otzan

1. izond. Agintzen edo eskatzen zaiona kontra egin edo muzindu gabe, baretasunez egiten duena. Bildots otzana. 2. adb. Otzantasunez, bare. Otzan-otzan erantzun zion.

Sinonimoak: mantso, apal, umil, amultsu, moldaerraz, eskurakoi…

Bildots bat bezain otzan segitu nion neure garraiatzaileari, kanpoko argien distira gorrian doi-doi erreparatuta. [Rock’n’roll, Aingeru Epaltza]