Bidaiak krisiari aurre egiteko

By on 2009(e)ko abuztuak 24 in orokorra

XXI. mende honetan ohiko bihurtu da, oporraldiak iristean, kanpora joatea; gainera, gero eta urrutiago dauden lekuetara jotzen dugu dirutza ordainduta. Hau, ordea, krisia dela eta aldatzen ari da; izan ere, gero eta jende gutxiago animatzen da bidaiatzera ezin baitiezaiokete gastuari aurre egin. Baina nori ez zaio gustatzen, opor batzuk iristean, etxetik irten eta leku berri bat ezagutzea? Niri, behintzat, bai. Bakarra izango ez naizenez, krisiari aurre eginez oporretara joateko aukera batzuk aztertuko ditugu:

  • tropical2nc7Hondartza exotikoak gustatzen zaizkienentzat hainbat aukera daude: Punta Cana, Cancun, Madagaskar, Habana, White Sands National Monument… Hauek guztiek oso itxura ona dute; halere, bidaiarik erakargarriena Maldivetara joatea izan daiteke niretzat. Maldivak Asia hegoaldean kokatzen den leku paregabea da. 1190 irlek osatzen dute eta hauetatik 80 turisten eskuetan jarririk daude. Leku exotiko honetara joateko, hegazkina edo barkua erabil daitezke. Bertan egonaldi atsegin bat igarotzeko, hainbat hotel aurki ditzakezu. Hotel hauek ez dira oso merkeak; dena den, beraien kalitatea izugarrizkoa da; beraz, dirua xahutzeko arazorik ez duenarentzat paregabeak dira.
  • romaMuseoz museo ibiltzea gustuko dutenentzat hainbat leku interesgarri daude: Valentzia, Estokolmo, Mosku… Hala ere, museoak eta garai bateko erakinak ikusteko leku aproposena, nire iritziz, Erroma da. Italiako hiriburuan, orain dela urte askoko eraikin famatu ugari aurki dezakegu, Koliseoa esaterako. Bertara hegazkinez, trenez, barkuz… joan gaitezke. Erromako egonaldia ahaztezina izatea nahi baduzu eta gehiegi ez baduzu gastatu nahi, hotel eta aterpetxe hauetan har dezakezu ostatu.

Bi leku hauetara, hegazkinez joan gaitezke. Oso garestia izan beharra daukala pentsa genezake, baina ez dauka zertan horrela izan. Ondorengo webgune honetan, hegaldi merkeak aurki ditzakegu, bi leku horietara joateko.

  • EzcarayEskiatzera joatea gustuko dutenentzat, etxetik oso urrutira joan gabe ongi eskiatzeko aukera aparta dauka Ezkarain. Errioxako herri txiki honetatik hamabost minutu eskasera dagoen Valdezcaray eski-estazioan oso egun dibertigarria igaro daiteke. Bertara kotxez joan gaitezke, baina baita autobusez ere. Uda iritsi eta elurra urtzean, izugarrizko paradisua bihurtzen da mendi ikusgarrien arteko herritxo hau. Hori gutxi balitz, orain dela urte askotako monumentuak ditu ikusgai: XIV –XV. mende bitartean eraikitako Santa María La Mayor eliza, XII. mendeko Nuestra Señora de Allende ermita… Ostatu hartzeko bi hotel daude eta baita apartamentu ugari ere. Aukera egokia izan daiteke egonaldi atsegin bat igarotzeko, gehiegi ordaindu gabe: Hotel Echaurren, Hotel Palacio Azcarate, apartamentuak…

Orain arteko eskaintzan gustukorik topatu ez baduzu, saiatu ondorengo hau egiten:

  1. Webgune honetan gustuko duzun lekua hautatu.
  2. Aukera interesgarriren bat aurkitu ondoren, bertara merke–merke nola joan bilatu.
  3. Bertan topo egingo duzun hotel, aterpetxe… egokia aukeratu.
  4. Hara joatean, ongi igaro oporraldia!

