euskaljakintza

2003ko azaroaren 22. Sydney. Ingalaterra eta Australiako errugbiko selekzioek norgehiagoka gogor batean ari dira munduko kopa jokoan baitago. Australiak etxean jokatzen du eta horrek taldea bultzatzen du, baina ingelesek ez dute esku hutsik joan nahi. Jokalariek laurogei minutu luzez sufritu ondoren, azken minutuan, Jhonny Wilkinson joko zabaltzaile ingelesak drop bat sartzen du, Ingalaterrako selekzioa munduko txapela aldarrikatuz eta, adituek diotenez, historiako errugbiko munduko txapelketa onenari amaiera emanez.

Lau urte beranduago, inoiz baino ikusgarriago datorkigu 2007ko errugbi mundiala Frantziara. Hogei selekziok osatzen dute eta lau taldetan banatu dira, lau jardunaldi ondoren, talde bakoitzeko lehenengo biak final laurdenetarako sailkatuko direlarik. Lau horietako hiru jardunaldi igaroak dira eta nahiko garbi dago talde bakoitzetik nortzuk sailkatuko diren.

Zelanda Berriko selekzioa da faboritoa. Talde honek orain arteko partidu guztiak nahiko erraz irabazi ditu eta azken jardunaldian, Eskoziari irabaziz, final-laurdenetan lekua bermatua du. Aurtengo txapelketa irabazten badute, bigarren aldiz lortuko dute munduko txapelketa.

Hala eta guztiz ere, Zelanda Berriari aurre egingo dion hainbat selekzio badago. Nire ustez, Hegoafrika da horietatik garbiena. Nahiz eta bere jokalaririk onenetariko bat, Schalk Burger, lehen partiduan zigortua izan. Ingalaterrari dagokionez, ez da duela hiru urteko maila bera erakusten ari, A taldearen buruzagitza jokoan zeukala, Hegoafrikak sekulako egurra sartu zion eta. Final laurdenetarako sailkatu berri da, halere, atzo Tongaren aurka irabazi ostean. Irlanda ere espero zena baino maila baxuagoa erakusten ari da. Baina Paul O’Connellek, bigarren lerro irlandarrak, taldearen berreskurapenean sinisten du eta berak dio Argentinaren aurkako partidu erabakigarrian “hirustaren indarrak” taldea lagunduko duela.Azkenik, talde anfitrioiak, Frantziak, Georgiaren aurkako partidua irabazi beharko du final laurdenetara pasatzeko.

Laburbilduz, errugbi mundiala beti izango da aukera paregabe bat kirol honen zaleek biziki goza dezagun.

Inmigrazioa langabeziaren atzetik egungo jendearen bigarren kezka garrantzitsuena omen da, baina hainbesterako al da? Edo hobeto esanda, hainbesterako izan behar al luke? Nazio Batuen erakundearen arabera, gaur egun munduan 191 milioi etorkin daude baina 2050. urterako, berotze efektua eta klima aldaketarekin batera, mila milioi egokitu gabe espero direla esaten da. Bigarren Mundu Gerrak mugitutakoak baino askoz ere gehiago izango dira; hala ere, egun ez da inongo neurririk hartzen arazo hau ekiditeko, ia gobernu guztiek ezikusiarena egiten dute.

Christian Aid izeneko GKEk egin du salaketa hau komunikatu baten bitartez. Argitaratutako informeak dioenez, aldaketa klimatikoa dela eta, 1939-1945 urteetan egon zen mugimendu migratzaile masiboa baino askoz ere handiagoa izango da datorrena. Hau, gehienbat, ur eta janari eskasiaren ondorioz gertatuko da eta bizitzeko oinarrizko baliabide hauek lortzeko gerra ugari piztuko dela aurreikusten da..

Egoera honen errua, noski, herri garatuek baino ez dugu, sufritzen ari garen berotegi efektua guk sortzen dugun kutsaduraren fruitu baita. Hala ere, Aidekoen esanetan, ezer gutxi egiten ari gara egoera saihesteko; izan ere, nahiz eta arduraren zati handiena gobernuena izan, guk ere asko esan, baina oso gutxi egiten baitugu.

Zergatik?

Komunitate zientifikoak kalkulatu duenez, hurrengo 50 urteetan berotegi efektua eragiten duten gasen emisioek 1,8tik 3 ºC-ra igoko dute tenperatura gure planetan, tenperatura globalaren hazierak uholde ikaragarriak eta goseteak sortuko ditu. Gauzak horrela, milioika pertsonak jasan behar izango du honen guztiaren ondorio lazgarriak.

Honez gain, beste klima aditu batzuek esan dutenez, tenperatura igoera honen ondorioz, 2080. urtean munduko biztanleriaren heren batek, 2.300 milioi pertsona, ez du behar guztiak asetzeko urik izango eta beste 600 milioi pertsonak ez du ahora eramateko janaririk izango. Honela, errefuxiatuen kopurua izugarri handituko da, batez ere, baliabide hauek eskuratzeko piztuko diren gerrate ugariren ondorioz. Aidekoek Darfourreko gatazkaren adibidea ematen dute. Bertan, 200.000 hildako eta 2 milioi errefuxiatu egon dira. Hau hasiera besterik ez da.

Era berean, errefuxiatu askok mugak pasatuko dituzte nazioarteko tentsio berriak sortuz. Beste batzuk, ordea, beraien estatuen barnealdera mugituko dira eta ez dira ezta errefuxiatutzat hartuko ere. Christian Aidek gehiago zehaztu du prozesu migratzaile hau: 645 milioi pertsona proiektu handien ondorioz, 250 milioi aldaketa klimatikoen fruitu (lehorteak, goseteak…) eta beste 50 milioi gerra eta giza eskubideen aurkako ekintzengatik mugituko dira.

