ekandu

ekandu1 iz. Batez ere Bizk. Ohitura. Ik. aztura. Ekandu onak, txarrak. Ekandu galgarria. Gure asabek irakatsi dizkiguten ekanduak. Ekanduzko bekatuak. || Esr. zah.: Ekandu gaiztoa belu ahaztu doa. Ekandu gaiztoari berna hautsi.

ekandu2, ekandu, ekantzen || 1 da/du ad. Bizk. Ohitu. 2 da/du ad. Bizk. Abereez mintzatuz, etxekotu.

(Hiztegi Batua)

Sinonimoak: ad. Bizk. (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

[ohitu]: jarri, ohitu, laketu Ipar., usatu zah., bezatu Bizk. g.e., kostumatu Ipar. zah.ekandu iz. Bizk.    

[ohitura]: ohitura, aztura Ipar., ohidura Ipar., ohikunde Ipar., ohikuntza Ipar., usantza Ipar., usadio Heg., usaia Ipar./Naf., bezo g.e., ohitza g.e., atun zah., hazkuntza Ipar. zah., kostuma Ipar. zah.

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar hiztegia):

es (1) ekandu, ekandu, ekantzen da/du ad. (B) acostumbrar(se), habituar(se) (2) ekandu  iz. (batez ere B) costumbre, hábito, tradición

Testuinguruan

Gure asabek irakatsi dizkiguten ekanduak. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)