tinko

1 adj. Irmoa, sendoa. Fedeko egia tinkoak. Euskararen bizitza orain sendo eta tinkoa balitz.

2 adb. Irmoki, irmo. Tinko sinetsi. Ohitura zaharrei tinko eutsi. Gizadiak mendez mende uste izan du Lurra tinko eta geldirik zegoela. Dorrea lerden, erroak tinko, harkaitz bizia oinarri. Direnak oro joan doaz eta ezertxok ez dirau tinko.

3 adj. Trinkoa.

4 adb. Estu, estuki. Sartzen dute tutua hein on bateraino, ez tinkoegi, ez laxoegi. Estekan tinko haute ezarri. || Tinko-tinko estutzen zen haurra haren bularraren kontra.

(Hiztegi Batua)

Sinonimoak:

adond. [tinki]: tinki Ipar., tink zah.
izond. [irmoa]: azkar, bortitz, errutsu, finko, gotor, indartsu, irmo, sendo, zozkotsu, bizitore Ipar., fermu Ipar., martzal Heg., errime Bizk., zindo Bizk., fier Ipar./Naf., beleratz Zub., indarti g.e., tenkor g.e., erskon zah., firme zah., fuerte Heg. beh.

(UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) adb. firmemente, con firmeza, sólidamente (2) izond. firme; sólido, -a; fijo, -a; denso, -a
fr (1) adb. fermement, solidement (2) izond. serré, ferme, solide
en (1) adb. [irmo, sendo] strongly, firmly; tight, tightly; stoutly (2) izond. [irmoa, sendoa] firm, solid, strong; stout, steadfast

Testuinguruan

Tinko eta harro.