Oroitzapenak eta geroa

By on 2007(e)ko maiatzak 27 in orokorra

oroitzapenakNeurri handi batean herrietako historia eta historiak ekintzek egiten dute. Istorio eta gertakizunek beti, edo askotan behintzat, errealitate eta fantasia kutsua izan ohi dute. Hainbat aldiz ere tradizioa edo ohiturek izaten dute berebiziko oihartzuna eta haien izenean osatzen dira hainbat pasadizo. Horren lekuko garbi dira gure antzinako kondairak, pertsonaia mitologikoak, aurrekoek utzitako dokumentu grafiko zein ahoz jasotako hainbat zuzeneko bizipen.

Historia. Gure historia. Zure historia. Nire historia. Hona iristean, geldiune bat egin beharrean nago. Ni ere protagonista naiz historia honetan guztian. Historia, letra maiuskulaz idatzitako horretan, agian ez, baina bai nire belaunaldiari dagokion historiako zatian, une horretan parte naizen heinean. Historiako partaide izanik, leku eta denbora jakin bateko protagonista naiz. Euskal Herriko euskalduna naiz eta nire historia, partikularra eta neurea, dut. Igarotako denborari, gaztea izanik, gutxi bada ere, kontuan hartzekoa dela deritzot.

Bi atal nagusi nabarmendu beharren nago. Familiako esparrua eta jakintza esparrukoa, bata besteaz osatzen baita, sehaskatik jasotako oroitzapen eta gogoetak eta haien kanpoko janzkera hezurmamitu duten oinarrizko jokabideak.

Gizarte alorra aipatu behar derrigorrez. Familia eta ni. Haurtzaroko garai hura, hainbatetan gogoan dudana, nire lehen urratsa da nire kontaketa partikularrean, nire historiakoa da. Gozotasuna, begirada, kasketa, haserrea, atsedena, patxada, nekea, negarra, inozokeria, errealitate mugatua, jolasa eta jostailua… Inori ez zaiola axola pentsa dezaket, baina nola ez, bada, niri axola zait eta! Hauek oroitzapenak! Gogoko ditut benetan! Baita askotan aipatu ere!

Harremanak osatzearren, laguntxoak egiten ditut. Eskola garaian ari naiz, noski. Ez dira nire bizilagunak, ezta ezagunak ere, baina herrikoak dira. Batzuk, gutxi batzuk, ni eta gu baino handiagoak dira, helduagoak. Irakasleak dira. Eskola da. Jakintzaren alorraz arduratzen dira. Arrazoiaren eta logikaren mundua lantzen laguntzen didaten pertsonak dira. Hotza badirudi ere, nire haurtzarotik honako denbora gehiena okupatu duen eremu sozial nagusia izan da.

Jakintza eta pertsona izaera uztartzen joan dira niregan. Gorabehera, haserreak, erantzukizuna, betebeharrak, eskubideak, konpromisoa, kontrola… etxea eta kanpoa, lagunak eta eskola, gaztetxoak eta helduak, ikasleak eta irakasleak… nire historia, gure historia, taldeko historia… herriko historia akaso, historiaren historia…

Haurtzaroa, gaztaroa… hemendik aurrera, helduen historia hasiko dut. Helduena diot, bai. Noizbait heldua izango dena, osotasunean, bete-betean. Denbora horren testigu izango da eta zuek ikus dezazuela!

NIREAN, GUREAN
NIREKIN, GUREKIN
GAREN GUZTIAK…
IZAN GAITEZEN !!

Comments { 0 }

Euskal taldeen lehia agonikoa

By on 2007(e)ko maiatzak 26 in kirola

AthleticRealaJakingo duzuenez, une larrian daude gure futbol taldeak; izan ere, azken partiduak geratzen zaizkie jolasteko eta Reala eta Athletic mailaz jaisteko arrisku bizian daude. Nola gipuzkoarrek hala bizkaitarrek lehenengo mailan jarraitu nahi dute baina, gure zoritxarrerako, errealitateak erronka neketsua izango dela gogorarazten digu. Reala, esaterako, azkeneko hirugarren tokian dago lehengo jardunaldiko partiduan Celtari irabazi ondoren. Hiru gol sartu zizkion, nahiz eta lehenengo zatian kinka larrian ibili ziren eta galtzen joan. Aste honetan, berriz, Osasunaren aurka du hil ala biziko partidua eta gure mutilak garaipenaren bila joango dira Iruñera. Halere, oraintxe irakurri berri dut Lotinak buruhauste bat baino gehiago duela jokalariak direla eta (esandako guztia entzun nahi izanez gero, egin klik hemen). Athleticek, berriz, Mallorcaren aurka egingo du eta hauek ere garaipena lortu beharra dute.

