erasokor

adj.  1 adj. Pertsonez edo animaliez mintzatuz, erasotzeko joera duena. Gaizki heziz gero, berez mantsoa den txakurra erasokor bihur liteke. Nagusiak erruki barik bidali zuen, lanpostu hartarako pertsona erasokorragoa behar zela eta. || (Gauzez mintzatuz). Euskararen kontrako politika erasokorra. 2 (Adizlagun gisa). Erasokor hurbildu zitzaion. 3 adj. Kirolariez mintzatuz, aurkaria gainditzen behin eta berriz saiatzen dena. Atzealdean jokatzen duten jokalariak erasokorrak dira. || Joko zuzena, bizia, erasokorra ikusteko aukera izango da. Futbola Ingalaterran erasokorragoa da. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Orotariko Euskal Hiztegian

erasokor. Agresivo. Aiek gure kontrarioak ziran. Beraien izkuntza oso gordiña eta erasokorra zan. AZink 68.

Sinonimoak: izond.

    [oldarkorra]: oldarkoi, oldarkor, oldartsu Heg.  (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es izond. agresivo, -a, acometedor, -a
fr agressif
en aggressive, pushy
port agressivo(a)

Le Pen erasokor agertu da, eta Macron lasaitasuna transmititzen saiatu da (berria.eus)

erasokor (Argazkia: Eric Feferberg, EFE)