Ostiraleko parrandako ajearekin esnatu nintzen larunbat eguerdian. Aurpegia garbitu bezain pronto gaueko afaria etorri zitzaidan burura, denbora asko itxarondako otordu hura. Pentsamendu honek nire gorputza erabat indartu zuen baita ajea nigandik aldendu ere. Gauzak horrela, ordenagailu parera joan nintzen amaitu gabe nuen lana bukatzera.
Ikasleok 07:30ean geldituta geunden Kiska tabernan; hala ere, poteoa ezin izan nuen dastatu azken orduko arazoak zirela medio (inpresora, papera…). A zer buruhausteak! Arazo hauek guztiak konpontzerako jada 09:00ak jo zuten, beraz, Zubibira joan ginen gure gelakide eta irakasleei itxarotera. Hauek heltzean, mahai luze hartan eseri ginen afariaz gozatzeko prest. Berehala atera ziguten lehengo platera baita bigarrena ere, gosetuta geundela nabarituko zuten agian! Berriketan geundela, lagun batzuk bazihoazela aipatu ziguten. A ze ezustekoa! Hernanira omen zihoazen! Egia esan, ez genuen espero baina beraien erabakia onartu genuen. Hala ere, penaz geratu ginen, izan ere, azken afaria baitzen. Baina, beno, Hernaniko giroa nagiago izan zuten, beraz, guk gure giroa gozatzen jarraitu genuen.
Kafeen garaia iritsi zen eta honekin batera sorpresen garaia. Hainbat buruhauste eragin zizkidaten bertso haiek azkenean denen esku utzi genituen. Maitek ere berak prestatutako cd-ak banatu zituen, pena muntaia guztia egin ondoren, ordenagailuan ezin ikusi izana! Hala ere, beste argazki batzuk ikusteko parada izan genuen. Bertsoak ere abestu genituen. Baten bat ere hunkitu eta negarrez hasi zen, agian, ordurako burura igoko zitzaion edaria ( e, Uxue?)
Azkenean, Zubibi alde batera utzi eta tabernetara jo genuen geure parranda hasteko asmoz. Koyotera igo ginen eta bertan gure lehen tragoa hartu. Ondorengoak beheko kalean zehar izan ziren baina kontua galdu nuen… Tabernetako gure giroa ikaragarria izan zen. A zer nolako martxa batzuena! Azkenean, Jokinek bere txistea kontatu zuen eta Uxue eta nire antzerkitxoa ere ez zen falta izan. Hori bai inprobisatzea…(ja-ja). Barre ugari bota zenuten geure kontura, ezta?
Poliki-poliki jendea erretiratzen joan zen, hurrengo egunean goiz jaiki behar eta… 03:30ean tabernak itxi eta azken tragoa dastatzera gaztetxera joan ginen. Honela igaro zen gure afaria eta baita nire larunbata ere.
Afari hau ez da agur bat izan, laster arte baizik. Nahiz eta gure ikastolako ibilbidea amaitu, elkartuko garelakoan bainago…
BESARKADA HANDI BAT, LASTER ARTE!!!
Iruzkin berriak