ibitu

da/du ad. (B) Beheratu, gutxitu; indarra galdu. Handitua ibitzen ari zaio. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Sinonimoak: (1) beheratu, gutxitu (2) baretu, jabaldu, lasaitu (3) ematu, eztitu.  (Adorez Sinonimoen Hiztegia)

Eta hala ere, ez dakit zergatik, nik esperantza neukan, gure arteko solasaldi lasai eta gizabidetsu haren ostean, zure irrikak ere lasaitu eta gizabidezkotu egingo zirela, inoiz zure “nahi eroak” izendatzen zenituen haiek ibitu eta ematuko zenituela, zure irrikaren alferrikakotasunaz ohartuko zinela. [Arima enkoniatuak, Xabier Mendiguren Elizegi (Elkar, 2006)] (Ereduzko Prosa Gaur)