Ez da berria

Ez da aditu talde batek honelako informazioa argitaratzen duen lehenengo aldia. Nazio Batuen erakundeak egindako ikerketa batek azaltzen duenez, 2010. urterako 50 milioi pertsona klima errefuxiatu bihurtuko dira. Alde batetik, NBEk duela gutxi aditzera eman duenez, 100 milioi pertsona arriskuan daude ozeanoen igoera dela eta. Tuvaluko arkipelagoan, munduko arriskutsuenean, adibidez, bertako 11.500 pertsonak bizitzeko beste leku bat aurkitzera behartuta daude. Bestalde, Txinako Gobi desertuak urtean 10.000 kilometro karratu aurreratzen ditu, Egiptoko nekazaritza lurrak gazitzen ari dira… Honek guztiak herri ugari arriskuan jartzen du, aipatu dugun bezala, jende askoren bizileku aldaketak sorraraziz.

Agerkunde honek begiak zertxobait irekitzen lagundu beharko liguke. Oraingoz, egoera ez da hain larria, baina denok ezikusiarena egiten badugu Aidekoek egindako iragarpena egia bihurtuko da, denon eta bereziki herri eta biztanle txiroenen kaltean. Beraz, EGIN DEZAGUN ZERBAIT ORAIN!!!! 🙂

[kml_flashembed movie=”http://www.youtube.com/watch/v/NirEvUCU8JM” height=”425″ width=”350″ /]

2007. urteko udako oporrak amaitu zaizkigu eta, beti jazo zaigun bezala, udak sekulako momentu apartak ekarri dizkigu. Tentu horietako batzuk ahantzi egiten zaizkigu, baina badaude beste zenbait betirako oroimenean geldituko zaizkigunak. Bada, arratsaldeko bostak ziren eta Madrilgo lagun batek bere lehengusinari gertatutakoaren berri eman zidan. Zin dagizuet kontatutakoa ez zaidala ahaztuko eta espero dut, benetan gertatu den historia hau, zuen oroimenean ere geratzea.

USTEKABE HUTSA BAINO GEHIAGO

“Bai, orduak pasa genituen Castellana paseoko taberna batean afaltzen eta asteburu horretan, zoritxarrez, niri egokitu zitzaidan alkoholik ez edatea; beraz, mostoa edateari ekin nion gau osoan. Asetu ginen firjitegiko ganbekin eta lagunek “Pacha” dantzalekura joateko irrikitan zeuden; beraz, kotxea hartu eta bertara joateko bidea hartu genuen. Aparkalekua kotxez josita zegoen, baina azkenean lekutxo bat aurkitu eta barrura sartu ginen.

Artean, ez zen larunbata, ez, igandea zen, zehazki igande goizeko seiak eta lur jota nengoen. Lagunei agur esan eta kotxerantz abiatu nintzen. Kotxearen eskulekuari eman eta irekita zegoen. “Hau da hau burua daukadana, kotxea ere irekita uztea…” pentsatu nuen. Beraz, atzeranzko ispilua egokitu, segurtasun uhala jarri eta hara non azaltzen den amona zahar bat nire kotxearen atzeko eserlekuan… Baina…nola ote?

– Barkatu, baina zer ari zara neure kotxe barruan?
– Kaixo gazte, hotzak akabatzen nengoen kalean eta, kotxea irekita zegoenez, hemen sartzea pentsatu dut. Axola al zaizu ni etxera eramatea?

Bai, erokeria ematen zuen, baina emakume horren aurpegia inork ikusiko izan balu, bere etxera eramango zuen. Lasai asko autoa hartu eta Gran Viatik abiatu nintzen, “Barkatu andere, errotonda honetan eskubitik edo ezkerretik?” eta hara non garbi gertatu zen nire axolagabekeria atso horrek besoarekin ezkerreko aldea markatu zidanean, neure bihotzaren taupadak inoiz baino azkarragoak izan ziren… Nola ote horrelako emakume batek besoa ilez beteta izatea? Ez da oso azkarra izan behar emakume hori gizon bat zela ohartzeko. Akabaturik nengoen, baina hainbat filosofok esaten duen bezala, ez dakigu gizakia larrialdi mementu batean zer egiteko gai den.

Beso hura ikusi eta aurrera begiratu nuen, arnasestuka, azeleragailua sakon zapaldu eta aurreko autoa joz. Berehala, aurreko autoko gidaria eta ni ibilgailuetatik atera ginen. Egia esan, aurreko gidaria ez nuen ezagutzen, baina sekulako besarkada eman nion! Berriz ere atzerantz begiratu nuenean, ez zegoen ez amona eta ez gizonik, baina bai izara pare bat eta harategiko laban zorroztu bat.

Aitortu beharrean nago gaur ere ez dakidala nola otu zitzaidan horrelako irtenbide logikoa, baina argi dudana da ez dudala berriz ere kotxean ezezagunik hartuko.”

Gezurra badirudi ere, zin dagizuet benetako istorioa dela. Bost eta erdiak izango ziren nire lagun Mariak kontakizuna amaitu zuenerako, atzerantz begiratu eta emakume zahar bat ikustean, elkarri begiratu eta barrezka hasi ginen. Baina, ez, asuntua ez da gau erdiko ahuntzaren eztula.