Comments { 0 }

Mikel Urdangarin: “Kantu bakoitzak bere adierazpena eskatzen du”

By on 2009(e)ko abuztuak 20 in musika, solasean

Urtarrileko ostiral gau hotz horietako batean Mikel Urdangarinen kontzertua ikusi asmotan jarri genuen hitzordua Ordiziako Fray Andres estatuan, zenbait astez itxaron ondoren, gaixo zegoela eta, atzeratua izan baitzen funtzioa. Urduritasunak baretzeko metodo bitxia badirudi ere, kafetxo bana hartzera jo genuen Urdin pubera. Berriro ere denon eskuetatik pasatua den Maiteren poltsa famatua, bere kamera, kargadore eta tripode luzea hartuta abiatu ginen zezen plazara. Ordu erdi bat hara eta hona gaztetxeko ate susmagarri denei begira pasa ostean azaldu zen zezena, Mikel. Isiltasunaren goxotasunean Mikel eta bere biolin-jotzaile sinpatiko, grazioso, handiaren onenak entzun, eta jendeak borondatearen aurka alde egiten zuen bitartean hurbildu ginen zezenari adarretatik heltzera.

Ainhoa eta Jon Urdangarin eta taldekoekin

Kaixo Mikel. Aldez aurretik, eskerrak ematen dizkizugu elkarrizketa hau egiteko eskaini diguzun astiarengatik. Gu Jakintza Ikastolako ikasleak gara eta, normalean, ikasle bakoitzak aurrez zitatutako elkarrizketa bana egiten dugu. Aukera hau izanik, ordea, beste elkarrizketatxo bat egitea pentsatu dugu, honelakoak ez baititugu egunero izaten. Besterik gabe, bada, hasiera emango diogu.

2007 bukaera aldean kaleratu zenuen “Anek idatzi dit zutaz”, zure azken eta bederatzigarren lana. Oraindik berria dela esan genezake, zer moduzko harrera izan da entzulearena? Harrera ona izan du diskoak. Datorren hilabetean bukatzen dira diskoaren aurkezpenak (otsailaz ari da). Jadanik badaukat beste lantxo bat buruan eta horrekin buru belarri ari naiz. Denbora gutxi barru izango duzue lan honen berri.

Jon eta Ainhoa Mikel Urdangarinekin solaseanNor da Oslora ezkondu den neska hori? Eta Ane? Ane zu edo edonor izan daiteke. Gutxienekoa da nor den Ane. Norberak ematen dion interpretazioa kontuan hartuta, edonor izan daiteke Ane.

Bost letra zuk zeuk idatziak eta gainerakoak Iñaki Aurrekoetxea, Kirmen Uribe idazleenak eta Unai Iturriaga, Jon Maia, Xabier Amuriza, Sustrai Colina eta Igor Elortza bertsolarienak. Zu zeu ere bertsotan ibilia, gainera… Letrei garrantzi handia ematen al diezu? Nik uste garrantzia eman behar zaiola letrari. Aldea dago zer kantatzen den, eta jarrera serio bat eskaini behar zaiolakoan nago; izan ere, guk kantatzeko aukera dugunok aprobetxatu egin behar dugu gure tresna jendeari zerbait esateko. Idazteko garaian guk gure burua zerbitzatu behar dugu gure kezkak azaltzeko. Kantu bakoitzak bere adierazpena eskatzen du.

Zure ahots bereziak, zahar zein gazte, Euskal Herriko auskalo zenbat belarri konkistatu dituen urteotan guztiotan. Gaur gaztetxe batera etorri zara eta guk zure ahots bereziak esanda entzun nahi dugu: Euskal Herriko gazteengan ba al duzu itxaropenik? Euskal musikak bizi-esperantza luzea al du? Beharko egon. Baina hori zuen, gazteen, esku dago gazteagoak zarete eta, beno, ez asko (barre egiten du). Bromak aparte, denetariko jendea dagoela uste dut. Alde batetik, euskal musika jarraitzen duen jendea badago. Bestalde, badago hemen bertan jarraitzen ez duenik, Espainian, Europan eta mundu osoan bezala. Norberak gura duen musika entzuteko baliabideak izatea zilegi da, adibidez, Gaztetxea leku alternatibo bat izan daiteke. Gazteak, eta orokorrean pertsonak, irekia izan behar du, eta irekitasun eta jarrera horretan berak aurkituko du entzuteko, osatzeko edo gustuko ez duena baztertzeko bidea.

