Azken hilabeteetan interes sozial handia piztu duen gai batekin natorkizue: zenbat urtera arte gera daiteke emakume bat haurdun? Adineko emakumeak izan al daitezke ama? Mundu osoan aurki daitekeen amarik zaharrena espainiarra da eta duela hilabete batzuk bikiak izan zituen. Emakumeak 67 urte ditu. Nahiz eta adinekoa izan, ez du inongo arazorik izan erditzean eta bere seme-alabak ondo jaio dira (jaio ondoren inkubategian egon behar izan duten arren, bere pisu baxua zela eta).

Gai honek eztabaida sozial handia eragin du: emakume hauek gai al dira bere seme-alabak zaintzeko? Gaur egun, nire ustez, gai izango dira baina etorkizunean nork zainduko ditu? Bestalde, beste arazo baten aurrean egon gaitezke eta ondorengoa da: emakume hauek adinekoak izatean, arazoak izan ditzakete haurdunaldian edo erditzeko orduan. Eta zer esan nahi dut honekin guztiarekin? Bada, sabel barruan dagoen haurrak arazoak izan ditzakeela bai jaiotzeko orduan eta baita osasunean ere.

Esaten dutenaren arabera, seguruenik neurriak hartu beharko dituzte gai honen inguruan. Gaur egun, 40 urtetik gorako emakumeek, adituen iritziz, haurdun geratzean arazo larriak izan ditzakete bai bere osasunari erreparatzen badiogu eta baita umearen osasunari erreparatzen badiogu ere. Umekiak hainbat deformazio izan ditzake gorputzean nahiz organoetan .

Badirudi, Espainian emakumeen ehuneko handi batek ernalkuntza artifiziala erabili eta obuluak emaileetatik hartzen dituztela. Gainera, gero eta gehiago ematen ari omen da emakumeek haurdun geratzeko denbora gehiago itxaroten dugulako. Horrez gain, bizi-baldintzak direla eta, haurdun geratu ahal izateko arazo gehiago izaten ditugu.

Lehengo hariari jarraituz, Espainian, nik dakidala, ez dago inongo legerik emakumeek zenbat urterekin izan behar duten ama esaten duena . Edonola ere, ginekologoen arabera, 50 urte baino gehiago dituzten emakumeei ez da egokia ernalketa egitea. Nire uste apalean, emakumeak bere garaian izan behar ditu haurrak, segurtasun handiagoa izateko eta umea ahalik eta osasun onenarekin jaiotzeko. Gainera, ez dute beraien bizitza bakarrik arriskuan jartzen, datorren haurraren bizitza ere arriskuan jartzen dute. Umeak osasun onena izan dezan, ez egin horrelako erokeriarik.

Joan-etorrian ibiltzen den gaia da animaliek pairatzen dituzten tratu txarrak. Mintzagai honek niri bihozmin izugarria ematen dit. Onartezina da.

Denbora asko ez dela, gizon batek bere txakurra nola jipoitzen zuen makila batez ikusi genuen telebistan. Bizilagun batek egoera ikusita, bideoz grabatu eta ondoren poliziarengana eraman zuen salaketa bat ezarriz. Kasu zehatz honetan, gehien harritu ninduena izan zen herri hartako bizilagunak salaketa jarri zuenaren aurka agertu zirela, gaizkilea babestuz.

Zoritxarrez, gaur egun maiz gertatzen den gauza bat da nahiz eta erakunde asko honen aurka agertu. Horietako bat Altarriba dugu, edozein animaliaren aurkako tratu txarrak eragotzi nahi duen erakundea, hain zuzen ere.

Idatzi honetarako informazio eta argazki bila nenbilela, interneteko gune batean sartu eta artikulu baten izenburuak jota utzi nau. Hauxe zioen: “Comercio de pieles de perros y gatos“.

Egia esan, adibideak ematen hasiko bagina, ez genuke inoiz bukatuko ondikoz. Eta ez dira bakarrik txakurrak edo katuak tratu txarrak pairatzen dituztenak, ez; animalia dezente dira gizaki basatien neurrigabekerien hartzaile. Lastima!

Dena den, espero dut zuek ez egotea multzo horren barruan, izugarrizko bihozgabekeria bailitzateke ezbairik gabe. Ez da horrela?

Lehengo batean, Atzegi erakundean parte hartzen duen neska bat etorri zen ikastolara DBHO 2ko ikasleoi hitzaldi bat ematera. Erakunde honen helburua adimen urritasuna duten pertsonen bizi kalitatea hobetzea da. Horretarako, jendearen arteko harremanak positiboak izatea bultzatzen dute.

Atzegik hiru helburu orokor ditu:

• Aisialdian eta denbora librean, garapenerako programa eta ekintzak burutzea.
• Gizartearen sentsibilizazioa.
• Adimen urritasuna duten pertsonen familiekin, denbora libreko esparruan, gizarteratze prozesua bultzatzea.

Gainera, Atzegik, Txolarte izena duen programa bat zuzentzen du. Zertan datza Txolarte programa? Orokorrean, ezaugarri bereziko elkarteen antolaketan oinarritzen da.Adimen urritasuna duten 16 urtetik gorako pertsonei zuzenduta dagoen programa honen bitartez, asteburuetan paseoak, irtenaldiak…antolatzen dituzte. Oporretara ere joan ohi dira.

Jarduera honetan, monitore boluntarioek hartzen dute parte. Boluntario hauek programa honetako ekintzak antolatu, prestatu eta bideratzen dituzte. Horiei eta beste zenbait pertsonaren lanari esker, gaur egun, 12 Txolarte daude Gipuzkoan zehar. Gai honi buruz informazio gehiago nahi baduzu, sartu hemen.

Honekin guztiarekin nire artikulua bukatzen dut. Espero dut zuen gustukoa izatea; eta, batez ere, hainbatetan ahaztuta ditugun gai hauetaz kontzientziatzeko balio izatea!