erizain

iz. Eriak zaintzea bizibide duen pertsona. Bera sendagile, bera erizain. Bilbon erizain egona. Moja erizaina. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

erizain. (-zañ S ap. Lrq ; SP, Lar, H, Dv), erizai (Lar, H). Enfermero. “Garde-malade, infirmier” H. Izanen zela serora erizai ditezken hobenetarik bat. Birjin 352. Anparatukozaitu bere Ama Santisimak, herizái edérra baita. LE Ong 59v. Doña Maria Oriolakoa eta Doña Simona Alzagakoa, erizain dituen gau batez. Laph 157. Eriak zituen oroz gainetik maite; eriekin zuen lakhet; bera mediku, bera erizain, bera aphez. Ib. 199. Eta mutilla bertan erizai utzirik […]. Arzac EE 1884a, 159. Etzelakoz han ez erizaiñik, ez igailerik üskara zakienik. Lh EEs 1914, 243. Medikuek eta eraizainek. Etcheb MGaric 76. Gure apez eta erizain suharra. Ardoy SFran 157. Galdatu dautak nahi nuenetz hemengo eritegiko erizain ikasi eta bilakatu. Larre ArtzainE 161.

Sinonimoak: iz.

[gaixozaina]: gaixozain (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es iz. enfermero, -a; que cuida enfermos
fr iz. infirmier, -ère
en iz. nurse
port iz. enfermeiro

Testuinguruan

Erizainak bi injekzio ipini dizkio. (Elhuyar hiztegia)