Jaurlaritzak Kepa Junkerari 702.000 euroko diru-laguntza eman dio eta beste hainbat musikarekin batera zuk ere diru-laguntza hori emateko erabilitako irizpideen aurka sinatu duzu. Nola bukatuko da pelikula? Eusko jaurlaritzaren diruaren kudeaketa politika baten barnean sar daiteke. Guri erabilera hori desegokia eta izugarrikeria iruditzen zaigu, bakar bati horrenbesteko dirutza ematea. Dirutza hori beste era batera erabili beharko litzateke euskal kulturaren mesedetan. Batez ere, era zorrotzago eta justuago batean.

Kate motzean…
2008? Estu eta larri, baina ez da hitz bakarra ezta? Orduan… eutsi! A, ez! 2008: ostikada sinpatikoa.
Olentzero? Haurtzaroa.
Abesti bat? Mikel Laboaren Oroitzen zaitudanean
Musikari bat? Horixe bera, Mikel Laboa
Liburu bat? Atxagaren Soinujolearen semea
2009? Eutsi!

Bestalde, euskal mundu hau mundu ezezaguna da, eta normalean musikarion artean ez dago ezagutza handirik. Hori guztia politika ez oso on baten seinale da. Garbi dago Eusko Jaurlaritzak dena ez duela txarto egiten, baina kontu honetan ez dute zintzo jokatu. Gustatuko litzaidake sortu duen iskanbila honek guztiak ondorioak izatea, akatsaz jabetu eta buelta emateko.

Eskerrik asko benetan, gure galderei erantzuna jartzeagatik eta euskaljakintzak, eta baita guk ere, datozen urteetan zorte on bat opa dizugu! Zorte on izan dezazula!

Amaitu ziren urduritasunak. Mikel eta biolin-jotzailearen aldakei eutsita argazki bana egin, pare bat kontu trukatu eta ring-ring, Maiteri hots egin genion emozioari eutsi ezinik. Han azaldu zen irakaslea etxeko atarian, goizeko ordu txikitan, etxeko-zapatila eta guzti, eskuzabal, gure barrenak husteko belarri bat eskainiz. Orduko telebistako txutxu-mutxuen amu zen Efreni buruz barre algara batzuk egin, eta bakoitzak bere bidetik ekin zion etxerako hausnarketari. Hamaika buelta eman genituen ohean loak hartu aurretik!

Mikel Urdangarin euskaljakintzarekin solasean from Maite Goñi on Vimeo.

Comments { 1 }

Pauso hilgarriak

By on 2009(e)ko abuztuak 15 in denetarik

pauso heriotsuakKlik baten hotsarekin batera hasi da izerdia isurtzen, badaki zer oparo dion etorkizunak; izan ere, bere bizitzako pasadizo guztiak bi atetara geratu zaizkio murriztuak: heriotza edo bere gorputzeko zati baten galera. Pertsonen kontrako mina bat zapaldu du etxera bidean zihoala, edo medikuarenera, eskolara… zeuek erabaki bere noranzkoa. Horixe da, tamalez, gaur egungo 64 estatu ezberdinetako biztanleen egunerokotasuna. Ikerketek diotenez, 110 milioi mina daude zabalduta arestian aipatu ditudan herrialdeetan, eta beste 100 milioi biltegiratuak daude, 210 milioi bat pertsonen bizitza birrintzeko zain. Birrindu hitza erabiltzen dut, hori baita inoiz asmatu den arma krudelenetariko honen helburua. Minen xedea ez da pertsonen heriotza, areago joaten dira: euren bizitzak guztiz suntsitzen dituzte, ahal duten kalte moral eta fisiko bortitzena sortuz.

