Archive | arazoak

RSS feed for this section

Unibertsitaterako bidean…

18 urte beteta edo betetzear gaude aurten gazte mordo bat eta gure etorkizuna  aukeratu beharrean. Batxilergoko bigarren eta azken kurtsoa amaituta, azken proba bati, eta ziurrenik gogorrenari, aurre egin behar izan diogu: HAUTAPROBA.

1992. urtean jaiotako gazteok aurkeztu gara azken froga honetara, unibertsitatera joan ahal izateko. Aurreko urtera arte zazpi azterketa egin behar ziren derrigorrez eta ariketa, kuestio eta problemen artean, bat edo beste aukeratzeko ahalmena izaten zen. Aurten, ordea, ez. Aurten hautaprobetako azterketa ia guztiak goitik behera aldatu dira. Ez hori bakarrik, aipatu bezala, zazpi azterketa egin behar ziren orain arte: Ingelesa, Gaztelania, Euskara, Filosofia edo Espainiako Historia eta modalitateko 4 azterketetatik bakarrik 3, bakoitzak bere kabuz hautatuta. 2010eko selektibitateko proban, bestalde, 5 azterketa baino ez dira ezinbestekoak: Euskara, Gaztelania, Ingelesa, Filosofia edo Historia eta bakoitzaren modalitateko azterketa bakarra. Helburua? Ideiarik ere ez.

Alde batetik, burutu beharreko azterketen kopuruaz gain, ereduak ere guztiz aldatu dira hainbat gaitan; Filosofian, Historian eta Gaztelanian, adibidez. Boloniako proiektuarekin globalizaziora iritsi nahi da, unibertsitateko graduak nazio artean balio izateko, toki guztietan selektibitateko azterketa eredu berdinak izateko… Baina metodo hau oso logikoa ez delakoan nago. Eredu aldaketa dela eta, protesta mordo bat egon da han eta hemen. Gainera, kontuan hartzen badugu eskoletan ezartzen diren azterketak ikasleek “ikas dezaten” egiten direla, zertarako jarri selektibitatean aukerazko hiru azterketa? Horietako erdiak zurian entregatzeko? Ene ustez, honek guztiak ez du ez hanka ez bururik.

Eta ez hori bakarrik, aukerazko azterketa horiek puntu gehigarriak irabazteko aukera emango dute, eta orain arte ez bezala (nota maximoa 10 izan da betidanik), aurtengo ikasleok 14!! bat ateratzeko aukera izango dugu. Zein da helburua? Unibertsitaterako bidea  oraindik gehiago zaildu nahian ala? Askok 5 bat beharko dute unibertsitatean sartu ahal izateko; halere, Medikuntza, Irakasle ikasketak, Arkitektura eta horrelako hainbat   ikasketari begira, zer gertatzen da? Orain arte 9 bat baino zertxobait gehiago behar izan da zenbait tokitan sartzeko, eta aurtengo metodo honek gazte askori gauzak erraztu egingo dizkio; beste talde txiki bati zaildu, ordea, eta asko gainera.

Zer espero den selektibitate berri honetatik, ez dakit. Sortzaileek nahi dutena beteko delakoan egongo dira, baina ez nintzateke horre ziur egongo euren tokian egongo banintz. Bestalde, aukerazko azterketa horiek duten beste “abantaila” bat penalizaziorik ez izatea da, hau da, 0 edo 4 atera azterketan, balio berdina izango du eta ez dute azken emaitzaren balioa jaitsiko. Aldiz, 5 baino gehiago ateratzen dutenek, emaitza hori bider 0,1 edo 0,2 egin behar dute azterketaren arabera, eta hori gehigarri izango da. Penalizaziorik ez izanda, nork ez du izena emango eta “gero gerokoak”? Izena eman, zertxobait begiratu apunteak eta ea zortea dudan, nik nahi dudana sartzen den eta 5 bat ateratzen dudan. Aurtengo azterketa mordo bat zurian edo erdi zurian entregatuko dira eta, aurrez esan dudan bezala, ez dut uste hori denik eurek nahi dutena.

Laburbilduz, kontraesana badirudi ere, unibertsitateko sarrera erraztu zein zaildu egin dute. Benetan ikasten dutenek eta nota nahi edo behar dutenek zertxobait gehiago ikasi beharko dute nahi duten plaza hori lortzeko. Bestalde, beste askori erraztu egin zaie unibertsitaterako sarrera, 2 azterketa gutxiago edukitzeaz gain, nota igo dezakezulako eta honela ikasle profil polit bat lortu. Aurtengo metodo honek ez duela ez hanka, ez bururik esango nuke.

Comments { 4 }

Transexualak hutsaren hurrengo… ORAINDIK!

Hainbat ikerketaren arabera, egun 30.000 transexual inguru bizi dira Espainian. Hori paperean, edo ordenagailuko pantailan kasu honetan, zenbaki bat besterik ez da; ezer gutxi esaten duen zifra bat, alegia. Hala ere, jakin beharko genuke datu honen atzean bakarkako istorio ugari aurki daitekeela; gehienetan, sufrimenduz, intolerantziaz eta diskriminazioz beterikoak, modernoa eta “progea” kontsideratzen den XXI. mendeko mendebaldeko gizartean.

