gurtu

du ad. 1. (Ipar.) Norbait adeitasunez lurrerantz makurtu. Baina Jesusek beheiti gurturik eriaz idazten zuen lurrean. 2. (lehen zaio ad.) Jainkoari, edo jainkotzat edo santutzat hartzen denari, erlijiozko gorazarrea egin. Eguzkia gurtzen duten herriak. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Sinonimoak: (1) gur egin, jauretsi, adoratu, beneratu (2) adei egin, ohoratu, ondratu (3) agurtu.  (Adorez Sinonimoen Hiztegia)

Konturatzen zen horratio, argitasunezko une batzuetan, heriotza eta akabua zetorkiola laster bide horretatik, eta gurtu beharreko idolo ohoragarri hura madarikatu egin beharko zukeela, erlikia agurgarri eta sakratu hura bere aldetik bota, baina argi eta garbiago zekusan behin perla beltza norberaren eskuetan eduki eta gero ezin zaiola itzuri patuari, ezin zela haren sorginkeria exorzizatu, zeren, perla beltza itsasora jaurtikiko balu, […] [16 ipuin amodiozko, Xabier Mendiguren Elizegi ((Susa, 2002))] (Ereduzko Prosa Gaur)