ekuratu

da/du ad. (Z) Gelditu; lasaitu. Otoitz egitetik ez baitziren ekuratzen. Abiatu eta berehala ekuratu nintzen. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Sinonimoak: (1) gelditu, geratu, pausatu (2) lasaitu. (Adorez Sinonimoen Hiztegia)

Amaren anaia lehen munduko gerlara abiatu zen 1915ean, adinean zeuden herritar frankorekin, hala nola Piarres Harrondo, eta justuki Paristik Verdunera zihoan trena San Florentinen ekuratu zenean zaldiak kargatzeko, osabak ihes egin zuen. [Zeruetako erresuma, Itxaro Borda] (Ereduzko Prosa Gaur)