Txikitatik hasten dira, kasu askotan okerreko gorputzean jaio izanagatik, gizarteak eragin diezaiekeen sufrimendua pairatzen; eskolan, esate baterako, non irainak, mespretxuak, eraso fisikoak… arruntak izatera irits daitezkeen. Hori guztia eurek erabaki ez duten egoera batean jaio izanagatik, edota gizarteak, neska nahiz mutil izanda, “normaltzat” jotzen ez dituen jarrerak izateagatik. Azken batean, euren identitatea osotasunean gauzatzen saiatzeagatik.

Legeak, nahiz eta izan den salbuespenen bat, ez du uzten adin txikikoak hormonazio prozesu eta sexu aldaketa ebakuntza burutu dezaten; beraz, aurretik aipatutako egoera hori nerabezaroan zehar luza daiteke, heldutasunera iritsi, eta euren gorputza egokitu ahal izan arte. Nire uste apalean, azken hau guztiz bidegabea da, ez baitut pisuzko argudiorik ikusten 16 urteko gazte bati, esaterako, sexu aldaketa prozesuari ekiten debekatzeko. Kontuan izanda hau ez dela, inondik ere, egun batetik besterako gurari bat, jaiotzetik bizitzen den errealitate bat dela, zergatik luzatu denboran sufrimendua eta mina baino ez dakarren egoera bat?

Hala ere, pertsona hauenganako diskriminazioa ez da sexu aldaketa ebakuntzarekin amaitzen. Oso esanguratsua da transexualen ehuneko altu bat langabezian egotea. Lantoki askotan ez dituzte kontratatzen euren egoeragatik, daukaten prestakuntza delakoa izanda eta beste edozeinen moduan lan konkretu bat burutzeko gai diren arren. Eta horrela, eguneroko bizitzako arlo askotan, diskriminazioa hitzaren esanahi gordinean biziz eta askotan marjinaziora bultzatuak izanik.

Harriduraz begiratzen diegu Europatik kanpoko herrialdeei, eta eskuak burura eramaten ditugu Irango emakumeen egoerari buruz entzuten dugunean, Arteko klasean No sin mi hija filma ikusi genuenean bezala. Batzuetan, ordea, geure etxeetara ere begiratu beharko genuke eta hausnarketa egin: diskriminazio, bazterketa eta mespretxuaren gizartea. Ez al litzateke hobea, aurrera begira, integrazio eta eskubide berdintasunaren gizartea eraikitzea denontzat? Azken batean, zergatik eskatu behar da barkamena egoera zehatz batean jaio izanagatik?

Gaia interesgarria iruditzen bazaizue, hona hemen hainbat bideo interesgarri:

  • Transexualidad en la adolescencia

Comments { 1 }

Sexu-eskumuturrekoak eztabaidaren erdian

sexu-eskumuturrekoak (irudia: fotos.lne.es)Lehengo batean, telebista ikusten ari nintzela, moda berri baten berri izan nuen: sexu tendentziak adierazteko erabiltzen diren koloredun eskumuturrekoak.  Sexu-eskumuturrekoak izenarekin ezagutzen direla jakin nuen. Moda hau Erresuma Batuan jaio, AEBetatik igaro eta orain Brasilera iritsi da. Baina zenbait istilu gertatu dela-eta, antza denez, horiek debekatzea aztertzen ari da bertako gobernua.

Artikulu honetan irakur ditzakezue joera berri honi buruzko zehaztasunak. Dena den, dirudienez, sexu-eskumuturrekoek zenbait heriotz ekarri dituzte; hainbat neska gaztek, eskumuturra soinean eraman eta gero, koloreak adierazten zuena bete ez izanagatik. Apaingarri hauen bitartez, kontaktu fisikoa izateko nahia adierazten omen da. Kolore ezberdinak daude, eta bakoitzak bere mamia dauka. Horiak, adibidez, eramaileak besarkada bat jaso nahi duela esan nahi du; bioletak, muxu baten grina; arrosak, neska bere bularrak erakusteko prest dagoela; urdinak, sexu orala praktikatzeko apeta; eta, beltzak, sexu harreman osoa izateko gogoa. Gauza ez da hor bukatzen, baina. Prozedura ondorengoa da: mutilek eskumuturreko horiek puskatu behar dituzte neskek adierazi nahi duten hori bete ahal izateko. Puskatu eta gorde; izan ere, kolore eta kopuruaren arabera, mutilen sona handituz joango da.

Moda berri hau iritsi da dagoeneko gurera eta, Brasilen gertatukoa ikusirik, zenbait lekutan koloredun eskumuturrekoen erabilera debekatzen hasiak omen dira. Gaur egungo gazteok edozer gauza asmatzen dugula garbi dago; ez dugu ikusten, nonbait, moda berri honek izan dezakeen arriskua. Hainbat gaztek jolas bat baino ez dela pentsatzen du eta hori da, nire ustez, arazoa. Gazte askok ez du honen berririk. Bada, demagun hemen ere modan jartzen direla eta neskek kolore ezberdinetakoak eramaten dituztela jakin gabe esanahia? Zer gerta liteke? Brasilen gertatutakoa errepika daiteke?

Bestetik, eskumuturrekoak debekatzea ez da, ene aburuz, arazoarekin amaitzeko konponbiderik egokiena; izan ere, horiek ekoizten dituen enpresak ez baitu gazteek egiten duten erabileraren errua. Enpresak ez zituen asmo horrekin sortu eta, ondorioz, bere erabilera debekatzea erabat bidegabekoa da. Egokiena informatzea izango litzateke, hau da, gazteei moda honen berri ematea, izan ditzakeen arriskuez ere informatuz.

Comments { 1 }
-->