Edonola ere, txuri-urdinen jarraitzaileak izan dira taldeari bizi-poza eman diotenak; izan ere, partidu guztietara joan baitira Reala animatzera. Osasunak, bestalde, galtzekorik ez du, datorren urtean lehenengo mailan jarraituko duela ziurtatua baitauka. Batzuek diotenez, Realari irabazten utziko dio orain dela urte batzuk honek mesede egin baitzion Osasunari. Ez da hori, ordea, atzo bertan Milosevicek adierazi zuena. Hari beretik, Athletic da hurrengo taldea jaisteko aukera gertuen duena. Dena den, espero dezagun bi euskal taldeek irabaztea eta toki ilun horretatik ateratzea eta, noski, euren aurreko taldeek, Betis eta Levantek, galtzea.

Baina gauzak ez dira errazak izango. Realaren azkeneko jardunaldia Valentziaren aurka izango da. Hauek aurten oso ondo ari dira jolasten eta Europako txapelketan parte hartzeko aukera dute Sevilla, Bartzelona eta Real Madrilekin batera. Izan ere, hauek ere beraien artean lehia bizian dabiltza nork irabazi lehenengo tokia sailkapen orokorrean.

Esanak esan, onena azken hatsa izan arte gure taldeak animatzen jarraitzea izango dela iruditzen zait, jokalariek gure kemen oihuak behar-beharrezkoak baitituzte une latz hauetan. Zuek zer uste duzue, euskal talderen batek jaitsi egin beharko lukeela?

Comments { 3 }

Galdu arte- JUAN LUIS ZABALA

By on 2007(e)ko maiatzak 25 in irakurlearen txokoa

ZabalaAzkoitian, 1963an jaiotako idazlea da Juan Luis Zabala. Nahikoa ezaguna da euskaldunen artean eta Euskal Filologiako lizentziaduna, besteak beste. Azkoitiako Txortan aldizkarian eman zituen bere lehen urratsak eta bertan hartu zuen idazteko zaletasuna. Hainbat sari ere irabazitakoa da. Bere argitalpenak: Zigarrokin ziztrin baten azken keak, Ahanzturaren artxipelagoa, Gertaerei begira, Kaka esplikatzen, Sakoneta, Galdu arte, Harri barruko bihotz-borrokak, Agur, Euzkadi, Hautsia natza eta Jesus Artze, ttakunaren esku isila.

Istorioari dagokionez, esan daiteke oinarri errealak dituela nobelak, 1984 urte inguruan Azkoitiko gaztetxe inguruan bizitakoa. Azkoitiko gaztetxeko hainbat ekintza kontatzen ditu, hortaz, bertan. Koadrila baten inguruko abenturak ditu idatziak. Guztietan gauzak egiten ausartzen dena Martin da, Xepe izenez ezaguna. Azkoitiko herrian gazteentzat ezer ez dagoela eta, etxe zaharkitu bat okupatzea bururatzen zaie gaztetxe bezala erabiltzeko asmoz. Udaletxea eta denak aurka dituztela, denei aurre egiteko prest azaltzen dira gazte hauek. Xepe da gertakizun hauetatik gaizki irteten dena; izan ere, etxetik botatzen dute eta bere min eta sentimenduak adierazteko zaletasun handirik ez duenez, bere barrenerako gordetzen ditu. Tarteka bere lehengusu Nikorengana joaten da beste inori kontatzen ez dizkion abenturaren bat edo beste kontatzera, baina orokorrean berarentzat gordetzen ditu.

Ekitaldi mordo bat egiten dituzte gaztetxean, herriaren aurka (herriko guztiak gaztetxe “ilegal� horren aurka daude). Azkenean, udaletxeak gaztetxea utz dezaten eskatu eta indarka bada ere, bertatik botatzen dituzte. Garai honetarako, gaztetxeko jendea hasia da droga munduan sartzen eta substantzia larri ugari kontsumitzen. Xepe eta bere lagunek hasiera batean muzin egiten diete. Baina, azkenerako, Xepe bere buruarekin konforme ez eta droga munduan sartzea erabakitzen du, hainbat arrazoi tarteko: inork ez du ulertzen, familian giro txarra jartzen da bere erruz, lagunek ez dute berak bezala pentsatzen…

Gehien gustatu zaidana izan da pasarteen artean bi lehengusuen arteko solasaldiak; izan ere, Xeperi ez zaio oso erraza gertatzen jendeari bere gauzak kontatzea eta bere lehengusuarengan bilatzen du babes hori. Xepek egundokoak kontatzen dizkio Nikori eta lagun min bihurtzen dira. Dena den, Xepe jendearengandik urruntzen hasten da eta, bolada baten ondoren, hitzik ere ez diote elkarri zuzentzen. Berak dioen bezala, bere mundu askean sartu eta hiesa harrapatu zuen. Azkenean, ospitaleko 5. solairutik bere buruaz beste eginda hiltzen da, beti bezala, jende guztia zur eta lur utziz.

Liburu hau etxean aurkitu eta irakurtzea pentsatu nuen bertan zer egongo zen ideia handirik eduki gabe. Esan beharra daukat nik uste baino gusturago irakurri dudala eta ez zaidala batere astuna egin. Gainera, benetan gertatutakoa denez, interes gehiagorekin irakurtzen da.

Comments { 0 }
-->