bidegabetu

bidegabetu, bidegabe/bidegabetu, bidegabetzen || da/du ad. g.er. Bidea galdu. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

bidegabetu.

1. bidebagetu (Añ), bidagetu (Lar), bidegatu, bidegetu. Desviarse; extraviarse. “Desaviar” , “descaminar” Lar. “Desviar” Añ. Artzaina dei ta ardia arengandik igesi! / Zerk arabil, gaizo ori, galdu ta deslai? (bakar-bakarra ta bidegabetua. ). A Ardi 118. Jaungoikoaren bidean asi-barriak eta ezyakiñak dira oraindiño, ta errez bidegabetu ta ondatu leitekez. Pi Imit III 7, 2 (SP engana eta gal, Ch errebelatu, Mst inganatü, eta galdü, Ol bidekatu, Leon gal). Ixar argija, / Bidegetuen zuzenbidia, / Ontasunian ezin obia. Enb 87. Guzi oriek ukaitean ez da irten bear, Iauna, Zugandik, ez bidegatu bear Zure legetik. “Neque deviandum a lege tua” . Or Aitork 44.

2. bidebagetu (Añ). “Agraviar” Añ. v. bidegabeztatu.

Sinonimoak: ad. g.e.

[bidea galdu]: bide egin, bidea galdu, bidea hautsi, bidekatu jas. (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es  da/du ad. desviar(se), extraviar(se)
fr da/du ad. dévier
en da/du ad. deviate
port da/du ad. desviar-se.

Testuinguruan

Jaungoikoaren bidean asi-barriak eta ezyakiñak dira oraindiño, ta errez bidegabetu ta ondatu leitekez. Pi Imit III 7, 2 (SP engana eta gal, Ch errebelatu, Mst inganatü, eta galdü, Ol bidekatu, Leon gal). (Orotariko Euskal Hiztegia)