LIBURUZAINA DA GILTZA
Ez dut giltzarik erabili. Ez da zuek uste duzuena. Dena argitu dezaket. Irekita zegoenean sartu eta gero han geratu naiz, zain, denek alde egin arte. Zenbat ordu daramatzat hemen? Hiru bakarrik? Gehiago esango nuen. Hasieran han, bulegoan bertan, saiatu naiz kontuak argitzen. Altu asko esan diet nire bila bidali dituzuenei ni ez naizela espioia, ezta lapurra ere. Ni liburutegiko bazkide arrunt bat naizela. Bai, liburutegikoa. Askotan joaten naiz. Galdetu bestela liburuzain egoten den emakume petral horri. Bai. Berari. Apustu egingo nuke, oraintxe bururatu zait, baina apustu egingo nuke berak esan dizuela susmagarria naizela. Ikusten? Hari dena susmagarria iruditzen zaio! “Obabakoak” nire aurretik nork hartu zuen galdetu nionean bezala. Ze aurpegi jarri zidan ikusi izan bazenute! Ez. Baina zerikusia badu honekin. Bai. Orduan hasi baitzen istorio hau dena.
(Arantxa Iturbe, idazlea)
Ezaguna egiten zaizue goiko pasartea, ezta? Bada, asteburu osoa ikasten pasatuko zenutenez 🙂 , oparitxo batekin natorkizue. Izan ere, ondo baino hobeto etorriko baitzaizue eten bat egin eta pixka bat deskantsatzea! Beraz, utzi egiten ari zaretena eta irakurri zuek ekoiztutako istorioak, kostata (e, Ibai?) baina, azkenean, hementxe dituzue eta!
Aitortu beharrean nago izugarri gustatu zaizkidala bakoitzaren ukitu bereziak ikaragarri aberastu baitu gela bakoitzeko narrazioa. Irudimena eta gogoa, behintzat, ez zaizue falta! Gainera, denak epe barruan…ZORIONAK bene-benetan! Ez legoke gaizki euskaljakintzatik idazle ospetsuren bat ateratzea, ezta?
Ea, bada, klikatu ondorengo laukitxoetan kontakizunak osorik irakurtzeko eta eman bukatzerakoan zuen iritzia. Zein izan duzue gustukoen? Zein pasarte iruditu zaizue interesgarrien?
No comments yet.