menturazale

mentura: iz. Zoria, ustekabean edo arrazoi jakinik gabe gertatzen denaren alegiazko zergatia; ustekabeko gertakaria (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

menturazale, benturazale (S ap. Lrq).

Aventurero. Zaldun bentura-zalea zera da, ez bat eta ez bi, ebaindua naiz enperadore izaten dana. Berron Kijote 174. Bentura-zaleen bizilegea baiño zaillagorik ez bait-da beste bat munduan. Ib. 228. Menturazaleen sasoia amaitu den. BAtx Etiopia (ed. 1983), 60. (Orotariko Euskal Hiztegia)


Sinonimoak: izond.
abenturazale, abenturari, benturazale (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa eta Orotariko Euskal Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar Hiztegia):

es aventurero, -a
fr aventurier, -ère
en (1) adventurer (2) adventurous

Fastfatumen bertsioa:

Egin klik irudiaren gainean, hutsuneak betetzeko ariketa egiteko.

Ruper Ordorikaren bertsioa:

Egin klik irudiaren gainean, hutsuneak betetzeko ariketa egiteko.