burtzoro

1. izond. Zentzurik gabe jokatzen duena. 2. iz. Zorabioa. Berehala burtzoro batek hartzen nau, liluraturik. 3. iz. ALBAIT. Abeltxeen garunean kokatzen den har baten arrautzek eragiten duten gaixotasuna.

Sinonimoak: zentzugabe, burugabe, inozo, tentel, txoriburu, astakirten, alu, astakilo, burugabeko, astako, lantzoi, itxuragabe, kaiku, kirten, kokorro, lelo, lerdo, modorro, pello, tetele, ttunttun.

Ez, ordea, aita bezain burtzoro eta ameslari: etorkizun arrakastatsu baten ametsez bizi zirelako onartzen zituen aitak ostatu-emaile haien gonbiteak, baina aitaren diruarekin beren etorkizuna ordainduko zutelakoan gonbidatzen zuten, hain justu, ostatu-emaile haiek aita. [Azkenaz beste, Anjel Lertxundi]