artotu

ad. Gehiegi umotu.

Orotariko Euskal Hiztegian

1 artotu. 1. ( -th- Sc). “Madurar o curarse demasiado” A. “Mûrir trop, au point de s’affadir” Lh. 2. “(B), podrirse y emblanquecerse las ramas” A. “Pudrirse, emblanquecerse. Zutoin oiek artotu in dire. Abeak ere artotu” Izeta BHizt2. . Zoin urthe laburrez etzuen egin eritasunak bere lan tzarra! Lehenik mendian [ametz] gorenak, ttipi ala handi, juaiten hasi ziren, kaskuetarik eta adar muthurretarik arthotuz. B.

2 artotu. “Dirutu, artotu, garittu… da, hacerse con mucho dinero, maíz, trigo…” Iz ArOñ.

Sinonimoak: iz.

[artotu]: urundu/irindu, lirindu, zahitu

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es ad. Madurar o curarse demasiado
fr
en
port

Testuinguruan

Zutoin horiek artotu egin dira. Orotariko Euskal Hiztegia, mold.