zara-zara

  1. Jarioaren onomatopeia. 2. Zetaren marruskadurari erreferentzia egiten dion soinua.

Orotariko Euskal Hiztegian

zara-zara.

1. (H, s.v. zarra ). (Onomat. del fluir). Larriaren andiz odolezko izerdi laban batek emon, eta alde guztietati odol tantaak zarazara eriozan. Añ EL2 216. Odola esku-oñetako zilloetati zarazara geldi bagarik eriola. Ib. 226. Gertari au dala-ta, begietatik bera negar-malkoak yarioan ditut zara-zara. Zait Sof 44. Begietatik-bera negar malkoak zara-zara yarioan. Ib. 141. (V-arr-oroz-gip ap. A). “Onomat. de la lluvia abundante y no violenta” A. Euria zara-zara gelditu bage. Egieder Usk 20 (ap. DRA). zaara-zaara. (Onomat. de la acción de desparramar). Kuurra (deitu oilloeri)… ta garaun-arto gorria zaara-zaara. Aranzazu 21-6-1959 (ap. DRA). “(V-oroz), onomat. del vuelo lento de las aves” A. “(V), voz onomat. que indica el movimiento de los reptiles, el del nadador” A. “(V), voz onomat. que indica […] actividad en el trabajo” A.

2. (Sust.). Frufú, sonido de roce de telas. Oskien kirrikeak eta sedearen zara-zareak ez al dautso zure biotzari azpi-yanik egingo emakumeganako. “Rustling of silks” . Larrak EG 1958, 321.

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es 1 onomat., adb. Voz que hace referencia a la lluvia cuando ésta es fina y cae abundante. Euria zara-zara da. 2 onomat., adb. Sonido que hace referencia al roce de la seda. 3 onomat., adb. Voz que hace referencia al vuelo lento de las aves. 4 onomat., adb. Voz que hace referencia a las lágrimas suaves y abundantes. 5 onomat., adb. Voz que hace referencia al movimiento de los reptiles y de los peces.

Testuinguruan

Begietatik-bera negar malkoak zara-zara yarioan. (Orotariko Euskal Hiztegia)