbat herrialde arazo honen konponbidea bilatzen ari direnak eta, dirudienez, batzuk aurkitu dute. Espainiako gobernuak ere badu planeatuta zerbait: Hondakien Plan Nazional Integrala. Plan honek, hurrengo urterako plastikozko poltsak erdira murrizteaz gain, pixkanaka-pixkanaka debekua ekarri nahi du 2010erako. Jakinda urtero pertsona bakoitzak 238 poltsa inguru erabiltzen ditugula, Ingurumen Ministeritzaren plana errealista den eta neurri horietarako prest gauden ikustea bakarrik falta da. Hala ere, irtenbideen aurrean beti sortzen dira arazo gehiago; izan ere, saltokiek ezetz diote, kontsumo arduratsuaren eta birziklapenaren alde agertuz (neurri murriztatzaileak hartu beharrean).

Eta zera galdetzen dut nik: jakingo al dute pertsona horiek zer den benetan plastikozko poltsa bat? Produktu hauek prozesu kontaminagarri baten ondoren sortzen dira, non berauek ekoizteko ura, energia eta petrolioa behar diren. Poltsa bakoitzaren ekoizpenean, lau gramo CO2 igortzen dira atmosferara. Sortu eta berehala, komertzializatu eta saltokietara iristen dira. Zertarako? Batez beste 12 minutuko erabilpena izan dezaten. Euren bizitza zakarrontzietan bukatzen da gehienetan, baita edozein lekutan botata ere. Baina hori ez da arazoa, beste hau baizik: 400-1000 urte behar dituzte deskonposatzeko! Ba al daki norbaitek zenbat denbora den hori? Pentsa zer-nolako zabor pila sortuko litzatekeen munduan produktu hau desagertuko ez balitz etorkizun hurbilean. Familia bakoitzak batez bete 5,4 poltsa erabiltzen baditu asteko eta zaborraren %2,32k osagai hau badarama, sekulako hondamendi ekologikoa sor daiteke zerbait egiten ez bada.

kontzientziatuEta hondamendia guk uste duguna baino gertuago dago. Bere ekoizpenak eta erabili osteko tratamenduek ingurumen arazo handiak sortzen ari dira, bereziki itsasoko fauna eta floran. Plastikozko poltsak zabor-hondakin gisa itsasoan amaitzea kalte handiak sortzen dizkio honi. Nazio Batuek duten Ingurugiro Programaren (PNUMA) arabera, itsasoan, kilometro karratuko 18.000 poltsa topa ditzakegu. Tamalgarria, benetan. Eta kutsadura nolabait alde batera utziz, ezin ahatz ditzakegu itsas-animaliak; izan ere, 6 dortoka espezie, 32 ugaztun, 33 arrain mota eta 111 hegazti tipo arrisku bizian daude kutsadura mota honen ondorioz. Animalia hauek irentsi egiten dituzte produktu toxiko hauek, askotan konturatu gabe. Batzuetan, animaliak hondakinak irentsi eta liseri-hodian zehar inolako kalterik eragin gabe kanporatzen dituzten arren, sarritan, zoritxarrez, sekulako kalteak sortarazten dizkiete eztarrian. Horrela, animalia gaixo hauek elikagai faltagatik edota elikadura ez-egokiagatik hiltzen dira. Beste espezie asko, plastikozko poltsetan endredatu eta oxigeno faltan edota ihes egiteko esfrotzuaz nekatuta hiltzen dira.

Argi dago, beraz, arazo larri hau lehenbailehen konpondu behar dela. Horretarako, talde ekologista ugari lanean ari dira gau eta egun poltsen erabilpena desagertzeko ideiak sortuz. Ekologistak Martxan, Euskadiko Kontsumitzaileen Elkartea eta Osasunalde ekologista taldeek, besteak beste, hainbat ideia berritzaile proposatu dizkigute plastikozko produktu kutsakor honekin amaitzeko. Hona hemen zenbait aholku egoera penagarri honi aurre egiteko:

  • Poltsak berrerabiltzea.
  • Ustekabeko erosketetarako paper edota oihalezko poltsak soinean eramatea.
  • Erosketen garraiorako kutxak, otarreak edota erosketa-karroak erabiltzea.
  • Poltsa biodegradagarriak erabiltzea.

Jakin denok dakigu plastikozko poltsak desagertzeko, bakoitzak bere aldetik esfortzu txiki bat egin behar duela. Eta espainiarren %74k doako poltsekin amaitzea egokia dela pentsatzen duen arren, oraindik ere, kontsumitzaileak kontzientziatuta ez daudela erakusten du hainbat ikerketak. Nolanahi ere, badirudi pixkanaka-pixkanaka kontsumo arduratsuaren eta birziklapenaren alde agertzen ari direla, nola kontsumitzaileek hala ekoizlariak; hori dela eta, etorkizun hurbilean plastikozko poltsak iraganaren zati bat besterik ez izatea espero dut nik; eta baita, segur aski, ama lurrak ere.

Hemen duzue plastikozko poltsen erabilpenaren ondorio larriak eta produktu hau desagertarazteko zenbait aholku azaltzen dituen bideo bat:

Comments { 3 }
-->