Tag Archives | eliza

Itzalpeko milaka ekintza txiki

By on 2011(e)ko maiatzak 26 in arazoak, erlijioa, gizartea

“Izorratuta nago, abokatu jauna, halaxe esan diot, izorratuta nago, hemengoek esaten duten moduan, ederki izorratuta gainera, epaiketa egin aurretik kondenatu naute, zertarako epaiketa bat, pentsatuko zuten, zertarako astirik galdu, diren krimen guztietatik makurrena omen da-eta nirea, bihozgabeena, zitalena (…)”

Hitz hauekin ematen dio hasiera Xabier Montoia euskal idazle ezagunak Fucking Artists liburuko apaiz pederasta baten bakarrizketari, bakarrizketa bikainari. Gaurko honetan ez nator, ordea, Elizaren errugabetasuna zipriztindu duten delituez -ez hainbestetan salatu diren delituez, ez isilean ezkutatu direnez- hitz egitera. Gaurkoan, Eliza bera izango dugu aztergai.

Azken urteetan fededun kopurua jaisten ari omen da, hauen adinak gora egiten duen artean. Apaizen edadeak ere aurrera dirau, eta badirudi ondorengoen kopurua oso urria -ia nulua- dela. Gero eta jende gehiago da ateoa edo agnostikoa; eta gurasoen erlijio desberdinetara konbertitu denik ere badago. Zergatik ez? Jendearen izaera aldatu dela esan genezake, hala baita neurri handi batean; halere, sinestun kopuruaren beherakada hau ez da fenomeno psikologikoa -edo ez, behintzat, bere osotasunean-.

Batek daki nola definituko duten gure ondorengoek bizi garen mende hau; baina ukaezina da aurrerabidea hitza ezingo litzatekeela falta. Internetaren aroan bizi gara, garapenaren aroan, globalizazioaren aroan: XXI. mendean. Elizaren zati handi bat, aldiz, hermetismo ideologiko moduko batean murgildurik bizi da, abantzuan doan gizartearen iskanbilari entzungor eginez. Gertaera bat ukatzeak honen izaera ukatu ez eta fededunak galtzen ari da, gainera.

Izan ere, gurea bezalakoa den gizarte batean, Elizaren buru den Aita Santuak preserbatiboen erabilerak HIESa ezin geldiaraz dezakeela esateak ez du eragin handirik izango, beharbada; baina hori bera garatze bideetan dauden herrialdeetan esatea guztiz onartezina -zigorgarria ez esatearren- iruditzen zait. Nola liteke! Ez da Aita Santua, gainera, honelako iritziak zabaltzen dituen bakarra; alde baititu Elizako buru asko; eta, hauei jarraiki, fededunak.

Ez da ahaztu behar, dena den, Elizaren alde humanitarioa. Kristau balioetan hazi eta hezi naizelako izango da beharbada, baina aurrekoak bezalako esapideei entzungor egin eta alde ona ikusten irakatsi didate. Komunikabideetan gutxiago agertzen badira ere, hor daude gehien behar dutenei laguntzen dieten talde erlijiosoak. Eta ez dira gutxi.

Kristau erlijioak proposatzen dituen balio asko hurkoaz arduratzen dira, eta balore hauek dira Eliza osatzen duten talde askok duten gizarte konpromisoaren erantzule. Eta horiek dira benetako apaltasunez eta inongo aberastasunik gabe lan egiten dutenak, erlijioaren benetako balioak zabaltzen dituztenak.

Hauen lana, ordea, itzalean geratu ohi da, gainerako guztiei Elizaren beste aurpegia erakutsiz. Egia izango da kristautasunaren mandatari ugari oker daudela; baina horien handitasunari ezentzunarena egin eta beste talde erlijioso askoren laguntza-deia -dei etsia- entzun beharko genuke.

Azkarregi bizi garelako izango da beharbada, gaur egungo gizarteak frenetikotasuna besterik ez duelako onartzen edo, baina aurrekoa bezalako gauza txikiak aztertzeko gaitasuna galtzen ari garela dirudi. Eta, ugariak izanik, haien txikitasunari itzal egiten dio emaitzak: egun bat gehiagoz sabela betetzea lortzen duten behartsu kopuruak, garapen bidean dauden herrialdeetan eraikitako eskolek…

XXI. mendeko Elizak badu, eduki, alde kontraesankor bat; garbiketa handi bat behar duen alde bat. Baina badu, bestalde, gainerakoez arduratzen den zati handi bat. Eta guk gaizki dagoena aztertu eta zigortzen dugun moduan, zoriondu beharko genituzke hain eskuzabalak diren beste itzalpeko milaka ekintza txiki.

