apa
iz. (1) (batez ere B) Musua. (2) Haurrak esertzeko edo eserarazteko erabiltzen den hitza. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)
Sinonimoak: iz.
muin, musuka, pot Ipar., muxu adkor., ma haur., pa haur., apaka zah.
Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar Hiztegia):
es (1) beso (2) interj. voz infantil que hace referencia a la acción de sentarse
fr baiser/ b. de tornillo fam. patin/ comerse a besos fam. se manger de baisers/ dar un b. donner un baiser o embrasser
en kiss
Haietako bat bere semea bide zen eta haren apa jaso zuen matrail bixarraz ziztatzailean. [Odolbildua, Josu Landa (Susa, 2002)] (Ereduzko Prosa Gaur)
apa (Argazkia: Gari Garaialde, @GariGaraialde)
Ricardo 8:26 pm on 2011/12/01 Permalink
Apa hitza, eta baita apa egin aditza ere, Lazarraga eskuizkribuan lekukotzen da lehen aldiz. Hauek dira hiru agerraldiak:
Amoreac ençun doçu, ene laztana,
oy bere mandamentuan cer dioan;
apa bat baneydiçu ao goçoan;
bacusu ene fedea firmea dana. (A17: 17-20)
Debecatuco oy deustae
ari eguiten apea;
ez gueiago ez jagot joco
contereagaz atea. (A24: 21-24)
Oñ-escu çardenoc apacen diot,
ill[ustr]e abbadesa notadea,
cerren eguin deustan mesedea. (B15: 10-12)
Maite 8:05 am on 2011/12/02 Permalink
Mila esker, Ricardo, hitza, azalpen eta adibideengatik! 😉