kinkun

adj. g.er. Sudur mintzoa duena. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

kinkun. (L, B, BN-baig, R; T-L; khinkhun H), kinkon (AN-ulz). Ref.: A (kinkũn); Inza RIEV 1928, 153; Iz Ulz (kinkon).
Gangoso. “Qui parle du nez” H. “Nasillant, nasillard” T-L. “Una persona que habla por las narices” Iz Ulz.
Sudur-izki garbia, ez kinkuna. “Gangosa” . Or in Gazt MusIx 14. Erromako turutak aditzen ditu eta berehala, Turkoen soinu kinkunek emaiten diote arrapostua.GAlm 1952, 16 (ap. DRA).

Sinonimoak: izond.

[kinkun] : sudurkari (Elhuyar hiztegia )

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es izond. gangoso, -a
fr izond. nasillard, -e
en izond. nasal, twangy
port izond. fanhoso(a), fanho(a)

Testuinguruan

Halatan, sudur-ahots kinkun bat nagusitzen da nire atzeko jardun burrunbarian. [Zorion perfektua, Anjel Lertxundi, Alberdania, 2002]