Comments { 0 }

Eliza, pederastiaren sopikun!

By on 2010(e)ko maiatzak 1 in arazoak, gizartea

Azkenaldi honetan asko entzuten ari gara apaiz pederasten inguruko berriak. XX. mendearen erdialdetik aurrera ugaritu egin dira elizgizon hauen aurkako salaketak sexu gehiegikerien ondorioz. Kasu asko ari dira agerira ateratzen, baina hau ez da gaur egungo kontu bat. Komunikabideetan azaldu ez arren, hau beti gertatu izan den kontu bat da. Pederasta gehiengoak apenik gabe geratzen dira eta Elizaren babesa jasotzen dute gertaera hauek ezkutatuz, inongo salaketarik egin gabe eta inplikaturik dauden apaizak elizbarruti batetik bestera eramanez, eskua sartzen jarrai dezaten. Horrenbestez, esan dezakegu Eliza pederastiaren sopikun bihurtzen dela.

Oraindik orain, Elizak kritika asko jasan behar izan ditu horrelako gertaerak argitaratu direnean, zenbait gotzainek erakutsi duten jarrerarengatik; biktimekiko agertu duten hoztasunarengatik, esate baterako. Hoztasun honi buruz hitz egitean, kasuak ez argitaratzearren ordaintzen dituzten dirutzaz mintzatzen ari natzaizue. Kaltetuei laguntzak eskaini beharrean, biktimen isiltasuna erosten dute. Oso larria da abusuak egitea, are larriagoa apaiz batek burutzea, baina ez zaio garrantzirik kendu behar aurrez aipaturiko Elizaren jarrerari. Lotsagarria da, transmititzen dituzten baloreak kontuan hartuta, jokaera hau edukitzea.

Beste alde batetik, zenbait kasutan biktimek ez dute jaso familiaren babesa ezjakintasunagatik, beldurragatik eta, gehienetan, apaizekiko zuten errespetuagatik. Senide batzuek, jakinaren gainean egonagatik, ezikusiarena egin izan dute, beste alde batera begiratuz, Eliza babestearren. Baina, zorionez, XXI. mendean beldur hauek bukatu dira eta horregatik lehertu da eskandalua. Bazen garaia!

Eliza katolikoaren ezaugarri bat apaizen zelibatua da. Batzuen aieruz, apaizek ezkontzeko baimena izango balute, ez lirateke hainbeste pederasta egongo, emaztearekin -eta ez haur gajo batzuekin- bere betebehar fisikoak asetzeko aukera izango luketelako. Baina ez dut uste hau pisuzko arrazoi bat denik, pederastia kasuak elizatik kanpo ere ematen baitira. Halaber, frogatuta dago lege hau ez dagoen beste erlijioetan ere makina bat kasu daudela. Beste batzuen ustez, berriz, apaiz zelibatuaren aitzakiarekin sartzen dira instituzio honetan; izan ere, inork ez luke inoiz pentsatuko apaiz bat hori egiteko gai denik. Ez hori bakarrik, jakina da apaizek hezkuntzan protagonismo berezia izan dutela eta haurrekin kontaktua izatea ez dela beste munduko ezer.

Orain arte, delitu hau burutzen zuten apaizek Aita Santuaren barkamena jasotzen zuten, eta zigorrik gabe geratzen ziren; egungo eskandalu honekin, ordea, gauzak aldatzea espero dut. Pederastia delitu bat da, eta edonork hamar urte baino gehiagoko kartzela zigorra jasan beharko luke (gutxiegi dela esango nuke, baina horrela dago legea jarrita). Legearen aurrean denok berdinak garenez, apaiz pederastak pareko zigorrak jaso beharko lituzkete, hori izango litzateke justizia. Bestalde, elizatik kanporatuak ere izan beharko lukete. Horrelako kasuek ez dituzte biktimak bakarrik mintzen, Elizaren irudia ere zikintzen da eta, dagoeneko, zikindu samarra dagoela uste dut.

Bideo interesgarri bat ipini nahi nizuen (watch?v=2JRPuP_J2iI”>Papa Benedicto XVI, encubridor de pederasta), baina ezin da txertatu (Embedding disabled by request). Goiko estekan klik eginda, youtuben bertan ikusi ahal izango duzue.

Comments { 1 }
-->