Baina zer da pertsonen kontrako mina bat? Aparatu hau lurrean lurperatuta edo ezkutatuta egoten den arma bat da, edozein objekturekin kontaktuan jartzen denean, pisuak egindako presioaren ondorioz, eztanda egiten duena. Ziurrenez, gerra inguruko egoerekin lotuko duzue hau, baina ezberdintasun nabaria du honekin. Gerra aurkari diren bi estatu edo estatuen bake hitzarmenarekin amaitzen da; mina hauen presentzia, ordea, ez da inoiz desagertzen. Beraz, gerra ondoren iritsiko da benetako infernua bertako biztanleriarentzat, bizitzaren egunerokotasunean, hain zuzen ere. Horixe da Afrikako eta Asiako lurralde gehienek pairatzen duten egoera, gune kaltetuenak Angola eta Camboya izanik. Hauetan, esaterako, minen kopurua ugariagoa da pertsonena baino; beraz, hauen atzaparretan erortzeko arriskua ikaragarria da.

pauso heriotsuakEgoera benetan penagarria dela diot nik. Neure buruari hurrengo galdera egin diot behin eta berriro artikulua idazterakoan: nork izan ditzake horrelako arma higuingarriak fabrikatzeko eskrupuluak? Ziurrenik, denoi Estatu Batuak eta antzeko lurraldeak etorriko zaizkigu burura (ekoizten dituzten arma klase ugariak direla eta). Hau horrela da, bai, baina ez ditzagun eskuak hain azkar garbitu; izan ere, gure herri honetan hainbat urtetan aparatu hiltzaile honen ekoizle izan baikara, Explosivos Alaveses enpresaren eskutik, hain zuzen ere. Zorionez, egoerak bere amaiera izan du. Ottawako akordioaren ondorioz suertatu zen hau, Espainiak eta beste hainbeste estatuk euren herrialdean zituzten mina guztiak neutralizatu egingo zituztela hitzartu zutenean. Zoritxarrez, Ottawako akordioa ez da eredu izan Estatu Batuak eta beste hainbat herrialderentzat. Argi dago, txapelik handienak ez du buru hutsik betetzen; beraz, euren kemen ustelaren eskutik 5 minuturo gizasemeren baten bizia birrinduko duen mina bat ekoizten da.

1,8 euroko kostua duten arma hauen biktima nagusiak haurrak eta emakumeak dira, herrixketatik distantzia txikietara ezkutatuta baitaude mina hauek. Hauen zapalketek eragiten dituzten kalteak sekulakoak dira: hanka, beso eta sexu-organoen anputazioak gehienetan. Hau horrela izanda, pertsona bere bizia guztiz aldatuko duen egoera baten aurrean aurkitzen da, askok ezingo dute euren lanekin jarraitu, beste askok ez dute protesi bat ordaintzeko adina diru izango eta makuluaren menpe bizi beharko dira betiko. Milaka egoera ezberdin, eragile bakar bat.

Aipatzekoa da minen ondorioz elbarri geratzen diren lagunei laguntza eskaintzen dieten GKE eta beste hainbat erakunde ezberdin sortu direla zorionez. Euren lanari esker, biktima hauek ez dira ahaztuko. On litzateke euren ahotsa mundu osoan zabaltzea, gure errealitatetik urrun ikusten dugun egoera honen aurrean hurbiltasuna lortzeko, begi aurrean dugun pareta sendo hau behingoagatik botatzeko. Horixe da Nazio Batuek sustatu duten azken bideoaren xedea, geure burua egoera honen aurrean ezartzea. Hala ere, sentsibilizazio kanpaina hau ez da mundu osoan zehar zabalduko; izan ere, Estatu Batuetako telebistek ez dute adorerik izan euren programazioan sartzeko. Eurek sustatutako errealitatearen beldur al daude? Lotsa ematen ote die euren estatu ahalguztiaren benetako aurpegia zein den onartzea?

Bestalde, mina hauek desaktibatzeko lanak ugariak dira, baina ez behar adinakoak. Aipatzekoa da, futbol zelai baten azalera duen lursail bat desaktibatzeko, hiru hilabete behar direla. Hori gutxi balitz, lan hori burutzen duten langile 2 hiltzen dira hauetako 5000 mina desaktibatzen diren uneko. Hala ere, lan honek ez du eragin positiborik izango Estatu Batuak bezalako lurraldeek mina hauek ekoizten jarraitzen badituzte. Horiek horrela, neurri gogorrak hartu beharko liratekeela diot nik; bestela, milioika pertsonen amesgaizto honek ez du amaierarik izango. Euren omenez, inoiz ahatz ez daitezen.

Comments { 0 }
-->