hankurkulu

adb. Zaldian edo jarleku batean, hankak alde banatara jarriz, eseri edo jartzeko modua. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoan, ‘hankalatraba’)

Orotariko Euskal Hiztegian:

hankurkulu (V-ger-m-gip ap. A), hankarkulo (V-m ap. A), hanka-urkillo (Garate 4.aCont RIEV 1934, 56).

Sinonimoak: adond.
[zangalatrau]: istapeka, zangalatrau, hankalatraba, hankalepo, kunkailo (UZEIren Sinonimoen Hiztegia eta Elhuyar Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar Hiztegia):

es a horcajadas
fr à califourchon
en astride
port a cavalo

Entzun:

Haren gainean hankurkulu jarri nintzen, ume bat bezala, jolasari ekiteko prest.

hankurkulu (Irudia: Astride, Neil Moore. Haren baimenaz ekarria)