adiakatu

ad. da. adiakatu, adiaka/adiakatu, adiakatzen|| Adia egin.

Orotariko Euskal Hiztegian

adiakatu.

1. “Endechar” Lar.

2. (G ap. A, que cita a Ur). Lamentarse. Esaten diete: kantatu dizugu eta ez dezute dantzatu; negar egin degu eta etzerate adiakatu. “Planxistis” . Ur Mt 11, 17 (Lç deithorerik egin, He nigarrik isuri, TB, Ip, Echn nigar(rik) egin, Ur (V), Ker nigar(rik) egin, Dv nigarrez egotu, Or galtzarra jo). (Part. en función de adj.). Zure miña asetasun elkor bezin adiakatuaz ordainduko zaizun bildur izan. “Con una satisfacción tan gemebunda como estéril” . Zink Crit 44.

3. Decir (cantar, etc.) gimiendo. Aize barna abesti bat / adiakatu nun. “Breathed” . Zait Gold 158 (trad. de “The Arrow and the Song” de Longfellow).

4. adikatu (Hb). “Prodiguer les adieux” Hb.

Sinonimoak: ad.

[adia egin]: adia egin, deitore egin, intziri egin, auhendatu Ipar., deitoratu Ipar., erostatu g.e. (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es da ad. gemir, plañir
fr da ad. déplorer, gémir, se lamenter
en da ad. to moan, to groan
port da ad. gemer, (chorar depressivamente)lamentar

Negar egin dugu eta ez zarete adiakatu.  (Hiztegi Batua)