herabe

1. izond. Lotsak, nagitasunak, beldurrak edo gogaitasunak eraginik, zerbaitetarako edo oro har, gogorik edo adorerik agertzen ez duena. Erakuts bertute; ez egon herabe. Apaiz isila zen, aski herabea, baina bere apaiz-lan guztiak arta handienarekin egiten zituena. 2. iz. Herabetasuna. Euskaldunak, izan dadin gizon ala emazte, badu halako herabe bat amodiozko zerez mintzatzeko.

Sinonimoak: (1) lotsati, lotsakor, lotsor, herabeti, ahalketsu, herabetsu, uzkur, kikil… (2) lotsa, ahalke, herabekeria, herabetasun, ahalkeria, ahalketasun…

Hura ikusi ezinik, begiak aldendu nituen, herabe, eta han antzeman nuen Mihurubiko Martin, atzeatzean, belauniko. [Sukar ustelaren urtea, Edorta Jimenez]