deserrotu

ad. deserrotu, deserro, deserrotzen || 1 da/du ad. Norbait edo zerbait bizi den lekutik edo bere girotik atera. 2 (Partizipio burutua izenondo edo izen gisa). Istorio eta pertsonaien artean ugari dira etorkinak, iheslariak, deserrotuak. Gerra baino ezagutu ez duen belaunaldi deserrotua. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

deserrotu. (Lar). Desarraigar(se). Baldin bazinute federik mustarda haziaren bihi bat bezen lodi, erran ahal zinezakete martholza ondo huni: deserro zaite. TB Lc 17, 6 (Lç, Dv erroetarik ilkhi, He, Oteiza, HeH, Brunet, Ol, Leon, IBk, IBe (sustraitik, etc.) atera). En DFrec hay 4 ejs.

Sinonimoak: ad.

[landarea erro eta guzti atera]: desustraitu (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) deserrotu, deserro, deserrotzen (2) da/du ad. [pertsona] desarraigar(se)
fr (1) du ad. [landarea] arracher, déraciner (2) da/du ad. [pertsona] déraciner, extirper
en du ad. to uproot; to eradicate
port

Testuinguruan

Ucelay Parisen egon zen urteetan ez zen Euskal Herritik deserrotu. (Jose Maria Uzelai, Wikipedia)