lastertu

lastertu, laster/lastertu, lastertzen || da/du ad. Lastertasuna hartu edo eman; lasterrago ibili. Ik. bizkortu 2. Badirudi gizakiek alferrik gastatzen dutela energia, gorputzaren abiadura lastertzen eta moteltzen. Azterketa-garaia hurbiltzen zenean, lastertu egiten zitzaizkion bihotz taupadak. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

lastertu.

1. (L, BN, S ap. Lh ; Urt I 71). Apresurar(se). “Presser, précipiter” Lh. Ni izanen naiz testigu lastertua o kexatua hetxizeroen […] kontra. (B, s. XVIII). BOEans 1373. –Barrenen itxoingo diagu. […] Eta ez daukak lastertu biarrik. Egon nai dezuten guzia. Alz Ram 47. Nere apari-legea eginda etxetik irten naiz eta alderdi orretatik ez daukat lastertu bearrik. Ib. 25. “Agilitarse” Lar. “(B), anticipar. Beia lastertu da erditzeaz, se ha anticipado la vaca en parir” A.

2. (c. sg. A; Añ). “Abreviar, acortar: (c.) laburtu, lastertu ” Añ. “Abreviar” A. 3. Anticipar. Batu gaitezan beti betiko / Elisa neure kutuna, / neure atsakabak amaituteko / lastertu daigun eguna. Azc PB 124 (Ur PoBasc 167 elduko al jaku albait lasterren / ain gura dogun eguna).

Sinonimoak:

ad. g.e.  [lasterragotu]: agudotu, lasterragotu (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es da/du ad. andar rápido, apresurar(se)
fr da/du ad. accélérer
en da/du ad. to accelerate
port da/du ad. apressar-se, apressurar-se

Testuinguruan

“Bihotza lastertu eta bizkortu zitzaidan.” [Lur bat haratago, J.M. Irigoien]