Gaurko hitza

txaraka (Aq (AN) -> A).

1. “Rozo, bardaska, zirdoia, txaraka (AN)” Aq 720. “Rozo, leña menuda que se hace en el corte de ramas” A.

2. (V-m-gip; Añ), xaraka (B), zaraka (L-ain, B). Ref.: A (txaraka, zaraka); Iz ArOñ; Elexp Berg; Gte Erd 71; Izeta BHizt2 (xaraka). “Carrascal” Añ. “Jaral o bosquecillo de cortas dimensiones” A. “Zaraka, jaral. Zaraka ortan ezlaiteke nior baliatu (B), en ese espeso bosque nadie puede encaminarse” Ib. “Txaráka bat, txara con árboles menores; selva joven o donde se ha cortado lo mayor” Iz ArOñ. “Jaral. Urriz-txarakia ta; zerraua dagonian, txarakia. Txaria aitzai tta geixao esango jakok, baiña urritz-txarakia esan izan jakok. Bueno, ez: urritz-txaria be esate zuan. Txaria eta txarakia bat izangoittuk” Elexp Berg. “Xaraka ortan sartu da basurdea. […] Azkenarroa zaraka ortan sartu de” Izeta BHizt2. Cf. VocNav: “Characa, paraje lleno de maleza o de matorral (Cuenca, Val de Echauri)”. Katigatu zitzaion bere adarra txarakako otatza ta larretan. VMg 54. Bas-erreka beiti eman zen: […] zaraka batetan, ixterkoloxkan eta erdi dilindan gelditu zen. FIr 146. [Andutz mendiak] arte-txaraka asko dauka itxas-aldetik. BasoM 9. Bestaldeko txarakan, / gaztaiña onduan. Zendoia 103.

3. (V-arr-oroz-m ap. A; Zam Voc), txaaka (G-to ap. Iz To), zaraka (AN-burg ap. A). “Jara, un arbusto” A. “Zaraka, planta de árbol en su desarrollo medio” Ib. Cf. Baraib RIEV 1907, 349: “Characa (Marquínez), planta de roble o de encina cuando está todavía rastrera”, y VocNav: “Zaracas, plantas jóvenes de haya que no sirven para leña (Salazar)”. Emen eztago ez txarakarik, ez ezetariko zugatz merrorik be eguraldiaren erasotik nobere burua yagoteko. Larrak EG 1959 (3-6), 205.

    [txara]: saparrondo, sasiarte, sasidi, sasite, sasitegi, sastraka, txara, zazkardi, zizkirra, brosta Ipar., lahardi Ipar., beresi Bizk., sasitza Bizk. (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)